Το Rock Overdose και ο Ζήσης Πετκανάς είχαν μια ενδιαφέρουσα συνομιλία με τον τραγουδιστή των HARAKIRI FOR THE SKY Michael Wahntraum, γνωστό και ως JJ (Jimbo Jones), ο οποίος είπε πολλά και ενδιαφέροντα για τον καινούργιο δίσκο του συγκροτήματος “Mære” ,για την Ελλάδα αλλά και για τα μελλοντικά σχέδια της μπάντας.
Rock Overdose: Γεια σου JJ. Πώς είσαι;
Jimbo Jones: Ωραία! Εσείς;
R.O.: Τέλεια! Λοιπόν, ποια ήταν η έμπνευση πίσω από το "Mære" μουσικά και στιχουργικά;
J.J.: Ναι, σαν… την Μόρα είναι, σαν την Μόρα που στέκεται στο στήθος σας, ενώ κοιμάστε και δεν σας αφήνει να κοιμηθείτε. Αυτό φυσικά είναι μία μεταφορά. Στιχουργικά, η πρόθεσή μου είναι πάντα η ίδια… Πρόκειται για… Όλα έχουν σχέση με την αποξένωση, τις σπασμένες σχέσεις, την χαμένη αγάπη και επίσης… Ο πόνος της μεγαλύτερης ηλικίας και - πώς να το πω - η μουσική πρόθεση.
Είμαι απλώς τραγουδιστής, οπότε δεν μπορώ να σας πω πολλά. Αλλά ο Matthias [Sollak, όλα τα όργανα] που τα γράφει, έχει πολλές επιρροές. Μέχρι και grunge από επιρροές, αυτή τη φορά νομίζω, αλλά και πάρα πολύ από metal και post-rock. Ναι, νομίζω ότι είναι ένας καλός συνδυασμός-συμβιβασμός, μεταξύ όλων αυτών των ειδών.
R.O.: Πώς αισθάνεσαι για το γεγονός ότι, η μπάντα έχει “προχωρήσει” αρκετά τα τελευταία χρόνια;
J.J.: Ναι, μεγαλώνουμε ως μουσικοί και επίσης ως άνθρωποι, και νομίζω ότι και οι δύο έχουμε γίνει καλύτεροι συνθέτες. Αλλά αυτό, νομίζω ότι είναι αρκετά φυσιολογικό, αν παίζεις τόσες πολλές συναυλίες και τις μέρες σου τις περνάς πάντα γύρω από τη μουσική και αν συνέχεια σκέφτεσαι τραγούδια ή στίχους και διάφορα τέτοια πράγματα... Ναι. Νομίζω ότι είναι φυσική πρόοδος.
R.O.: Καταλαβαίνω. Κάθε άλμπουμ Harakiri for the Sky έχει τον δικό του πολύ ξεχωριστό ήχο. Πώς θα περιέγραφες το "Mære" συνολικά;
J.J.: Νομίζω ότι είναι το καλύτερο άλμπουμ που έχουμε κάνει μέχρι σήμερα. Δεν μπορώ να πω… δεν έχω το ειδικό λεξιλόγιο για να το περιγράψω, αλλά είναι αρκετά… πολύ “διαφορετικό”, θα έλεγα.
R.O.: Μίλησε μας λίγο, για την συμμετοχή των τραγουδιστών των Alcest και των Gaerea.
