Φράσεις όπως οι “αγαπημένοι του ελληνικού κοινού” ανήκουν στα μουσικοκριτικά κλισέ, που χρήζουν απαγόρευσης. Ξέρετε όμως τι λένε, και τα κλισέ για κάποιο λόγο έχουν προκύψει. Μάλιστα, η αλήθεια είναι ότι στην περίπτωση των Madrugada η περιγραφή ταιριάζει γάντι. Τρία χρόνια μετά τη μεγαλειώδη συναυλία τους στο κλειστό του Tae Kwon Do για τα εικοσάχρονα του “Industrial Silence”, επέστρεψαν, αυτή τη φορά στον ιστορικό χώρο του Παναθηναικού Σταδίου, έχοντας μάλιστα καινούριο άλμπουμ στις αποσκευές τους, σπάζοντας ένα διάστημα δεκατεσσάρων ετών δισκογραφικής απραξίας.
Μια επιλογή που στηρίχθηκε δεόντως, μιας και το 1/4 του set τους αφιερώθηκε στο “Chimes At Midnight”, με το “Nobody Loves You Like I Do” μάλιστα, να δίνει την εκκίνηση. Η μεθυστική γραμμή του Frode Jacobsen και η εναλλαγή των δυναμικών το κατέστησαν ιδανικό opener, ενώ κοντά του “ποτίστηκε” κι ακόμα ένα κομμάτι από το νέο άλμπουμ, το “Running From The Love Of Your Life”.
Η βουτιά στο βαθύ παρελθόν τους ήρθε απρόσμενα νωρίς, με το δίδυμο “Higher”, “Hands Up – I Love You” να μας πατά προσωρινά ένεση αδρεναλίνης, μόνο για να έρθει εν συνεχεία το “Electric” να μας κόψει τη φόρα, με τη νοσταλγική του αύρα και τον hammond ήχο του Christer Knutsen (επίσης σε κιθάρες), το απαραίτητο “ζωντανό” αλατοπίπερο. Σε κάθε περίπτωση, αυτή η πρώτη επίσκεψη στην αρχική -και καλύτερη- περίοδο του σχήματος, κρίνεται εξόχως καλοδεχούμενη.
Το απρόσμενο “What's On Your Mind?” λειτούργησε ως ιδανική γέφυρα για άλλες δύο νέες συνθέσεις (“Help Yourself To Me”, “Call My Name”), πριν ξαναμπούμε σε early 00s mood, με τις μπασογραμμάρες του Frode Jacobsen σε “Black Mambo” (όπου ο Jon Lauvland Pettersen στα τύμπανα έπαιξε τα ρέστα του) και “Blood Shot Adult Commitment” να οδηγούν τη μπάντα και την ερμηνεία του -απαστράπτοντος στο “Blood Shot Adult Commitment”- Sivert Hoyem σε “Salt” και “Majesty” να κλέβει την παράσταση. Α, και τον πάντα ανέκφραστο Cato Thomassen να προσθέτει ένα πανέμορφο κιθαριστικό solo στο τελευταίο. Συνήθεια που θα επαναλάμβανε αρκετές φορές κατά τη διάρκεια της εμφάνισης τους.
Το κλείσιμο του κυρίως set βάφτηκε γαλάζιο -όπως και οι γιγαντοοθόνες αριστερά δεξιά και όπισθεν της μπάντας-, με μια σαρωτική εκτέλεση του “Strange Colour Blue” να μαρκάρει την προσωρινή αποχώρηση των Νορβηγών στα ογδόντα λεπτά. “Nearly there”, αλλά όχι ακόμα.
Το συγκρότημα επιστρέφει άμεσα εν μέσω επευφημιών με το “Vocal”, την κομματάρα, που μας τους πρωτοσύστησε 23 χρόνια πριν. Εν έτει 2022 εξακολουθεί να κουβαλάει την ίδια επιβλητική ατμόσφαιρα και ενέργεια· Όταν μάλιστα έχεις σε απόσταση αναπνοής τον Hoyem να αρθρώνει το “I have a cry and I will not be contained” με την ίδια ένταση που το έκανε πίσω στο 1999, το όλο effect πολλαπλασιάζεται.
