Ένα από τα πολυαναμενόμενα (και όχι άδικα) metal events της χρονιάς για την Θεσσαλονίκη είναι εδώ και ήρθε να μας χορτάσει μουσικολογικά με μια μεγάλη γκάμα από μπάντες διαφόρων ειδών του αγαπημένου μας είδους αλλά και να καλύψει επιτέλους ένα μεγάλο κενό που είχε αυτή η πόλη και τις άξιζε να καλυφθεί : Ένα δικό της metal fest που να διαρκεί ημέρες αλλά και δυνατά ονόματα να το πλαισιώνουν π.χ. Asphyx , Suicidal Angels, Hällas, Planet of Zeus κ.ά..
Πάμε να δούμε ανά ημέρα πως είδαμε τις εμφανίσεις των συγκροτημάτων.
Παρασκευή 11 Οκτωβρίου
Decipher
Την τιμή να ανοίξουν το Mammothfest στον Μύλο είχαν οι Έλληνες Decipher από την Αθήνα με έναν blackened death ήχο που έκανε όλους τους παρευρισκομένους που αποφάσισαν να έρθουν νωρίς- νωρίς στο fest να νιώσουν τυχεροί για την επιλογή τους.
Το setlist που έπαιξαν : Emanation 1-intro, Chants of the Unholy, Lost in Obscurity, Arcane Paths, Enslaved to be, The wheel, Hail death, Towards Renaissance, Litany (Σ.Κ.)
Saturday Night Satan
Οι Saturday Night Satan του Δημήτρη Κότση ήταν η δεύτερη μπάντα που έπαιξε στο lineup του Mammothfest 2024 για την πρώτη μέρα του φεστιβάλ. Συνεπείς όπως πάντα, οι Saturday Night Satan έπαιξαν ένα δυνατό σετ 55 λεπτών με τα πιο αγαπημένα τραγούδια του κοινού από το ντεμπούτο τους "All Things Black", όπως τα "Rule with Fire", "Lurking in the Shadows" και "Devil in Disguise". Οι έντονες 70s και 80s επιρροές στις συνθέσεις τους έδεναν αρμονικά με την συνολική classy/occult αισθητική και ενίσχυσαν την προσπάθεια της μπάντας. (K.M.)
The Temple
Οι θεσσαλονικείς The Temple με τον επιβλητικό και άκρως ατμοσφαιρικό doom metal ήχο ήταν η τρίτη μπάντα της πρώτης ημέρας του fest και κομμάτια όπως το profound loss,premonitions of the final hour ,the lord of light κ.α ήταν μια καλή απόδειξη ότι το σχήμα αυτό δεν έχει και πολλά να ζηλέψει από μια καλοδουλεμένη doom metal μπάντα από την Σουηδία. Το δε φως των κεριών που είχαν φροντίσει να ανάψουν σε διάφορα σημεία του stage , έδινε σίγουρα έναν περαιτέρω στόμφο στο όλο κλίμα... (Σ.Κ.)
Burst
Μία από τις πολύ σπάνιες ευκαιρίες για να δει κανείς τους ανενεργούς δισκογραφικά εδώ και 16 χρόνια Burst, μας προσέφερε φέτος η διοργάνωση του Mammothfest 2024. Οι Σουηδοί τα ισοπέδωσαν όλα! Με πολύ ιδιαίτερο metalcore μπολιασμένο με progressive στοιχεία ήχο, εξέπληξαν το κοινό και κατεδάφισαν τη σκηνή του Principal. Ο τραγουδιστής Linus Jägerskog ήταν ιδιαίτερα ζεστός και επικοινωνιακός, ενώ η αύρα του είχε τη δύναμη να "ελέγχει" τον κόσμο για να "εκτελεί" ακριβώς αυτά που έλεγε. Ο κόσμος από την άλλη επέστρεφε την αγάπη του πίσω στη μπάντα με συχνό ζητοκραύγασμα, γερό κοπάνημα και αχαλίνωτο headbanging! Το σετ των Burst ήταν μια ιδιαίτερη εμπειρία, η οποία πραγματικά ξεχώρισε από την πρώτη νότα! (K.M.)
