Αντί εισαγωγής για το πόσα εμπόδια έβαζε κάθε φορά η ζωή έτσι ώστε να πραγματοποιηθεί η συναυλία των Πορτογάλων στη χώρα μας, αλλά και τι προέκυψε προκειμένου να ακυρώσουν ξανά οι Green Carnation την παρθενική τους εμφάνιση στην Ελλάδα, θα σας παραπέμψω στην ανταπόκριση της Κατερίνας Μήτικα από την Θεσσαλονίκη δύο μέρες νωρίτερα.
Πάμε κατευθείαν στα της Αθήνας λοιπόν. Φτάνοντας οριακά μετά την έναρξη του ακουστικού προγράμματος των Moonspell, παρατηρούσε κάποιος ότι τα πράγματα ήταν ήρεμα. Λίγος κόσμος ακόμα, ένα μικρόφωνο, ένα εκκλησιαστικό όργανο, πλήκτρα και μια κιθάρα συντρόφευαν τον Fernando Ribeiro και τα άλλα δύο μέλη, Pedro Paixão και Ricardo Amorim, οι οποίοι και παρουσίασαν σε αποκλειστικά ακουστική μορφή διάφορα κομμάτια των Moonspell. Σαν κάτι το διαφορετικό και μοναδικά αφιερωμένο στο ελληνικό κοινό, οι συνθέσεις πήραν άλλη διάσταση. Παρακολούθησα με ενδιαφέρον τις εκτελέσεις, δεν θα μπορούσε να γίνει κι αλλιώς, όταν το “Alma Mater” χάνει το gothic/black ύφος του, αλλά διατηρεί τη μαγεία του ακέραιη. Kάτι λιγότερο από μία ώρα στο σύνολο, με χιουμοριστικούς μονόλογους του Fernando και ωραία μουσική, ιδανικό ξεκίνημα δηλαδή για τον εορτασμό των 30 χρόνων από την μετονομασία και την επίσημη ίδρυση των Πορτογάλων.
Setlist:
1. Domina
2. Breathe (Until We Are No More)
3. Mute
4. Nocturna
5. Os senhores da guerra
6. Alma Mater
H ώρα έχει πάει 21.15, το ολόγιομο φεγγάρι, αποτυπωμένο σε πανό για να στολίζει τα σκηνικά των Μοοnspell έχει αντικατασταθεί από το εξώφυλλο (?) του πρώτου προσωπικού δίσκου του Michael Krumins με τίτλο “Infinity”. Ο συμπαθέστατος Νορβηγός θα παρουσίαζε δικές του ακουστικές συνθέσεις, όπως και στην συναυλία των Soen προ μηνών. Τότε μου είχε αφήσει την αίσθηση ότι τα κομμάτια ήταν ημιτελή, τώρα τα πράγματα ήταν σαφώς πολύ καλύτερα. Ξεκίνησε με μια σύνθεση, με μερικά προηχογραφημένα μέρη, που θύμιζε έντονα Pain of Salvation. Συγκεκριμένα, έφερνε προς το “The Perfect Element”, με τον συνονόματο Krumins να παίζει ένα ωραίο σόλο στην ηλεκτρική κιθάρα, προτού καταπιαστεί με την κλασσική και μας παρουσιάσει το “Loneliness”, ένα ολοκαίνουργιο κομμάτι. Μετά έρχεται η έκπληξη της βραδιάς, με τον Michael vα πιάνει το μπουζούκι (!) για το “Αντίο”. Oι επιρροές που κάποιος διακρίνει στους ήχους του καλλιτέχνη, πιθανό να οφείλονται και στο ότι ζει μόνιμα στην Ελλάδα, οπότε αναπόφευκτα έχει ανακαλύψει και τον μουσικό πολιτισμό της χώρας μας. Γενικά μιλώντας, ήταν μια πιο γεμάτη εμφάνιση από την προηγούμενη. Ο κόσμος πέρασε αρκετά καλά στα 55 λεπτά που ξαναείδε τον Krumins, τον χειροκρότησε, αλλά ήθελε πλέον και λίγο ηλεκτρισμό.
