Το να γράψεις έναν πρόλογο συνέντευξης για έναν μύθο της παγκόσμιας μουσικής σκηνής, κάποιες φορές μόνο εύκολο δεν είναι.
Τι λόγια να χρησιμοποιήσεις για να προλογίσεις ένα μουσικό σαν τον Martin Turner, μπάσο-φωνή και ιδρυτικό μέλος των μυθικών Wishbone Ash;
Καμιά φορά τα λόγια φαντάζουν πολύ φτωχά.
Το Rock Overdose και ο Παύλος Γιαννακόπουλος είχαν τη χαρά, την τιμή και το προνόμιο να έχουν μια όμορφη κουβέντα με αυτόν τον μουσικό θρύλο της παγκόσμιας μουσικής σκηνής, ο οποίος τη Παρασκευή 23 και το Σάββατο 24 Φεβρουαρίου θα μας κάνει τη τιμή να δώσει δυο μοναδικές συναυλίες σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα, παρουσιάζοντας μας το μουσικό διαμάντι των Wishbone Ash, το θρυλικό album “Argus”.
Κυρίες και Κύριοι ο Martin Turner
Rock Overdose: Γεια σου κύριε Turner. Καλωσήρθες στο Rock Overdose.
Martin Turner: Γεια χαρά Rock Overdose
Rock Overdose: Πότε ξεκίνησες και τι σε έκανε να ασχοληθείς με τη μουσική;
Martin Turner: Ως μικρό παιδί τραγουδούσα στη χορωδία της εκκλησίας , και αργότερα όταν ήμουν 14 χρονών, ένας φίλος μου από το σχολείο συμφώνησε να μου μάθει να παίζω κιθάρα.
Το σπίτι του φίλου μου Mick ήταν στο τέλος της διαδρομής των εφημερίδων που μοίραζα, και έτσι μπορούσα να πηγαίνω και να παίζω με τη κιθάρα του αδερφού του που είχε μόνο πέντε χορδές.
Ύστερα από έναν χρόνο μπορούσα πια να παίζω αρκετά καλά.
Είχα πάντα πάθος με τη μουσική.
Rock Overdose: Πως και έγινες τελικά μπασίστας;
Martin Turner: Εγώ και ο αδερφός μου ο Glenn παίζαμε και οι δύο κιθάρα, και κάποτε μας ζήτησαν να δώσουμε μια συναυλία σε ένα κέντρο νεότητας κάτι το οποίο συμφωνήσαμε να κάνουμε.
Τότε συνειδητοποιήσαμε πως ένας από τους δυο μας θα έπρεπε να παίξει μπάσο.
Πετάξαμε ένα νόμισμα και κέρδισε ο αδερφός μου, οπότε εγώ έγινα ο μπασίστας που όλοι ξέρετε. Κάτι που μου βγήκε πολύ φυσικά.
Χρειαζόμασταν και έναν ντράμερ, τον οποίο ‘αρπάξαμε’ από ένα άλλο γκρουπ.
Rock Overdose: Σαν ιδρυτικό μέλος των Wishbone Ash που είσαι, μπορείς να μας πεις κάποια πράγματα για την ιστορία της μπάντας; Πως βρεθήκατε όλοι μαζί;
Martin Turner: Φτάσαμε στο Λονδίνο την άνοιξη του 1969 αλλά η ζωή ήταν δύσκολη τους πρώτους μήνες και έτσι ο αδερφός μου ο Glenn παράτησε τη μπάντα.
Εμείς ξεκινήσαμε τις οντισιόν σε διάφορους διαθέσιμους κιθαρίστες που υπήρχαν εκείνη την εποχή, αλλά δεν ήμασταν ικανοποιημένοι με κανέναν κιθαρίστα ατομικά.
Έτσι έπρεπε να επαναπροσδιορίσουμε το εάν θα είμαστε μια μπάντα των τριών ατόμων.
Μου ήρθε η ιδέα αντί για έναν, να έχουμε στη μπάντα δυο κιθαρίστες που θα μπορούσαν να παίζουν μαζί.
Κοιτάξαμε ξανά τη λίστα με τους υποψήφιους κιθαρίστες που είχαμε δει και ακούσει, και καλέσαμε τον Ted Turner και τον Andy Powell για μια ακόμη οντισιόν, βάζοντας τους να παίξουν μαζί.
Μετά την οντισιόν ήταν πια πολύ προφανές πως το όλο εγχείρημα επρόκειτο να δουλέψει υπέροχα, οπότε τα μέλη της μπάντας είχαν επιλεγεί.
Rock Overdose: Ποιες ήταν οι κύριες επιρροές σας σαν συγκρότημα;
Martin Turner: Είχα μεγαλώσει περιτριγυρισμένος από μουσική, ειδικά από κλασική μουσική, αλλά κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’60 προστέθηκαν στα ακούσματά μου οι Beatles και οι Rolling Stones.
Αργότερα εντυπωσιάστηκα από τους The Who, όταν παίξαμε support σε αυτούς σε μια συναυλία στη πόλη μας το Torquay (Τορκί).