Sonja
Αχ, Sonja. Η μπάντα από την Αμερική που το ελληνικό κοινό δεν χορταίνει, τους λάτρεψαμε ακόμα από την κυκλοφορία του ντεμπούτου τους "Loud Arriver". Εμείς εδώ οι βορειοελλαδίτες, έπρεπε να περιμένουμε δύο χρόνια για να έχουμε τη χαρά και την τιμή να δεχθούμε τη Melissa Moore και τη μπάντα της. Ακριβώς στις 22:10 όπως όριζε το πρόγραμμα, άρχισε να παίζει στα ηχεία του Μύλου το ατμοσφαιρικό intro από το "When the Candle Burns Low..." και φυσικά το κοινό ξεσηκώθηκε. Σε αυτό το σετ, οι Sonja έπαιξαν αρκετά κομμάτια από το ντεμπούτο τους, όπως το προαναφερθέν, το "Nylon Nights", το "Fuck, then Die", το ομότιτλο και το "Wanting Me Dead", ενώ παίχτηκαν και δυο τρια covers. Το παίξιμο της μπάντας ήταν καθηλωτικό, λάμποντας ιδιαίτερα στο κλείσιμο του σετ όταν έπαιξαν το "Bridge of Death" των Manowar, συνοδευόμενο από όλα τα απαραίτητα συνθήματα. Οι αγαπημένοι μας Sonja ήταν, με μια λέξη, εντυπωσιακοί.(K.M.)
Hällas
Ένα άρτιο μουσικό υπερθέαμα είχαμε την ευκαιρία να ζήσουμε όσοι παραβρεθήκαμε την πρώτη μέρα του fest και ακούει στο όνομα Hällas. Οι άνθρωποι απλά ήταν διαστημικοί και μας άφησαν άφωνους ,με έναν progressive rock ήχο άλλων εποχών που έμοιαζε να είναι βγαλμένος από τα 70s και προσωπικά για μένα είχε αρκετές επιρροές από μεγάλες μπάντες της εποχής στυλ uriah heep,deep purple κτλ
Το setlist που μας παρουσίασαν : Birth/Into Darkness, Stygian Depths, Tear Of A Traitor, Shadow Of The Templar, Earl's Theme, Beyond Night And Day, Strider, Carry On, The Golden City of Semyra, Star Rider, Fading Hero, The Stral Seer, Hällas (Σ.Κ.)
Universe217
Την έκπληξη της βραδιάς για εμένα αδιαμφισβήτητα αποτέλεσαν οι μυστήριοι Universe217. Όντας κατάκοπη από το σερί δουλειά-Mammothfest, η μόνη σκέψη στο μυαλό μου μετά τους Hällas ήταν να φύγω στο σπίτι. Νομίζω πως μια από τις πιο σωστές αποφάσεις που έχω κάνει ποτέ, ήταν να μείνω τελικά στους Universe217. Δεν άργησα καθόλου να συνειδητοποιήσω πόσο θα μου στοίχιζε αν έφευγα, το σοκ επήλθε από την πρώτη νότα! Η φωνή της Τάνιας ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ, ο ήχος τους απίστευτα ποιοτικός, προοδευτικός όσο δεν πάει, και φουλ ατμοσφαιρικός. Οι Universe217 μας πήγαν ένα ταξίδι σε κόσμους μακρινούς που δε θα ξεχάσουμε ποτέ! (K.M.)
Η πρώτη μέρα του Mammothfest έχει τελειώσει και μας έχει αφήσει με τις καλύτερες των εντυπώσεων ... Πιστεύω όλοι συμφωνούμε ότι ήταν πολύ καλύτερη των προσδοκιών μας και από θέμα οργάνωσης και από θέμα ήχου και από θέμα μουσικής παρουσίας των συγκροτημάτων. Η αίσθηση ότι ζούμε ένα metal fest κάπου στο εξωτερικό ήταν εμφανής και μπράβο σε όλους όσους εργάστηκαν για αυτό το αποτέλεσμα.(Σ.Κ.)