Οι Moonspell είναι πανέτοιμοι για το δεύτερο και καλύτερο μέρος του προγράμματός τους. Με άψογο στήσιμο, φώτα, χρώματα και ήχο μπαίνουν με το “The Greater Good”, μια ατμοσφαιρική, προοδευτική gothic metal σύνθεση από την τελευταία τους δισκάρα “Hermitage”. Η υπόλοιπη μιάμιση ώρα ήταν ένα μαγευτικό ταξίδι, μια σχεδόν πλήρης ανασκόπηση των δισκογραφικών πεπραγμένων της μπάντας από την Πορτογαλία. Ακούσαμε τα καλύτερα, θέλαμε κι άλλο, πάντα όμως θα θέλουμε παραπάνω. Τραγουδήσαμε το πανέμορφο heavy/goth rock ρεφρέν του “Extinct”, χτυπηθήκαμε στους άγριους ρυθμούς του “Finisterra”, απολαύσαμε το “In and Above Men” και κουνηθήκαμε στο “From Lowering Skies” με τους ρυθμούς στα τύμπανα να αποδίδονται σαν το δίσκο.
Το ”Opium” πάντα θα αποτελεί το κομμάτι που έβαλε μεγαλοπρεπώς τους Moonspell στο χάρτη του ξεχωριστού ήχου που εκπροσωπούν και στα “Abysmo”, “Butterfly FX” το χάρηκα με την ψυχή μου. Επιστροφή στο παρόν με το “Apophthegmata” και τα επόμενα υπερκλασσικά μας ξεσηκώνουν. “Mephisto” και “Vampiria” ετοιμάζουν το έδαφος για την κορύφωση του βασικού set. Ένα δεύτερο μικρόφωνο εμφανίζεται στη σκηνή, ο Fernando καλεί τον επίτιμο προσκεκλειμένο, Σάκη Τόλη, και μετά την απαραίτητη ανταλλαγή φιλοφρονήσεων ξεκινά το “Alma Mater” με τη συμμετοχή του Σάκη στα φωνητικά.
Mικρό διάλειμμα, η σκηνή φωτίζεται στο κόκκινο και πράσινο, τα χρώματα της πορτογαλικής σημαίας και τα “Tenebrarum Oratorium (Andamento I/Erudit Compendyum)”, “The Southern Deathstyle” φαντάζουν ιδανική αποφώνηση, αλλά όχι. Ο Σάκης επιστρέφει, τίποτα δεν τελειώνει αν δεν ακουστεί το “Full Moon Madness”. Death φωνητικά, γοτθικό υπόβαθρο για ένα από τα καλύτερα κομμάτια της πορείας της μπάντας, μέσα από έναν από τους λαμπρότερους δίσκους του είδους. Γύρω στα μεσάνυχτα που όλα όσα ζήσαμε ανήκαν στο παρελθόν, ήμουν σίγουρος ότι παρακολούθησα μια από τις κορυφαίες, αν όχι την κορυφαία εμφάνιση των Moonspell, από τις 5 συνολικά που τους έχω δει. Η καθημερινή κι επόμενη εργάσιμη δεν επέτρεψαν σε περισσότερους να δώσουν το παρόν, αλλά όσοι βρέθηκαν πέρασαν πολλές ώρες με ποιοτικές μουσικές και αυτό είναι που μετράει στο τέλος. Τους περιμένουμε ξανά.
Setlist:
1. The Greater Good
2. Extinct
3. Night Eternal
4. Finisterra
5. In and Above Men
6. From Lowering Skies
7. Opium
8. Abysmo
9. Butterfly FX
10. Breathe (Until We Are No More)
11. Apophthegmata
12. Mephisto
13. Vampiria
14. Alma Mater
Encore:
15. Tenebrarum Oratorium (Andamento I/Erudit Compendyum)
16. The Southern Deathstyle
17. Full Moon Madness
Για το Rock Overdose,
Mιχάλης Τσολάκος
Φωτογραφίες: Αλέκος Καταστρόφος (https://www.instagram.com/alexandros_kat/)
Comments
