Μόλις ανακοινώθηκε ότι οι θρυλικοί Nightfall θα παίξουν στη Θεσσαλονίκη, ήταν δεδομένο ότι στις 30 Μαρτίου πάση θυσία όλοι οι δρόμοι θα οδηγήσουν στο Eightball. Οι Αθηναίοι αποτελούν μία από τις μπάντες που είναι αδύνατον να χάσεις, ειδικά όταν είναι γνωστό πως δεν πραγματοποιούν συχνές εμφανίσεις. Η συναυλία για την οποία θα μιλήσουμε σε αυτό το άρθρο, αποτελεί την πρώτη τους στη συμπρωτεύουσα από το 2015. Σε αυτή τους στήριξαν οι Θεσσαλονικείς Among Death’s Shadow.
Στις 21:30 οι νέοι melodic death metallers ανέβηκαν στη σκηνή και λίαν συντόμως έριξαν σαγόνια! Η κιθάρα του frontman Στέφανου Γκόγκου, για τους παρατηρητικούς εξαρχής πρόδιδε την πληροφορία ότι μία από τις κορυφαίες επιρροές του είναι ο αδικοχαμένος Alexi Laiho. Πράγματι, ο ήχος των Among Death’s Shadow συνδύαζε αρμονικά τα neoclassical, power και melodic death metal στοιχεία με την επιτυχημένη συνταγή που ακολουθούσαν και οι Children of Bodom. Έπαιξαν την μοναδική μέχρι στιγμής κυκλοφορία τους, το EP “Darkness of My Dreams”, σε ένα σετ-δυναμίτη που διήρκεσε περίπου 35 λεπτά.
Μου έκανε τρομερή εντύπωση που θα παιδιά δεν είναι πιο γνωστά, ο τρόπος που έπαιζαν αλλά και η ποιότητα των συνθέσεών τους θύμιζαν μπάντα του εξωτερικού. Δηλώνω πως ξεκάθαρα αποτελούν ένα από τα πιο ανερχόμενα και πολλά υποσχόμενα ονόματα της ελληνικής underground σκηνής. Επιτρέψτε μου να στείλω το μήνυμά μου προς τα παιδιά: «Συνεχίστε να δουλεύετε εντατικά, κυνηγήστε το όσο δεν πάει, παλέψτε για να παίξετε σε lineups μεγάλων φεστιβάλ και προσπαθήστε να βρείτε άκρες στο εξωτερικό! Έχετε πολύ μέλλον μπροστά σας και είστε ικανοί για μία συναρπαστική πορεία!»
Αφού τα ‘πα και ξεθύμανα, πάμε να μιλήσουμε για τους θρυλικούς Nightfall. Κατέλαβαν το stage στη συμπρωτεύουσα για πρώτη φορά μετά από εννιά χρόνια γύρω στις 22:20, υπό τη συνοδεία του χαρακτηριστικού intro του τελευταίου τους δίσκου, “At Night We Prey”, “She Loved the Twilight”. Ο κόσμος τους υποδέχθηκε πολύ ένθερμα, έγινε χαμός! Όπως και στον δίσκο, ξεκίνησαν με το χαρακτηριστικό “Killing Moon”. Το setlist που επέλεξαν το έκρινα πολύ ποιοτικό και συνάμα αρκετά μελετημένο, καθώς κάλυπτε σχεδόν όλο το φάσμα της δισκογραφίας τους, για την ακρίβεια επτά από τους δέκα δίσκους τους, ωστόσο η έμφαση δόθηκε στο πιο πρόσφατό τους πόνημα. Οι μόνοι δίσκοι από τους οποίους δεν ακούσαμε κομμάτι ήταν οι "Parade into Centuries”, “I Am Jesus” και “Cassiopeia”.
Μείναμε με το στόμα ανοιχτό όσον αφορά την απόδοση της μπάντας, τα παιδιά δεν άφησαν τίποτα όρθιο. Ειδικά το ταλέντο του Fotis Bernardo είναι αδύνατον να μείνει απαρατήρητο, έδωσε σώμα και ψυχή πάνω στη σκηνή! Σε κάθε κομμάτι ήταν αλάνθαστος και ο ήχος του drum set θύμιζε πυροβολισμούς σε πεδίο μάχης. Οφείλω επίσης να δώσω τα εύσημά μου στον frontman Ευθύμη Καραδήμα, ο οποίος επίσης είχε εξαιρετική απόδοση και απίστευτη θεατρικότητα στη σκηνή. Η αλληλεπίδρασή του με το κοινό επίσης ήταν επιτυχημένη και έκανε ακόμη πιο θερμή την ατμόσφαιρα! Ως κομμάτια που ξεχώρισα μπορώ να επιλέξω τα “Witches”, “Darkness Forever”, “Death Star”, “Diva”, “Lesbian Show”, “Ishtar (Celebrate Your Beauty)” καθώς ο συνδυασμός της ενέργειας και του πάθους του κοινού με την εξαιρετική απόδοση της μπάντας απογείωσε την εμπειρία μας σε αυτή τη βραδιά.
Αγαπητοί μου Nightfall, μη τυχόν και ξαναργήσετε τόσο πολύ να παίξετε στη Θεσσαλονίκη, το καλό που σας θέλω! Μας λείψατε πολύ, αλλά μας αποζημιώσατε με τη λαιβάρα που παίξατε.
Για το RockOverdose,
Κατερίνα Μήτικα
Comments