Rock Overdose: Σας γνώρισα μουσικά για πρώτη φορά με το album σας “Argus”, το οποίο κυκλοφορήσατε στις αρχές των ‘70ς. Ποιες είναι οι αναμνήσεις σου από εκείνα τα χρόνια;
Martin Turner: Οι πρώτες μας μέρες ήταν πολύ συναρπαστικές και δουλεύαμε πολύ σκληρά. Είχαμε μια υπέροχη ομάδα. Τον Hobbit τον μηχανικό ήχου, τον Kevin τον tour manager μας (ο οποίος είχε δουλέψει με τους Beatles), και ασυνήθιστοι σε κάτι τέτοιο είχαμε έναν Αμερικάνο manager, τον Miles Copeland, και είχαμε υπογράψει σε μια αμερικάνικη δισκογραφική εταιρία, την MCA/Universal από το Los Angeles.
Είχαμε επίσης μια πολύ δεμένη και σφιχτή ομάδα στις ηχογραφήσεις, τον Derek Lawrence που έκανε την παραγωγή των τριών πρώτων δίσκων, και ένα λαμπρό άνθρωπο, τον Martin Birch, που ήταν μηχανικός ήχου και αυτός στους τρείς πρώτους δίσκους μας.
Rock Overdose: Πως και βρήκατε αυτό το όνομα για την μπάντα σας; (Wishbone Ash). Τι σημαίνει τελικά;
Martin Turner: Είχαμε πρόβλημα στο να βρούμε ένα όνομα. Μας πήρε πολύ καιρό.
Είχαμε μια λίστα με ονόματα σε ένα κομμάτι χαρτί, “Marty Mortician and the Coffinettes” (πολύ μεγάλο), “Jesus Duck” (μας το είχε προτείνει ο manager μας Miles Copeland αλλά το μισούσαμε).
Είχα γράψει Wishbone (Γιάντες) (σημείωση συντάκτη: Γιάντες είναι το διχαλωτό κοκαλάκι από στέρνο κοτόπουλου ή γαλοπούλας που σπάμε τα Χριστούγεννα για να μας φέρει τύχη. Επίσης γίνεται και παιχνίδι κατά το οποίο οι παίκτες τραβούν από ένα σκέλος του διχαλωτού κόκκαλου και κερδίζει αυτός που θα μείνει με το μεγαλύτερο κομμάτι στο χέρι), και όταν ο Miles διέκοψε μια μέρα την πρόβα μας παραπονούμενος ότι δεν είχαμε βρεί ακόμη όνομα για τη μπάντα μας, άρπαξα το χαρτί με το όνομα Wishbone και του είπα «Εντάξει, εδώ είμαστε, Wishbone».
Όσο για το Ash (τέφρα-στάχτη), δεν είμαι σίγουρος ότι ήταν και αυτό γραμμένο στο χαρτί. Έχω μια ανάμνηση πως υπήρχε στάχτη από τσιγάρο επάνω στο χαρτί. Το όνομα είχε γεννηθεί, αλλά μόλις ο Miles έφυγε από το δωμάτιο, όλα τα παιδιά της μπάντας άρχισαν να λένε πως δεν ήταν σίγουροι εάν αυτό ήταν το καλύτερο όνομα.
Τους είπα πως ήδη είχαμε πει και ψάξει πολλά ονόματα, και πως τουλάχιστον είχαμε ένα όνομα μέχρι κάποιος από αυτούς προτείνει κάποιο καλύτερο. Ποτέ κανείς δεν το έκανε.
“Wish” είναι η επιθυμία για το μέλλον, και “Ash” είναι τα απομεινάρια του παρελθόντος, οπότε όλο αυτό είχε μια συμμετρία, και επίσης η παράδοση του σπάσιμου του κόκκαλου (γιάντες) μάλλον τα Χριστούγεννα κάνοντας μια ευχή, ήταν λίγο μαγικό.
Rock Overdose: Μπορείς να μας πεις κάποια πράγματα για τη δισκογραφία των Wishbone Ash; Ποιο album προτιμάς περισσότερο;
Martin Turner: Η δουλειά μου είναι να δημιουργώ μουσική, όχι να κάνω ανασκόπηση αυτής, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία πως το album “Argus” ήταν το πιο δημοφιλές με διαφορά.
Rock Overdose: Πως δημιουργούσατε, πως προσεγγίζατε τα τραγούδια σας; Ετοιμάζατε πρώτα τις φωνητικές μελωδίες ή γράφατε πρώτα τη μουσική;
Martin Turner: Δεν υπήρχε μαγική φόρμουλα. Πολλά από τα τραγούδια μας έγιναν είτε ξεχωριστά είτε σε συνδυασμό φωνής –μουσικής. Καμιά φορά πρώτα οι στίχοι, καμιά φορά μαζί και πάει λέγοντας.
Ο καλύτερος τρόπος για να γράφω μουσική είναι όταν μπαίνω σε μια ‘κατάσταση έκστασης’, και γράφω σχεδόν αυτόματα.
Μοιάζει σαν να μη γράφω εγώ, αλλά να συντονίζομαι με μια παγκόσμια ενέργεια, και εγώ απλά να διοχετεύω αυτό που αυτή έχει να πει.