J.J.: Ναι, είμαστε απόλυτα περήφανοι που συνεργαστήκαμε με τον Neige από τους Alcest. Ήταν ένα από τα αγαπημένα μας τραγούδια από τις πρώτες μέρες του άλμπουμ. Είμαστε επίσης, τεράστιοι θαυμαστές των Amesoeurs και σχεδόν ότι έχουν ηχογραφήσει. Τον συναντήσαμε μερικές φορές κατά τη διάρκεια των αρκετών φεστιβάλ του περασμένου καλοκαιριού καθώς παίξαμε μαζί με τους Alcest μερικές φορές…
Όταν τελειώσαμε τις ηχογραφήσεις, σκεφτόμασταν τα μέρη των guests και όλα αυτά, οπότε μόλις επικοινωνήσαμε μαζί του ήταν εντελώς θετικός από την αρχή. Επίσης, με τη φωνή των Gaerea, είναι φίλος του Matthias, καθώς επισκέπτονταν συχνά την Πορτογαλία τα τελευταία χρόνια. Επέλεξε το αγαπημένο του τραγούδι στο άλμπουμ. Για μένα, ήταν επίσης καλό που έλαβε μέρος στο "Silver Needle / Golden Dawn"...
R.O.: Με τι ασχολείσαι όταν δεν είσαι εστιασμένος στους Harakiri for the Sky;
J.J.: Εκτός από ένα άλλο συγκρότημα, το οποίο είναι επίσης στο post-black metal, γράφω για ένα αυστριακό / γερμανικό μουσικό περιοδικό, το περιοδικό “Slam”. Και ναι, σίγουρα κι άλλα όπως το να βγω έξω με το σκύλο μου ή να περιπλανηθώ στα βουνά.
R.O.: Είσαι λοιπόν από τη Βιέννη, σωστά;
J.J.: Μετακόμισα στη Βιέννη, είμαι από την άκρη της Αυστρίας. Αυτές τις μέρες, δεν περνάω τόσο πολύ χρόνο στη Βιέννη, ίσως μια μέρα την εβδομάδα ή κάτι τέτοιο, για να κάνω πρόβες και όλα αυτά... Αλλά την υπόλοιπη εβδομάδα, είμαι περισσότερο στο Σάλτσμπουργκ και γύρω από αυτό, επειδή είμαι συνηθισμένος στην ζωή στα βουνά. Μεγάλωσα εκεί, έτσι στη Βιέννη ένιωθα πάντα λίγο παράξενα. Όμως, είναι απαραίτητο για λίγα χρόνια, καθώς το υπόλοιπο συγκρότημα ζει εκεί… Συνήθισα από φέτος όπου δεν μπορούσαμε να παίξουμε συναυλίες, για να μένω στη φύση και να περιπλανιέμαι έξω.
R.O.: Ρώτησα για τη Βιέννη, γιατί η επόμενη ερώτησή μου είναι για το πώς είναι η μεταλλική σκηνή εκεί.
J.J.: Δεν είμαι και πολύ σίγουρος καθώς δεν “είμαι” τόσο πολύ στη σκηνή… Αλλά υπάρχουν πολλές μπάντες που - ένα μόνιμο πρόβλημα όπως σε όλες τις άλλες πόλεις είναι, ότι υπάρχουν τρεις καλοί ντράμερ και παίζουν σε οκτώ μπάντες. Υπάρχουν όμως πολλές μπάντες και πολλές συναυλίες.
R.O.: Φυσικά. Κατά τη διάρκεια των οκτώ ετών από την ίδρυση του συγκροτήματος, έχετε περιοδεύσει σε πολλές πόλεις και χώρες. Ποια είναι τα κύρια προβλήματα που αντιμετωπίσατε λόγω των διοργανωτών κατά τη διάρκεια των περιηγήσεων;
J.J.: Ω, δεν είχαμε πολλά προβλήματα από την ημέρα που ξεκινήσαμε το συγκρότημα. Ναι, μερικές φορές, οι διοργανωτές δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τις τεχνικές προδιαγραφές που απαιτούνται. Δεν ξέρω γιατί… άγνοια, ή κάτι τέτοιο… Μερικές φορές, πρέπει να συζητήσετε γιατί δεν ξέρω πώς μπορεί κάποιος να κάνει κράτηση σε ξενοδοχείο για τέσσερα άτομα, όταν υπάρχουν έξι στο συγκρότημα ή κάτι τέτοιο… Ευτυχώς αυτό δεν συμβαίνει πολύ συχνά…
R.O.: Εντάξει λοιπόν! Τι γίνεται με την Ελλάδα; Ποιά η άποψή σου;
J.J.: Μου αρέσει πάντα να παίζω εκεί, και έχουμε παίξει επίσης ακόμα και στην Κρήτη. Ήταν επίσης πολύ ωραίο, γιατί δεν είναι και πολύ φυσιολογικό να πας εκεί ως συγκρότημα, γιατί δεν νομίζω ότι υπάρχει τεράστια σκηνή. Αλλά στην Αθήνα, η συναυλία ήταν υπέροχη και θα θέλαμε πραγματικά να επιστρέψουμε εκεί. Επίσης, Θεσσαλονίκη, κάποτε παίξαμε κι εκεί.