Η παραπάνω ορμή δυστυχώς δε βρήκε άμεση συνέχεια, καθώς οι Νορβηγοί επιλέγουν να θυσιάσουν το “νεύρο”, χάριν μιας μεγαλοπρεπούς προσέγγισης στα “Stabat Mater” και “Honey Bee”, στα οποία συνυπήρξαν επί σκηνής με την αθηναική δεκαμελή γυναικεία χορωδία Irida Vocal Ensemble. Το αποτέλεσμα τεχνικά αρτιότατο, αλλά θεωρώ ότι χάθηκε ένα δυνατό momentum, που έμοιαζε να χτιζόταν.
Καλεσμένων συνέχεια· αυτή τη φορά ήταν η σειρά της συμπατριώτισσας τους Ane Brun να τους συντροφεύσει στο “Lift Me”, μια country μπαλάντα που έγινε επιτυχία στη Νορβηγία το 2005, αλλά στον υπόλοιπο κόσμο πέρασε και δεν ακούμπησε. Σημειώστε μάλιστα ότι αυτή ήταν η παρθενική φορά, που το κομμάτι παίζεται ζωντανά εκτός της πατρίδας τους. Αν με ρωτάτε, θα προτιμούσα να ακούσω το ντουέτο Hoyem και Brun στο “You Promised To Wait For Me”, που εμπεριέχεται στην τελευταία τους δουλειά και πραγματικά έμεινα με την απορία του γιατί δε μπήκε στο set. Με δεδομένο ότι έκανε ολόκληρο ταξίδι από τη Νορβηγία, θεωρώ ότι θα μπορούσε η παρουσία της να αξιοποιηθεί περισσότερο.
Αποχώρηση για την κυρία Brun και οδεύουμε προς την τελική ευθεία μιας ακόμα εμφάνισης των Madrugada στην Αθήνα. Αρχικά με το πιο υποτονικό “Only When You're Gone”, εν συνεχεία με το “Look Away Lucifer”, που τσίτωσε ωραία στο δεύτερο μισό του, πριν φτάσουμε στο απόλυτο Madrugada hit “The Kids Are On High Street”, όπου ο Sivert Hoyem έκανε κανονική βουτιά στην αρένα και τραγούδησε μέσα στον κόσμο, ενδεικτικό της καθαρτικής απελευθέρωσης συναισθημάτων μπάντας και κοινού.
Καθ'όλη τη διάρκεια της βραδιάς ο κύριος Hoyem υπήρξε το αναμφισβήτητο δόρυ της μπάντας, επικοινωνόντας ανοιχτά με το κοινό, όχι μόνο από μικροφώνου, αλλά και επισκεπτόμενος συχνά πυκνά την προέκταση της σκηνής, που “έβλεπε” μέσα στην αρένα. Εκεί είχε στήσει ένα μικρό δικό του show, όπου άλλοτε καθιστός, άλλοτε ακόμα και ένα με το πάτωμα, συνδύαζε ερμηνεία με σκηνική παρουσία, με αποκορύφωμα την παραπάνω στιγμή.
Ο οριστικός επίλογος γλυκόπικρος, έτσι όπως πρέπει να είναι κάθε τέλος που σέβεται τον εαυτό του, με το “Valley Of Deception” να κλείνει μια δύωρη εμφάνιση που συμπύκνωσε με εξαιρετική επιτυχία, όλα όσα αγαπήσαμε μέσα στα χρόνια στους Madrugada και τον Sivert Hoyem να δηλώνει εμφατικά πως σύντομα θα τα ξαναπούμε. Δεν αμφιβάλλαμε δευτερόλεπτο.
Setlist:
Nobody Loves You Like I Do
Running From The Love Of Your Life
Higher
Hands Up - I Love You
Electric
What's On Your Mind?
Help Yourself To Me
Call My Name
Black Mambo
Salt
Blood Shot Adult Commitment
Majesty
Strange Colour Blue
Encore:
Vocal
Stabat Mater (με τη χορωδία Irida Vocal Ensemble)
Honey Bee (με τη χορωδία Irida Vocal Ensemble)
Lift Me (με την Ane Brun)
Only When You're Gone
Look Away Lucifer
The Kids Are On High Street
Valley Of Deception
Για το Rockoverdose,
Δημήτρης Σούρσος
Φωτογραφίες: Καταστρόφος Αλέξανδρος (https://www.instagram.com/alexandros_kat/)
Comments
