Κάποια πράγματα είναι απαραίτητο να πεθάνουν για να αναγεννηθούν. Η περίπτωση των Unsane εμπίπτει στην παραπάνω φράση 100%. Μετά την πρόσφατη κατάρρευση της μακροβιότερης σύνθεσης τους, ο Chris Spencer φαίνεται να έχει βρει την υγειά του με αυτούς τους δύο νεοφερμένους τύπους και αν και σκάρτα δυο χρόνια μαζί, έχουν δημιουργήσει μια αξιοσημείωτη χημεία, που εν πολλοίς βασίζεται στο καλό κλίμα μεταξύ τους. Έκανε μπαμ από το πρώτο δευτερόλεπτο που πάτησαν τη σκηνή, από τα συνεχή μειδιάματα του ιδιαίτερα ευδιάθετου Chris Spencer, από τα συχνά φιλικά τσαρτζαρίσματα του με τον Eric Cooper και από τη γενικότερη κινησιολογία τους.
Ένα αρχικό “μούδιασμα” λόγω της αντισυναυλιακής Τρίτης και του προχωρημένου της ώρας, γρήγορα ξεπεράστηκε και πως να μην, όταν τα πρώτα οκτώ κομμάτια του set προέρχονται αποκλειστικά και μόνο από το θρυλικό ντεμπούτο τους και το κοινό αποτελείται κατά πλειοψηφία από die hards της πρώτης περιόδου του σχήματος. Η ταλαιπωρημένη telecaster του Chris Spencer που έφτυνε “άρρωστα” riffs το ένα μετά το άλλο, το εκκωφαντικό μπάσο του αεικίνητου caveman Eric Cooper και οι κτηνώδεις τυμπανισμοί του John Syverson, έδωσαν σάρκα και οστά σε μανιασμένες συνθέσεις από τη 90's εποχή του σχήματος, πριν κάνουν κι ένα σαφέστατα ευπρόσδεκτο πέρασμα σε κομμάτια από τα πιο πρόσφατα “Visqueen” (“Against The Grain”, “Only Pain”) και “Sterilize” (“Factory”, “We're Fucked”), τα οποία έτυχαν επίσης θερμότατης υποδοχής.
Η λήξη της κυρίως εμφάνισης τους ήρθε με μια μίνι-σουίτα από την δημοφιλέστερη κυκλοφορία τους “Scattered, Smothered & Covered”. Στο άκουσμα της παλιάς κι αγαπημένης MTV επιτυχίας “Scrape” έγινε ένας μίνι πανικός, που συνεχίστηκε στο “Empty Cartridge” και γιγαντώθηκε στη βάναυση εκτέλεση του “Get Off My Back”, το τέλος του οποίου βρήκε τον Chris Spencer επί τω έργω, ανάμεσα στο κοινό.
Οι αντιδράσεις του κόσμου τους ξαναβγάζουν στη σκηνή για ένα encore-σφηνάκι τεσσάρων κομματιών, που κάλυψε όλα τα γούστα: είτε προτιμάτε μερακλήδικες βασανιστικές μπάτσες (“Body Bomb”, “Can't See”), είτε γουστάρετε αγνό πατροπαράδοτο ξυλίκι (“Broke”,“Concrete Bed”) αρπάξατε μερικές και σας άρεσε κιόλας.
Έξω φρενών εμφάνιση από τους πρωτεργάτες του noise rock, για λίγους και μυημένους. Οι υπόλοιποι, ας προσέχατε.
Νωρίτερα είχαμε την ευκαρία να παρακολουθήσουμε ένα από τα καλά κρυμμένα μυστικά της αθηναικής post hardcore/screamo σκηνής, τους Μαύρο Γάλα. Παρότι προτιμούν να κάνουν φασαρία σε DIY χώρους, για ειδικές περιστάσεις όπως αυτή, εγκαταλείπουν τα σκοτεινά υπόγεια για να φέρουν την ιδιοσυγκρασιακή τους πρόταση στα σαλόνια του Temple. Με αιχμηρά όσο και απαιτητικά riffs, χαοτικούς ρυθμούς και κυρίως mid tempo ταχύτητες, αποδείχθηκαν επιδέξιοι μαθητές των νεουορκέζων headliners και ουσιώδης προσθήκη δίπλα σε ένα ιστορικό σχήμα.
Setlist:
Organ Donor
Bath
Maggot
Cracked Up
Slag
Vandal X
HLL
Cut
This Town
Streetsweeper
Committed
Over Me
Against The Grain
Factory
Only Pain
We’re Fucked
Scrape
Empty Cartridge
Get Off My Back
Encore:
Body Bomb
Can't See
Broke
Concrete Bed
Για το Rock Overdose,
Δημήτρης Σούρσος
Φωτογραφίες: Αλέξανδρος Καταστρόφος (https://www.instagram.com/alexandros_kat/)
Comments