R.O.: Ήταν πολύ καιρό πριν;
J.J.: Όχι… Πέρυσι, νομίζω. Η Κρήτη ήταν πριν από λίγα χρόνια. Αθήνα και Θεσσαλονίκη πρέπει να ήταν τον περασμένο Απρίλιο, πριν από ένα χρόνο.
R.O.: Πώς ήταν;
J.J.: Ναι, υπέροχα! Υπέροχα, όπως πάντα στην Ελλάδα.
R.O.: Υποθέτω, ξέρεις - έχεις δοκιμάσει ελληνικό φαγητό.
J.J.: Σίγουρα, σίγουρα! Ως κρεατοφάγος, μου αρέσει πολύ η ελληνική κουζίνα.
R.O.: Τέλεια! Ας μιλήσουμε λίγο περισσότερο για τους στίχους των τραγουδιών. Από πού έρχεται η έμπνευσή σας;
J.J.: Ναι, νομίζω ότι είναι με θέμα την ζωή σε καθημερινή βάση… Κακές αποφάσεις που πρέπει να εκτελέσεις… Κακές αποφάσεις που καταστρέφουν πράγματα στη ζωή σου, που είναι σημαντικά… Ναι, θα έλεγα ότι, η ζωή σε καθημερινή βάση είναι η μεγαλύτερη έμπνευση, για τη συγγραφή στίχων.
R.O.: Ακούγοντας το άλμπουμ, αισθανθήκαμε ότι υπήρχε τεράστια διαφορά με την προηγούμενη κυκλοφορία. Σε ποια πτυχή πιστεύετε ότι το "Mære" διαφέρει από τις άλλες κυκλοφορίες σας;
J.J.: Ναι, νομίζω ότι το "Mære" είναι λιγότερο επιθετικό από το "Arson" (2018). Η μουσική καθώς και οι στίχοι είναι πιο επιθετικοί. Νομίζω επίσης ότι το “Mære” είναι πιο λυπητερό. Πιστεύω επίσης, ότι το "III: Trauma" (2016) ήταν αρκετά καταθλιπτικό. Κατάθλιψη και λύπη… Όμως θεωρώ ότι το “Mære” είναι πολύ περισσότερο από όλα τα άλλα άλμπουμ, όσον αφορά τη θλίψη και την κατάθλιψη.
R.O.: Πως είναι τα πρώτα σχόλια του τύπου και των οπαδών σας;
J.J.: Τα σχόλια ήταν αρκετά καλά - όσο γνωρίζω - αλλά νομίζω, ότι είναι πολύ νωρίς για να το συζητάμε αυτό… Νομίζω ότι πρέπει πραγματικά να περιμένουμε, μέχρι να κυκλοφορήσει το άλμπουμ για τα καλά. Οι οπαδοί μας, μπορούν να μας στέλνουν τα σχόλια τους!
R.O.: Φυσικά, λόγω της πανδημίας Covid-19, είναι πολύ δύσκολο να προωθήσετε το άλμπουμ με ζωντανές συναυλίες.