Αυτή είναι μια μαγική διαδικασία.
Rock Overdose: Πως πηγαίνουν για εσένα προσωπικά τα πράγματα μέσα στο 2018;
Martin Turner: Ποτέ δεν ήταν καλύτερα. Είμαι ηλικιωμένος πια, αλλά με τόσα χρόνια που έχω ζήσει, έρχεται ένας πλούτος εμπειρίας που δίνει μια σοφία, αν και έζησα αρκετά γεμάτη ζωή.
Έχω μια υπέροχη οικογένεια, ένα ‘μπουκέτο’ από δυναμικούς και υπέροχους χαρακτήρες με τους οποίους είμαι πολύ αγαπημένος, ένα υπέροχο επίσης ‘μπουκέτο’ από μουσικούς στη μπάντα μου, και ένα σορό ενθουσιώδεις οπαδούς σε ολόκληρο τον κόσμο. Τι περισσότερο θα ήθελα;
Μερικές φορές περιγράφω το εαυτό μου σαν «Πυροβολημένος, γεμάτος τρύπες, αλλά ακόμα ροκάρω (Still Rocks and Rolls).
Rock Overdose: Τι θα μπορούσες να ήσουν ένα δεν ήσουν μουσικός;
Martin Turner: Οτιδήποτε θα με έκανε να το απολαμβάνω, αλλά είμαι πια αρκετά σοφός έχοντας μάθει πως αν και έχω προσπαθήσει πραγματικά να ξεφύγω από τη μουσική δημιουργικότητα, η μοίρα πάντα με έκανε να γυρίζω πίσω στο μονοπάτι που πραγματικά ανήκω.
Rock Overdose: Μπορείς να μας δώσεις κάποιες πληροφορίες για το box set “Wishbone Ash The Vintage Years 1970-1991”;
Martin Turner: Ήλπιζα να βάλω και εγώ το χέρι μου και να κάνω αρκετή δουλειά πάνω σε αυτό, αλλά είμαι πολύ απασχολημένος, οπότε αυτό το box set έχει γίνει από άλλους. Τους έδωσα όμως μια μεγάλη συλλογή από tapes για να τα κάνουν remastering για τα albums του box set, ειδικά όλες τις ακυκλοφόρητες ζωντανές ηχογραφήσεις από τα 70ς.
Θα είναι σίγουρα η πιο ολοκληρωμένη συλλογή της μουσικής των Wishbone Ash που έχει κυκλοφορήσει ποτέ.
Rock Overdose: Στις 23 και στις 24 Φεβρουαρίου θα σε δούμε στην Ελλάδα, στην Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα, να μας παίζεις ολόκληρο το album των Wishbone Ash “Argus”.
Μπορείς να μας πεις κάποια πράγματα για αυτές τις δυο σου εμφανίσεις;
Martin Turner: Έχει περάσει πολύς καιρός από την τελευταία φορά που παίξαμε στην Ελλάδα, οπότε προφανώς ανυπομονούμε πραγματικά να παίξουμε για εσάς.
Αυτή τη στιγμή απαντάω στις ερωτήσεις του Rock Overdose από τη Wanaka, στο νότιο νησί της Νέας Ζηλανδίας, και αργότερα σήμερα θα ταξιδέψω στην Αυστραλία σαν ένα πρώτο μέρος του μακρινού μου ταξιδιού για την Ελλάδα. Έξι αεροπορικά ταξίδια αργότερα (κάποια μακρινά, κάποια πολύ μακρινά) θα φτάσω στη Θεσσαλονίκη.
Rock Overdose: Τι θα πρέπει να περιμένουν οι Έλληνες οπαδοί σου από αυτές τις δύο ‘μοναδικές’ σου συναυλίες;
Martin Turner: Θα περάσουμε ΟΛΟΙ καλά !
Rock Overdose: Τι σου επιφυλάσσει το μέλλον λοιπόν;
Martin Turner: Στο χρονικό και στο διαστημικό συνεχές, μόνο το «τώρα» υπάρχει πραγματικά για εμάς. Έτσι ό,τι μας επιφυλάσσει το μέλλον θα μας το αποκαλύψει όταν θα είναι έτοιμο να το κάνει. Συναρπαστικό !!! Έτσι δεν είναι;
Rock Overdose: Κύριε Turner εάν θέλεις στείλε ένα μήνυμα στους οπαδούς σου, αλλά και στους αναγνώστες του Rock Overdose.
Martin Turner: Εγώ και η μπάντα μου θα σας δούμε πολύ σύντομα. Πρώτα όμως θα πρέπει να ταξιδέψουμε γύρω από όλον τον κόσμο για να έρθουμε σε εσάς.
Rock Overdose: Κύριε Turner σε ευχαριστώ για αυτή εδώ τη συνέντευξη.
Martin Turner: Ευχαρίστησή μου. Σε ευχαριστώ και θα τα πούμε σύντομα.
Για το Rock Overdose
Συνέντευξη-μετάφραση
Παύλος Γιαννακόπουλος
Comments