Σάββατο 12 Οκτωβρίου
Περνώντας στην δεύτερη ημέρα του Mammothfest ,μπαίνουμε πλέον σε πιο death metal νερά και ήδη φανταζόμαστε το τι έχει να γίνει...
Above Us The Waves
Και επειδή πολλές φορές η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται, την αρχή έκαναν οι Above Us The Waves από την Καβάλα (όπου ήταν και η γενέτειρα πόλη του Mammothfest) με hardcore-melodic death μουσική, δυνατά riff, αλλά και με μπόλικη ενέργεια επί σκηνής. (Σ.Κ.)
Free Fall
Την σκυτάλη πήραν οι deathmetallers Free Fall από την Θεσσαλονίκη για να μας απογειώσουν (ειδικά με το dead is the oldest you can get) με τα brutal φωνητικά τους, killer κιθάρες και γρήγορες εναλλαγές στα drums, αλλά και με τον Φοίβο να μας προσφέρει άφθονες στιγμές γέλιου με τις ατάκες του σε κάποια σημεία του live, όπως γίνεται σε ένα ωραίο παρεάκι και έτσι ακριβώς μας έκανε να νιώσουμε και η μπάντα.
Thy Catafalque
Το πρώτο πράγμα που τραβάει την προσοχή σε μία μπάντα σαν τους Thy Catafalque είναι η κατάρριψη των προσδοκιών για μία απλή 4μελή ή 5μελή μπάντα καθώς δεν έλειψαν οι αντιδράσεις έκπληξης όταν στη σκηνή εναλλάσσονταν οι 4 vocalists. Ειδικά στις λίγες φορές που κατάφεραν να χωρέσουν και τα 8 μέλη πάνω στη σκηνή, τα βλέμματα όλων, ανεξαιρέτως, ήταν σαφώς στραμμένα πάνω τους. Δεδομένου του ότι είχαν περίπου μία ώρα μπροστά τους για να ξετυλίξουν όσο καλύτερα μπορούν την κεντρική ουσία της μουσικής τους ύπαρξης αλλά ταυτόχρονα και να την κάνουν όσο πιο περιεκτική γίνεται, απέφυγαν τις πιο μακροσκελείς συνθέσεις τους που βασίζονται σχεδόν εξ ολοκλήρου στα synths και τα καθαρά φωνητικά, και έπαιζαν ανάμεσα στα πιο σύντομα κομμάτια τους δημιουργώντας μία πολύ καλή ισορροπία έντασης και κάλμας, με το κάθε κομμάτι να πέφτει εκεί ακριβώς που πρέπει. Δημιούργησαν ένα ποτ πουρί από τις κυκλοφορίες τους, παίρνοντας 1 ή 2 κομμάτια (με το ζόρι) από τους δίσκους τους, αλλά χωρίς να επιχειρούν να παίξουν κάτι από τον επερχόμενο δίσκο και από τα κομμάτια που έχουν ήδη κυκλοφορήσει. Ευχάριστοι, κεφάτοι, χωρίς απαραίτητα γεμάτο το χώρο του principal, έφεραν ένα διαφορετικό αέρα και εκείνοι και άνοιξαν την πόρτα για μία ενδεχόμενη μελλοντική τους εμφάνιση ξανά στην χώρα και την πόλη μας. (Γ.Λ.)
Non Est Deus
Αμέσως μετά, κατεβαίνουμε και πάλι στο club του Μύλου και σειρά έχουν οι Non Est Deus. Γερμανικό black metal που θυμίζει περισσότερο Πολωνικό, εδώ πετυχαίνουμε το συγκρότημα με το σχετικά φρέσκο “Legacy” και με το θρησκευτικό facade να κυριαρχεί, αφού βλέπουμε σταυρούς, αγκάθια, στεφάνια και αγιασμό να είναι μέρη της ζωντανής παρουσίας τους. Συνηθισμένα τα βουνά στα χιόνια και οπότε η προσοχή εύκολα παραμένει στη μουσική ικανότητα των Γερμανών, που είναι πολύ δουλεμένη ώστε να αποδίδεται όπως πρέπει. Όλα κύλησαν πολύ άνετα και αυτό που μου κέντρισε το ενδιαφέρον ήταν το πόσο ασφυκτικά γεμάτο κατέληξε να είναι το club, κάνοντάς με να αναρωτηθώ εάν έπαιζαν στο Principal πόσο θα κατάφερνε να γέμιζε. Ό,τι και να είναι, ο κόσμος συνέχισε να τιμά την παράδοση που έχει η Θεσσαλονίκη με το black metal και έδωσε το παρόν υπέρ του δέοντος. Και οι Non Est Deus ανταποκρίθηκαν πάραυτα. (Γ.Λ.)
