Oι NIGHTWISH αποτέλεσαν κι αποτελούν ένα από τα συγκροτήματα που έχτισε το όνομά του με σταθερά βήματα.Κάθε του κυκλοφορία ήταν κι ένα βήμα μπροστά,φτάνοντας να είναι το κορυφαίο συγκρότημα στο χώρο του συμφωνικού metal.
Χάρις στην εκπληκτική συνθετική ικανότητα του κυρίου Holopainen και την εκπληκτική φωνή της Tarja Turunen και με την αμέριστη βοήθεια από τις αναμφισβήτητες ικανότητες των υπολοίπων μελών.
Μέσα σε αυτά τα χρόνια μας χάρισαν εκπληκτικούς δίσκους και μερικά τραγούδια αληθινά διαμάντια.Κατάφεραν να κάνουν οπαδούς τους,διαφορετικές «φυλές» metallheads και να κερδίσουν καθολική σχεδόν αναγνώριση στο μεταλλικό στερέωμα.
Η είδηση της αποχώρησης της Tarja, πρίν μερικά χρόνια γέννησε ανησυχίες κι αμφιβολίες σχετικά με την πορεία τους.Ειδικά όταν έγινε γνωστή η επιλογή της Anette Olzon όλα αυτά εντάθηκαν.Ήταν πασιφανές ότι η φωνή της δεν ταίριαζε στο μουσικό στυλ της μπάντας κι είχε και σαφείς αδυναμίες.
Ο Tomas Holopainen όμως ήταν εκεί και το ταλέντο του επίσης.Έτσι κατάφερε να γράψει έναν δίσκο που συνθετικά,κατά την προσωπική μου γνώμη,ήταν από τους καλύτερους που είχε δημιουργήσει μέχρι τότε.Το “Dark passion play” δυστυχώς όμως σε άφηνε τελικά με μια γλυκόπικρη γεύση εξαιτίας των φωνητικών.Αυτή η pop χροιά της φωνής της Anette,ερχόταν να ισοπεδώσει κάθε ελπίδα για κάτι μοναδικό.
Και φτάνουμε πιά στο 2011 και το νέο πόνημα της μπάντας,το «Imaginaerum”.
Η προσμονή μεγάλη όπως κι η περιέργεια του κοινού για το τι μας είχαν ετοιμάσει.Ήταν γνωστό ότι μαζί με τον δίσκο ετοιμάζανε και μια ταινία και φαίνεται ότι το μυαλό του συνθετικού νού της μπάντας ήταν περισσότερο στο να επενδύσει μουσικά την ταινία παρά να φτιάξει ένα αυτούσιο δίσκο των NIGHTWISH.Δεν μπορώ να εξηγήσω διαφορετικά αυτό που άκουσα τις τελευταίες 3 μέρες που παίζει συνέχεια ο δίσκος.
Αυτό ίσως μπορεί και να είναι το μόνο ελαφρυντικό που μπορώ να του αποδώσω..
Ο δίσκος αποτελεί ότι πιο αδύναμο συνθετικά έχουν [παρουσιάσει ποτέ.Ξεχάστε σχεδόν εντελώς το συμφωνικό metal.Θα σας χρειαστεί πολύ ψάξιμο για να το ανακαλύψετε εδώ μέσα κι αν το βρείτε,θα είναι σε μικρές «τζούρες»,ίσα ίσα για να σας γλυκάνει.
Το όλο feeling του άλμπουμ είναι καθαρά κινηματογραφικό,αναλλώνεται αρκετά σε οργανικά μέρη και μπαλαντοειδείς συνθέσεις,τα ξεσπάσματα είναι ελάχιστα,άντε σε 2-3 τραγούδια και σε ήδη γνωστά κλισέ.
Ορχήστρα,παιδικές χορωδίες,φολκ πολυακουσμένες μελωδίες,παραδοσιακά όργανα,jazz ρυθμοί ενίοτε κι ένα κλίμα μακράν του ένδοξου παρελθόντος τους.Τα riffs έχουν μειωθεί αισθητά,η δύναμη το ίδιο,κι όλα κυλούν τόσο προγραμματισμένα κι ανώδυνα,χωρίς καμμιά έκπληξη και κυρίως χωρίς νεύρο.
Δυστυχώς σε ένα δίσκο ενός γκρούπ τέτοιου μεγέθους,οι απαιτήσεις είναι πολύ περισσότερες.Και αν ικανοποιούνται,αυτό γίνεται στον μικρότερο βαθμό.Δεν μπορείς να καλυφτείς μόνο από ένα “Ghost river” ή “Last ride of the day” που αποτελούν τις φωτεινές εξαιρέσεις του δίσκου και συνθετικές αναλαμπές.
Ακόμα και τα φωνητικά του Marco δεν δείχνουν πια ικανά να προσθέσουν όγκο και να επιβληθούν στα αυτιά μας.Σίγουρα προσδίδουν λίγο πιο επιβλητικό τόνο αλλά μέχρι εκεί.
