Πέμπτη 26 Μαΐου και εν μέσω (τουλάχιστον) ασυνήθιστων για την εποχή καιρικών συνθηκών τρέχω κυριολεκτικά πανικόβλητος για να μαζέψω τον φωτογράφο και φίλο μου Βίκτωρα Κομπατσιάρη για να είμαστε εγκαίρως στο Principal Club Theater στην δυτική άκρη της πόλης για την πολυαναμενόμενη συναυλιακή επιστροφή των Σουηδών Soen. Βλέπετε, η απουσία opening act αφενός μαζί με την φήμη που κυκλοφορούσε ότι θα τηρηθεί επακριβώς το ανακοινωθέν χρονοδιάγραμμα αποτελούσαν την τούρτα , κερασάκι επί της οποίας αποτέλεσαν οι διαρκείς αναποδιές (κυκλοφοριακής υφής) που μπορεί να συναντήσει κανείς στην προσπάθειά του να διασχίσει οδικώς το κέντρο της Θεσσαλονίκης με την αγορά ανοικτή. Για να μη τα πολυλογώ είχαμε καταλήξει στην παραδοχή ότι καλά κάναμε που προλάβαμε να ακούσουμε τον δίσκο στο αυτοκίνητο μιας και κάποια από το κομμάτια θα τα είχαμε χάσει με την ώρα που φτάσαμε. Εν τούτοις φτάσαμε σε ένα venue άδειο σχεδόν, με κόσμο (και αυτόν λίγο ) από έξω. Τσάμπα το άγχος και η αγωνία. Προς Θεού, ωραία ήταν και έτσι αλλά μακάρι να το ξέραμε και να μην σκοτωνόμασταν για να προλάβουμε. Μην κάνω όμως σαν παράξενη θεία.... Η ανυπομονησία του να δούμε την μπάντα που έβγαλε (κατά την ταπεινή μου άποψη τουλάχιστον) τον καλύτερο δίσκο για το 2021 ήταν ήδη πολύ μεγάλη. Αν τώρα προσθέσει κανείς σε όλο αυτό την μάλλον ακόμη μεγαλύτερη αδημονία μου για να δω επιτέλους από κοντά τον Martin Lopez, τον drummer που με το μοναδικό του παίξιμο θα με συνοδεύει μέχρι να πεθάνω, λόγω της συμμετοχής του σε μερικούς από τους κορυφαίους δίσκους της προοδευτικής μουσικής (Still Life, Blackwater Park, Deliverance, Damnation), μπορεί κανείς να καταλάβει πως περνούσαν τα λεπτά της ώρας.
Εν τέλει περί τις 21.45 ακούμε τις σειρήνες οι οποίες αποτελούσαν την εισαγωγή του Monarch από το τελευταίο άλμπουμ της μπάντας με το οποίο κατέλαβαν την σκηνή. Ο Joel Ekellof με δερμάτινο μπουφάν και καπελάκι έκανε πολύ κόσμο να αναρωτιέται από τι θερμοκρασία και πάνω σκάει ένας Σουηδός αλλά ο εξαρχής εξαιρετικός ήχος της μπάντας σε συνδυασμό με την στρατηγικής σημασίας τοποθέτηση των δίκασων του Lopez μπροστά (σ.σ.ηχητικά, τέτοιο ατού δεν γίνεται να μείνει ανεκμετάλλευτο) δεν αφήνει περιθώρια για αστεία. Πεντακάθαρος ήχος παρά τον προφανή χαμό στις ιδιαίτερα απαιτητικές εκτελέσεις των κομματιών με τα Opethικά riffs και τα signature double bass grooves να ακολουθούνται από διαστημικά περάσματα στο ύφος των Tool.
Το υλικό επικεντρώθηκε αποκλειστικά στα 3 πιο πρόσφατα άλμπουμ του συγκροτήματος (Imperial, Lotus, Lykaia) και σίγουρα οι επιλογές τους τόσο στο κυρίως setlist, όσο και στο ιδιαίτερα εκτεταμένο encore που περιλάμβανε 5 (!!!) κομμάτια ήταν κάτι παραπάνω από χορταστικές. Ενδεικτικά να αναφέρω πως σε μια συνολικά αψεγάδιαστη εμφάνιση ακούστηκαν μεταξύ άλλων και όχι με την αναγραφόμενη σειρά, τα ακόλουθα κομμάτια:
Monarch
Deceiver
Illusion
Lumerian
Lucidity
Lotus
Antagonist
Lascivious
Savia
Covenant
Modesty
Είδαμε τον Καναδό Cody Ford , στο δεύτερο του πια άλμπουμ με την μπάντα να μας χαρίζει μερικά από τα καλύτερα riff της σύγχρονης progressive μουσικής και να κερδίζει τον δικό του χρόνο δημοσιότητας (αν μπορούμε να το πούμε έτσι) και χειροκροτήματος (αυτό σίγουρα) για την απόδοση του στα λιτά αλλά με πολλή ουσία solos του. Είδαμε ακόμη τον Lars Ahlund , ένα πραγματικό Viking στο παρουσιαστικό αλλά ουσιαστικά ένα απίστευτο πολυεργαλείο επί σκηνής, να αποτελεί τον άνθρωπο που έκανε τα πράγματα να συμβαίνουν. Κορυφαίος τραγουδιστής ο Ekellof, ένας από τους κορυφαίους drummer όλων των εποχών ο Lopez, απίθανος μπασίστας κομπλέ με τα dreadlocks του ο Kobel και φυσικά φανταστικός ο Ford, αλλά χωρίς τον Ahlund πραγματικά μετά βίας θα ακούγαμε το 60% αυτών που ακούμε στους δίσκους. Ο άνθρωπος ξεκίνησε ο κιθαρίστας αλλά συνεχώς μετακινούνταν μεταξύ του μπροστά μέρους της σκηνής και του πίσω για να αποδώσει όλα αυτά τα τόσο ουσιαστικά μέρη στο Hammond του (κάποιες φορές ταυτόχρονα και με την κιθάρα), να συνεισφέρει στα δεύτερα φωνητικά , ακόμη και στα πολύ ενδιαφέροντα κρουστά εδώ και εκεί που είναι τόσο απαραίτητα σε αυτή την ξεχωριστή εμπειρία που λέγεται αναπαραγωγή της μουσικής των Soen.
Οι Σουηδοί , όπως συνηθίζουμε να τους αποκαλούμε , πλέον δεν είναι Σουηδοί αλλά μια διεθνής μπάντα, όπως μπορεί κανείς να καταλάβει και από τα επώνυμα των μελών και μόνο. Το θέμα όμως εδώ είναι ότι η μουσική τους είναι διεθνής και η ποιότητα των δίσκων τους (σταθερά) κορυφαία . Η δισκογραφία τους πλέον αφορά το σύνολο των φίλων της προοδευτικής μουσικής και όχι μόνο, κάτι που κανείς το έβλεπε και από την πολυσυλλεκτικότητα του ακροατηρίου , όπως αυτή δηλωνόταν από την εμφάνιση του και κυρίως τα t shirts (από Soen και Opeth μέχρι Maiden και Priest και από Dream Theater και Fates Warning - που κυριάρχησαν στην μάχη - μέχρι Exist) ενώ και η κεφαλαιοποιημένη πια συναυλιακή εμπειρία τους νομίζω ήρθε η ώρα να αποτυπωθεί σε ένα live album.
Για το Rock Overdose,
Τάσος Δεληγιάννης
Φωτογραφίες: Βίκτωρας Κομπατσιάρης
Comments