Suicidal Angels
Η ώρα να ξαναγκαλιάσει θερμά η Θεσσαλονίκη ένα από τα αγαπημένα της metal σχήματα έφτασε : Η μπριγάδα των Suicidal Angels από την Αθήνα είναι εδώ και ο κόσμος έδειχνε κατενθουσιασμένος (αλλά το ίδιο και ο Νίκος ,ο Ορφέας, o Gus Drax και ο Άγγελος) γεμίζοvτας ασφυκτικά το Principal.
Δεν χρειάζονται και πολλές συστάσεις πιστεύω για τους συγκεκριμένους, απλά θα πω ότι η μπάντα έκανε παπάδες και πολλοί από εμάς αφήσαμε λαρύγγι και πολλά κιλά ιδρώτα στην πρώτη γραμμή του πολέμου από το when the lions die μέχρι και το capital of war, ενώ τα mosh λίγο πιο πίσω δεν σταματούσαν. Έτσι απλά, όπως δηλαδή το περιμέναμε όλοι..
Το setlist που μας παρουσίασαν οι suicidal angels είναι το εξής : (intro) Jaws, When The Lions Die, Crypts Of Madness, Purified By Fire, The Return Of The Reaper, Bloodbath, Bloodyground,Virtues Of Destruction, Born Of Hate, Years Of Aggression, Deathstalker, Apokathilosis, Capital Of War (Σ.Κ.)
Μετά την liveαρα των Suicidal Angels, ήρθε η στιγμή για τους Dead Congregation, μια ελληνική brutal death metal μπάντα από την Αθήνα που δεν τους συναντάς και κάθε μέρα σε live στην εγχώρια σκηνή και πολύ πιο πιθανό είναι να τους συναντήσεις σε κάποιο fest εκτός των συνόρων. Οι άνθρωποι πραγματικά βγήκαν και σκότωσαν με κτηνώδη brutal φωνητικά ,διπλό μπάσο και με μπόλικα κιλά old-school riffing με την ατμόσφαιρα να γίνεται πολύ έντονη και τον ήχο να 'χει βαρέσει τέρμα, σαν να ήθελε απλά να ξεχυθεί παραέξω από το venue ...Ε και αυτό έγινε ,πολύς κόσμος έκανε ουρές να τους ακούει έξω από το club του Μύλου. Από κείνο το σημείο θα πω ότι ακουγόντουσαν και λίγο πιο καθαρά σε σχέση με τον κόσμο που ήταν μέσα ,ίσως λόγω και του στυλ μουσικής που παίζουνε ,αλλά και της ρύθμισης του ήχου ενδεχομένως. Μία εμπειρία από μόνη της για όσους καταφέραμε και τους είδαμε από κοντά ! (Σ.Κ.)
Η ώρα για το πιο δυνατό και ιστορικό όνομα του Mammothfest έφτασε και οι Asphyx εμφανίστηκαν στο stage για μια πολλά υποσχόμενη και kickass εμφάνιση. Δέος από την πρώτη κιόλας στιγμή που βγήκαν επάνω στην σκηνή και έπεσε η πρώτη πενιά του Vermin (αφού είχε προηγηθεί το intro the quest of absurdity).