J.J.: Ναι Είναι πραγματικά πολύ κακό όλο αυτό.
R.O.: Νομίζω ότι η προώθηση ενός άλμπουμ με ζωντανές συναυλίες είναι το καλύτερο για τις μπάντες.
J.J.: Ναι! Και πολύ πιο εύκολο από το να το στείλεις μέσω e-mail, και όλα αυτά, επειδή πολλοί άνθρωποι πηγαίνουν σε συναυλίες και δεν αγοράζουν απευθείας το νέο άλμπουμ, έτσι... Είναι πολύ πιο εύκολο να βρείτε νέους θαυμαστές, όταν παίζετε ζωντανά όπως εμείς συχνά, τουλάχιστον όπως πριν από την πανδημία, αλλά… Ναι, είμαι αισιόδοξος ότι, ίσως σε λιγότερο από ένα χρόνο, όλα θα επανέλθουν στο φυσιολογικό. Είμαι πολύ σίγουρος ότι αυτό δεν θα συμβεί, σε δύο μήνες ή κάτι τέτοιο. Νομίζω ότι θα διαρκέσει λίγο περισσότερο. Ίσως, κατά το επόμενο καλοκαίρι, θα είναι πιο εύκολο να παίξουμε σε φεστιβάλ επειδή είναι σε εξωτερικούς χώρους.
R.O.: Ας προσευχηθούμε να βγούμε από αυτήν την κακή κατάσταση!
J.J. Το ελπίζω και εγώ!
R.O.: Υποθέτω ότι, μετά την πανδημία, θα ξαναβγείτε στο δρόμο.
J.J.: Σίγουρα! Όσο το δυνατόν συντομότερα!
R.O.: Τι μπορούν να περιμένουν οι άνθρωποι από τις επερχόμενες σας συναυλίες;
J.J.: Είναι το ίδιο όπως πάντα. Ελπίζω ότι θα συνεχίσουν να είναι έντονες όπως ήταν πριν.
R.O.: Το συγκρότημά υπάρχει από το 2011.
J.J.: Ναι, νομίζω ότι στο Διαδίκτυο μπορείτε να διαβάσετε για το 2011, αλλά είμαι πολύ σίγουρος ότι ήταν το 2012.
R.O.: Έτσι, από τότε, έχετε ωριμάσει και έχετε επιτύχει τόσα πολλά πράγματα. Υπάρχει κάποια στιγμή αυτού του “ταξιδιού” με το συγκρότημα, για το οποίο αισθάνεστε πιο περήφανοι;
J.J.: Όχι, είναι σχεδόν όλα μαζί. Δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη στιγμή. Νομίζω ότι είναι πάντα πολύ ξεχωριστό όταν πηγαίνουμε σε μια χώρα όπου δεν έχουμε ξαναπάει ποτέ πριν ή σε μια πόλη όπου δεν γνωρίζουμε από πριν. Ψάχνω κι ανυπομονώ, να δω περισσότερες χώρες και περισσότερες ξένες πόλεις, το επόμενο έτος.
R.O.: Ποιο είναι το αγαπημένο σας μέρος για να παίζετε: σε ένα ζωντανό φεστιβάλ ή σε μικρότερους χώρους όπου είστε και πιο κοντά με τους θαυμαστές;
J.J.: Μου αρέσουν και τα δύο. Είναι η μίξη των δύο το καλύτερο! Μου αρέσουν και τα δύο: να παίζω στα μεγάλα, τεράστια φεστιβάλ, αλλά και παίζοντας σε μικρές σκηνές… Για μένα, και οι δύο πλευρές των συναυλιών είναι υπέροχες!
R.O.: Υπάρχει κάποια άλλη είδηση σχετικά με το συγκρότημα, που θα ήθελες να αποκαλύψεις μέσω αυτής της συνέντευξης;
J.J.: Ω, όχι, όχι πραγματικά... Ανυπομονώ για την κυκλοφορία του άλμπουμ και ελπίζω να παίξω και στην Ελλάδα το συντομότερο δυνατό.
