To Sing Backwards and Weep είναι το ροκ βιβλίο της δεκαετίας..’όχι επειδή το έγραψε ο αγαπημένος Mark Lanegan αλλά επειδή είναι τόσο ωμό, κυνικό και ειλικρινές που σπάει κόκαλα. Αν κάποιος είχε στα χέρια του τα Trainspotτing του Irving Welsh αλλά και το ζοφερό Requiem for A Dream του Hubert Selby Jr θα καταλάβει πως ο θρύλος της σκηνής του Seattle, έπαιξε με το θάνατο και κέρδισε…
Δεν ξέρω αν λέγεται τύχη, στροφή, θεϊκή παρέμβαση την τελευταία στιγμή, αναλαμπή για να ξεφύγει κάποιος που είναι ήδη κατεστραμμένος και να διαπρέψει στην πορεία. Αυτό όμως πέρα από θαυμασμό προκαλεί και συμπάθεια.
Ο Lanegan δεν κλαίγεται, ξεγυμνώνεται, αυτοσαρκάζεται σου ρίχνει μπουνιές στα μούτρα για τη ζωή που έκανε στα 90’ s και σου δείχνει ένα αποκαλυπτικό περιβάλλον για όσα συνέβαιναν με τους υπόλοιπους αστέρες της σκηνής. Η κατάχρηση, ο καυγάς, το sex, η δόξα που γίνεται εξαθλίωση τα σημάδια της πρέζας στην ψυχή και στο σώμα, οι ζωντανοί νεκροί, οι αλήτες, οι dealers, τα τζάνκια και όλο το underground περνά από τις περιγραφές μιας ζωής σε σενάριο μιας φοβερής ταινίας.
Εδώ θα βρει κανείς τι κρύβεται πίσω από αυτή την μελαγχολική βαθιά φωνή που μας κάνει παρέα δεκαετίες τώρα, τι κατοικεί στην ψυχή του περιπλανώμενου στα σκοτεινά σοκάκια για αναζήτηση λίγης ηρεμίας μιας ταραγμένης προσωπικότητας, θυμωμένης και ευαίσθητης. Που αγαπά και μισεί, κρύβεται μα αποκαλύπτεται και καταφέρνει μέσω της αποκάλυψης να βρει επιτέλους την εξιλέωση για όλα όσα έχασε και όσα κερδίσαμε εμείς από αυτόν τον μεγάλο καλλιτέχνη. Συγχαρητήρια Mark, είσαι πλέον ακόμη μεγαλύτερος στα μάτια μου επειδή είσαι απίστευτα ειλικρινής…
Από τον θάνατο στο μεγαλείο...και σίγουρα στον πάνθεον των πολύ μεγάλων
Για το Rock Overdose,
Χρήστος Τσάνταλης
Comments