Το τι επακολούθησε και στο stage αλλά και κάτω σ εμάς τους λάτρεις του είδους λίγο πολύ μπορούμε να το φανταστούμε (η κάποιοι απλά δεν μπορούν να το διανοηθούνε),το μπάσο του Alwin ήταν τερατώδες και τα drums του Stefan Hüskens (ex Sodom) πίσω έδιναν ανελέητο πόνο ,ωστόσο μου έκανε αρνητική εντύπωση το γεγονός ότι ο κόσμος είχε σπάσει σε σχέση με την έλευση στους suicidal angels . Ναι ,υπήρχε αρκετός κόσμος στο Principal, αλλά έβλεπες μπόλικα κενά δυστυχώς που δεν αρμόζουν για μπάντα τέτοιου βεληνεκούς . Όλα τα μέλη των Asphyx ήταν άκρως επικοινωνιακά και πρόσχαρα με το κοινό ,με τον Martin (και μόνο που έχει τραγουδήσει και στους pestilence αλλά και Bolt Thrower,τι να λέμε τώρα...πολλά κιλά βαρύ μετάλλου επάνω στην σκηνή) να δίνει ρέστα αποδεικνύοντας ότι το pure death metal δεν θέλει πολλές πολλές φανφάρες και να δείχνει την ευγνωμοσύνη του και την ιδιαίτερη του αγάπη για την Ελλάδα ρίχνοντας μερικές ατάκες στα ελληνικά ,η έστω προσπαθώντας τίμια. Ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας της death metal μας επισκέφτηκε λοιπόν το Σάββατο και άφησε με την σειρά του κι αυτό την δική του ιστορία στον Πολυχώρο του Μύλου....
Το setlist των Asphyx: The Quest Of Absurdity (intro), Vermin, Botox Implosion, Molten Black Earth, Death The Brutal Way, Forgotten War, Deathhammer, Knights Templar Stand, Wasteland Of Terror, Brandenburg Division, Wardroid, Scorbutics, We Doom You To Death, The Nameless Elite, Forerunners Αpocalypse, Τhe Ρack , Last One On Earth . (Σ.Κ.)
..Και για τους πιο ξενύχτηδες γενναίους που μείναμε στο τέλος ήρθε και η στιγμή των φίλων μας από την Κατερίνη, Psyanide να μας δώσουν έναν πολύ καλό λόγο που μείναμε να τους δούμε. Η μπάντα με την έντονη αντι-συστημική φωνή-γροθιά στο κατεστημένο και με έναν δυνατό και αμείλικτο metalcore ήχο μας έκανε να κοπανηθούμε για τα καλά και λόγω της μουσικής της, και για να μείνουμε μεν ξύπνιοι λόγω της ώρας αλλά και για να είμαστε γενικώς ξύπνιοι δε στο τι γίνεται γύρω μας. Πολύ ωραίο και το setlist που μας παρουσίασαν (inertia,empires down,vertigo,fading,future tense,present perfect,error, human republic) με αρκετά κομμάτια από τον νέο τους δίσκο ,αλλά μου μείνε ένα τόσα δα παράπονο : δεν παίξανε την κομματάρα the underdogs. Υ.Γ : Θα συμφωνήσω Διονυση : "Λευτεριά στην Παλαιστίνη!". (Σ.Κ.)
Για άλλη μια φορά θα σταθώ στην τέλεια οργάνωση του όλου fest, στις ανάσες οξυγόνου που δίνουν τέτοιες πρωτοβουλίες στην όλη σκηνή αλλά και στον κόσμο που τόσο πολύ το χρειάζεται.
Κυριακή 13 Οκτωβρίου
Beseda (NMK)
Οι Beseda, ήταν οι νικητές του MammothFest Band Contest, και άνοιξαν την τρίτη και τελευταία ημέρα του festival. Η εκπληκτική τους εμφάνιση δικαίωσε την νίκη τους, καθώς επί σκηνής τα τραγούδια τους ξεσηκώνουν με τη φοβερή ενέργειά τους. Για όσους είστε λάτρεις του ψυχεδελικού stoner με doom αλλά και λίγο prog metal στοιχεία ψάξτε τους και θα αποζημιωθείτε.