Όσο για την Anette,πρέπει να της αναγνωρίσω ότι έχει βελτιωθεί,ειδικά στα αργά και χαμηλά σημεία τα πάει πολύ καλύτερα,έχει γίνει πιο μεστή κι εκφραστική,αλλά όταν ανεβάζει εκεί αρχίζουν πάλι τα προβλήματα να κάνουν έντονη την παρουσία τους.
Δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε την κοπέλα όσο αυτούς που έκαναν την επιλογή της και με δεδομένο ότι από τότε που η μόδα των γυναικείων φωνητικών άρχισε να εξαπλώνεται με φρενήρεις ρυθμούς,το να βρείς την κατάλληλη φωνή για ένα τέτοιο συγκρότημα,είναι πολύ πιο εύκολο.
Όλοι ξέρουμε ότι εκεί έξω υπάρχουν πολύ καλύτερες φωνές και με ακόμα καλύτερη σκηνική παρουσία.και δεν εννοώ εμφανισιακά αλλά ως performer.Δεν θα μπώ στην διαδικασία να απαριθμήσω αλλά αδυνατώ να κατλάβω και τα κριτήρια που επιλέχτηκε…
Ξαναγυρνώντας πάλι στον δίσκο,ακόμα και προσπαθώντας να πείσω τον εαυτό μου να τον δεί από την πλευρά του soundtrack,δεν μπόρεσα να αλλάξω και ιδιαίτερα την γνώμη μου.Βέβαια κερδίζει πόντους από αυτή την σκοπιά αλλά και πάλι σε καμμιά περίπτωση δε φτάνει το προσδοκούμενο αποτέλεσμα.Η «κατάρα» του να έχεις δώσει αριστουργήματα,κάνει τον ακροατή πολύ πιο αυστηρό ίσως και κάπου μπορεί και λίγο έως πολύ μη αντικειμενικό.
Τα 2 τραγούδια που προανέφερα και κάποιες διάσπαρτες,ομολογουμένως,φανταστικές μελωδικές γραμμές δεν μου αρκούν.Μπορεί να ζητάω πολλά,αλλά εκεί που έχουν φτάσει οι NIGHTWISH,πιστεύω ότι είναι λογικό να λειτουργεί κάποιος έτσι.Όταν οι ίδιοι λειτουργούν σαν μπάντα μεγάλου βεληνεκούς,και το διαπιστώσαμε πολύ ξεκάθαρα και στο διάστημα μέχρι να κυκλοφορήσει ο δίσκος,κι εννοώ τα εμπορικά και δαφημιστικά τερτίπια που στο τέλος μερικούς μας κούρασαν,δεν μπορείς παρά να αποζητάς κι εσύ σαν ακροατής το μέγιστο από αυτούς.
Ξέρω ότι πολλοί,αφού διαβάσετε το κείμενό μου,θα ορμήσετε να με κατασπαράξετε..Υπενθυμίζω λοιπόν,όπως έχω κάνει και απλιότερα,ότι εδώ εκφράζω προσωπική άποψη και το τι εντυπώσεις μου άφησε εμένα αυτός ο δίσκος.Είμαι σίγουρος ότι θα υπάρξουν πολλοί που θα τον βρούν εκπληκτικό,άλλοι εντελώς μάπα,εγώ είμαι κάπου στη μέση και προς τα κάτω.
Και διευκρινίζω πάλι ότι δεν είμαι αντίθετος με την επιλογή κάποιων μουσικών να διαφορορποιήσουν το στυλ και το ύφος τους,πολλές φορές τέτοιες αλλαγές με έχουν ενθουσιάσει,απλά εδώ η συγκεκριμένη δημιουργία δεν πληρεί,τουλάχιστον για μένα.τα εχέγγυα για κάτι τέτοιο και υστερεί σημαντικά από οτιδήποτε έχουν κυκλοφορήσει μέχρι σήμερα.
Από κεί και πέρα ο καθένας έχει την δυνατότητα να ακούσει το “Imaginaerum” και να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα,μπορεί να το χαρεί η να το αφήσει να σκονίζεται στο ράφι του,περί γούστου…
Εγώ απο την πλευρά μου,και δηλώνοντας κι οπαδός τους απο τις πρώτες μέρες, θέλω να πιστεύω και να ελπίζω ότι η φοβερή συνθετική στόφα του Holopainen συνεχίζει να υφίσταται,θεωρώ τον δίσκο μια αδύναμη παρένθεση και αναμένω την επανάκαμψη κάποια στιγμή και σύντομα!Μέχρι τότε αφήστε με να ταξιδεύω με παλιότερα τραγούδια τους που συνεχίζουν να μου γεννούν αναρίθμητα συναισθήματα!!!
01. Taikatalvi
02. Storytime
03. Ghost River
04. Slow, Love, Slow
05. I Want My Tears Back
06. Scaretale
07. Arabesque
08. Turn Loose The Mermaids
09. Rest Calm
10. The Crow, The Owl And The Dove
11. Last Ride Of The Day
12. Song Of Myself
13. Imaginaerum
Για το Rockoverdose.gr
Πάνος Warlord Μπούγαλης
Comments