R.O.: Κι εμείς το ελπίζουμε! Πώς θα περιέγραφες τη μουσική σας σε κάποιον που δεν σας έχει ακούσει ποτέ;
J.J.: Θα έλεγα ότι είναι πολύ λυπητερή και ότι έχουμε πολλές καθαρές κιθάρες με delay.
R.O.: Εντάξει! Υποθέτω ότι έχετε ήδη fan club.
J.J.: Ναι! Όμως δεν σκέφτομαι πραγματικά αυτά τα πράγματα.
R.O.: Πώς νιώθεις σήμερα για τη παγκόσμια μουσική σκηνή;
J.J.: Νομίζω ότι είναι πολύ πιο ενδιαφέρουσα, από ό, τι πριν από λίγα χρόνια, επειδή γίνεται κάτι πολύ πιο διαφορετικό πλέον. Δεν είναι ότι παίζεις μόνο με μπάντες σε ένα φεστιβάλ απλά black metal… Είναι πιο αναμεμειγμένο πλέον και με άλλα στυλ όπως πχ με hardcore ή κάτι τέτοιο, και αυτό το εκτιμώ πραγματικά! Εκτιμώ ότι τα πράγματα προχωρούν και γίνονται όλο και πιο “διαφορετικά”, όπως είπα.
R.O.: Ποιο είναι το αγαπημένο σου είδος μουσικής - τι θέλεις να ακούς;
J.J.: Κυρίως black metal, post-metal, hardcore, αλλά και πολλά indie rock.
R.O.: Από τις παλαιότερες μπάντες: Iron Maiden, Metallica, Slayer;
J.J.: Μου αρέσουν όλα αυτά, κυρίως τα πρώτα άλμπουμ! Το αγαπημένο μου άλμπουμ των Slayer πχ, είναι σίγουρα το “Reign in Blood” (1986). Το αγαπημένο μου άλμπουμ Maiden είναι το "Somewhere in Time" (1986) και [τώρα γίνεται πολύ δύσκολο...] θα έλεγα, "Ride the Lightning" (1984) από Metallica.
R.O.: Αν έπρεπε να επιλέξεις ένα από αυτά τα τρία άλμπουμ;
J.J.: Slayer! Είναι πάντα Slayer!
R.O.: Φυσικά! Περίμενα να το πεις αυτό. Θα ήθελα να μας αφήσεις ένα μήνυμα για τους αναγνώστες του Rock Overdose και τους Έλληνες θαυμαστές σας.
J.J.: Ναι, σίγουρα! Ελπίζω ότι όλοι οι Έλληνες θα συνεχίσουν να ενδιαφέρονται για το συγκρότημά μας όταν τελειώσει αυτή η πανδημία και ελπίζω να επιστρέψω εκεί σύντομα.
R.O .: Σε ευχαριστούμε πολύ για το χρόνο σου για αυτήν τη συνέντευξη!
J.J.: Κι εγώ σας ευχαριστώ, πραγματικά! Ελπίζω να επισκεφθώ και να γνωρίσω μαζί σας την Ελλάδα. Χμμ ίσως τον επόμενο χρόνο ή σύντομα!
R.O.: Θα ήταν πολύ ωραίο! Ευχαριστώ πολύ! Αντίο.
J.J.: Σε ευχαριστώ για το χρόνο σου, φίλε! Καλό βράδυ! Αντίο.
Για το Rock Overdose
Συνέντευξη: Ζήσης Πετκανάς
Ερωτήσεις: Ζήσης Πετκανάς, Χρήστος Δούκας
Απομαγνητοφώνηση: Στέργιος Γκουτσίδης
Μετάφραση: Χρήστος Δούκας
Comments