Oria (GR)
Οι Θεσσαλονικείς Oria, αν και ήταν η πρώτη μπάντα στην σκηνή του Principal, κατάφεραν να έχουν αρκετό κόσμο και με μία πολύ καλή εμφάνιση κέρδισαν το χειροκρότημα. Η μουσική τους είναι μία μίξη διαφόρων μουσικών ειδών, από rock και metal έως και jazz αλλά πάντα με έναν πολύ γκρουβάτο ρυθμό που θες δε θες θα κάνει το κεφάλι σου να κουνηθεί. Ο frontman της μπάντας ήταν ιδιαίτερα επικοινωνιακός και όλη η μπάντα έδειξε ότι άνετα μπορεί να διαχειριστεί μία σκηνή τέτοιου μεγέθους. (A.Π.)
Lazarvs
Οι Ούγροι Lazarvs ήρθαν με φόρα και ισοπέδωσαν ότι βρήκαν στο πέρασμα τους. Τα κομμάτια τους είναι ξεκάθαρα γραμμένα για συναυλίες. Το τρίο παίρνοντας στοιχεία από μπάντες όπως Pantera, Slayer και Gojira, φτιάχνει κομμάτια με τρομερή δυναμική και αυτό φάνηκε και στο live. Στα 40 λεπτά που είχαν διαθέσιμα σίγουρα ικανοποίησαν το κοινό κρίνοντας από το χαμό που γινόταν μπροστά στο stage. Δεν θα μου έκανε καμία εντύπωση αν σύντομα τους βλέπαμε ξανά στη χώρα μας σε δικό τους live όπου σίγουρα η εμφάνιση τους θα ήταν ακόμα πιο δυνατή. (A.Π.)
Dirty Sound Magnet
Το σύγχρονο blues στα καλύτερά του! Στην τρίτη μέρα του Mammothfest 2024, οι Dirty Sound Magnet έπαιξαν ένα απολαυστικό σετ 55 λεπτών. Ο τραγουδιστής Stavros Dzodzos ήταν γεμάτος ενέργεια και είχε μια όμορφη αλληλεπίδραση με το κοινό. Άλλοτε έτρεχε και χοροπηδούσε πάνω κάτω στο stage και άλλοτε ερμήνευε blues μπαλάντες με τη φωνή του να πλημμυρίζει από συναίσθημα. Ακούστηκαν πολλά γνωστά τους κομμάτια με αποκορύφωμα το "Mr. Robert" όπου δόθηκε ρεσιτάλ ερμηνείας. Οι Dirty Sound Magnet μας ζέσταναν αξιοπρεπώς για όσα επρόκειτο να επακολούθησουν. (K.M.)
Ulcerate
Τι να πει κανείς για αυτή τη μπάντα; Οι Ulcerate (ορμώμενοι εκ της Νέας Ζηλανδίας παρακαλώ) αποτελούν ένα από τα πιο συνεπή καλλιτεχνικά σχήματα των τελευταίων ετών στον χώρο του σκληρού ήχου, και ειδικότερα στη μαυρομεταλλική σκηνή. Πάντα θέτουν ψηλά τον πήχη όσον αφορά την ποιότητα των κυκλοφοριών τους, αρνούμενοι την οποιαδήποτε έκπτωση σε αυτή. Κάθε δίσκος τους είναι πάντοτε ανταγωνιστικός για να κερδίσει τον τίτλο της κυκλοφορίας της χρονιάς: όπως και το "Cutting the Throat of God". Σε ένα σετ μιας ώρας και πέντε λεπτών, όσοι βρισκόμασταν στο stage του Μύλου βυθιστήκαμε στο έρεβος από τις άκρως σκοτεινές, αποπνικτικές και απίστευτα πυκνές συνθέσεις των Νεοζηλανδών. Σε υπνώτιζαν κατά κάποιο τρόπο, ήταν δύσκολο να πάρεις τα μάτια σου από πάνω τους, κι ας ήταν εξαιρετικά χαμηλός ο φωτισμός και πολύ απλό το stage. Παίχτηκαν τραγούδια κυρίως από τον νέο δίσκο, συν κάποια από προηγούμενες κυκλοφορίες. Οι Ulcerate μας πρόσφεραν μια μοναδική εμπειρία που δε θα ξεχάσουμε σύντομα. (K.M.)
Truckfighters
Είχε φτάσει η ώρα για το trio από τη Σουηδία. Δεν τους είχα δει ποτέ αλλά δεν υπήρχε άτομο που να μην έχει πάει σε συναυλία τους και να μην έχει πει τα καλύτερα για την εμφάνιση τους. Οπότε η προσμονή ήταν μεγάλη.
Με το που έκαναν την εμφάνιση τους στη σκηνή, επικράτησε πανζουρλισμός. Και πώς να μη γίνει αυτό, όταν ο “Ozo” δε σταματούσε να τρέχει πάνω κάτω στη σκηνή – ενίοτε να κάνει και βόλτες σε όλο το Principal; Όχι φυσικά ότι ο συνιδρυτής της μπάντας “Dango” πήγαινε πίσω ή ότι ο drummer “Toro” δεν κοπανούσε τα τύμπανα λες και δεν υπήρχε αύριο. Θες δε θες, με τέτοια τρέλα και τέτοια απόδοση θα σε παρασύρουν μαζί τους.
Είχαν περάσει 10 χρόνια από την τελευταία τους εμφάνιση στη Θεσσαλονίκη. Ελπίζω να μην περάσουν άλλα τόσα γιατί τέτοια live θέλουμε και χρειαζόμαστε. Να ξεσπάμε, να ξεχνιόμαστε και να περνάμε ωραία.(A.Π.)
Dopelord
Η εμφάνιση των Πολωνών Dopelord που ακολούθησαν μας άφησε αποσβολωμένους γεμίζοντας την ατμόσφαιρα με το δαιμονισμένο fuzz-αρισό doom τους. Οι ζωντανές εμφανίσεις των Dopelord πάντα αποτελούν εγγύηση ποιότητας για τους μυημένους στις χαμηλές συχνότητές τους, ενώ για όσους τους έβλεπαν πρώτη φορά είμαστε σίγουροι πως απέκτησαν στερητικό σύνδρομο εθισμού ... μέχρι την επόμενη φορά που θα τους ξαναδούμε!
Planet Of Zeus
Για τους Planet Of Zeus τί να γράψει κανείς! Έχοντας φρέσκο και σπαρταριστό το νέο τους album "Afterlife" που πρόκειται να κυκλοφορήσει σε λίγο καιρό, ήμασταν πολύ τυχεροί που ακούσαμε πρώτοι ζωντανά τα δύο νέα τραγούδια τους "Baptized In Death" και "No Ordinary Life" διαπιστώνοντας πως η μπάντα βρίσκεται σε τρομερή φόρμα και άκρως ... κ@υλωμένοι να τα σαρώσουν όλα, όπως και έκαναν! H setlist τους μοιρασμένη ιδανικά με επιλογές απ' όλη τη δισκογραφία τους, με το "Vigilante" να σημαίνει τη λήξη του τριημέρου, θριαμβευτικά!
Στο σύνολό του το πολύ φιλόδοξο τριήμερο του Mammoth Festival αποτέλεσε μια άκρως ποιοτική φεστιβαλική εμπειρία, με πολύ σπουδαίες μπάντες να το πλαισιώνουν και με πολλές παροχές στον επισκέπτη αλλά και πολύ καλή οργάνωση, μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια. Ελπίζουμε και ευχόμαστε να συνεχίσει ακόμη πιο δυναμικά και στο μέλλον καθώς η Θεσσαλονίκη και η βόρεια Ελλάδα γενικότερα έχει ανάγκη τέτοιες διοργανώσεις και εμφανίσεις από σημαντικά ονόματα της σκηνής που καλύπτουν όλα τα γούστα! Συγχαρητήρια σε όλους όσους εργάστηκαν για αυτό και το έκαναν πράξη!
Για το RockOverdose,
Στέλιος Κράνας, Κατερίνα Μήτικα, Γεωργία Λαδοπούλου, Απόστολος Πανταζόγλου
Φωτογραφίες: Τάσος Αγάπης