Κάθε φορά που έρχεται στην Ελλάδα μία μπάντα που παίζει ιρλανδική μουσική είναι μία ευκαιρία για party. Έτσι δε θα μπορούσα να λείψω από την επίσκεψη των Γερμανών The O’ Reillys And The Paddyhats στη χώρα μας. Μαζί τους ο Tiny Jackal και η μπάντα του Yellow Mary και ο θρύλος Frank Panx με τους Σαλταδόρους. Δεν είχα ιδέα πως θα έδενε όλο αυτό το πράγμα μιας και από τους μεν Yellow Mary δεν είχα ακούσει τίποτα και από τους Σαλταδόρους απλά ήλπιζα να κάνουν κάποια διασκευή των Panx Romana.
Κατά τις 21:00 ανοίγουν λοιπόν οι πόρτες και η βραδιά δεν ξεκινάει με τους πιο ευνοϊκούς όρους. Λιγοστός ο κόσμος αλλά φαντάστηκα οκ ακόμα είναι νωρίς. Δυστυχώς η εικόνα δεν άλλαξε και πάρα πολύ κατά τη διάρκεια της βραδιάς. Πράγμα αρκετά περίεργο γιατί ο κόσμος γενικά στηρίζει τέτοιες μπάντες. Ίσως επειδή είναι η πρώτη φορά που περιοδεύουν στην Ελλάδα (είχαν εμφανιστεί πέρσι στο Los Almiros Festival). Πάντως αν το live γινόταν σε έναν μικρότερο χώρο, το feeling θα ήταν πολύ καλύτερο. Τώρα ήταν λίγο άχαρο το όλο σκηνικό. Ευτυχώς όμως τα αρνητικά τελειώνουν εδώ. Καθώς για τις 2+ ώρες ακολούθησε ένα ωραίο party.
Ο Tiny Jackal και οι Yellow Mary εμφανίστηκαν στην σκηνή λίγο πριν τις 22:00 και απευθείας μετέφεραν την ενέργεια τους στον κόσμο. Ένας γενικά μπλεγμένος ήχος με στοιχεία από ρεμπέτικο, hip hop, punk μέχρι και hardcore ο οποίος όμως έβγαζε νόημα. Στίχος βαθιά πολιτικοποιημένος θίγοντας πολύ σοβαρά θέματα της επικαιρότητας. Για 40 λεπτά μας περιέγραψαν τη ζοφερή πραγματικότητα που ζούμε άλλοτε με θυμό και άλλοτε με περισσότερο χαβαλέ. Ένα δείγμα για το πως θα πρέπει να αντιμετωπίζουμε όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας. Μουσικά θα έλεγα ότι σε σχέση με τους άλλες δύο μπάντες δεν ταίριαζαν καθόλου. Αλλά αυτό που κάνουν το κάνουν πάρα πολύ καλά με απόλυτη αφοσίωση και σίγουρα θα ήθελα να τους ξαναδώ κάποια στιγμή.
Στις 22:40 την σκηνή “γεμίζει” ένα από τα σημαντικότερα μέλη της ελληνικής punk σκηνής, ο Frank Panx των θρυλικών Panx Romana μαζί με την μπάντα του, τους Σαλταδόρους. Το να βλέπεις στο σανίδι έναν τόσο σημαντικό μουσικό σου προκαλεί δέος. Για την προσφορά του στη μουσική και την punk σκηνή δε χρειάζεται να πούμε τίποτα. Πρώτα με τους Stress και στη συνέχεια με τους Panx Romana έχει γράψει ιστορία.
Αν και αρχικά η παρουσία του βιολιού που προξένησε απορία (όπως είπα δεν είχα ακούσει κάτι από το συγκεκριμένο σχήμα), τελικά ήταν απολύτως ταιριάστο και με τη μουσική τους αλλά και με τη βραδιά. Φυσικά όπως και με τους Yello Mary, έτσι και με τους Σαλταδόρους – οι οποίοι πήραν το όνομα τους από πιτσιρικάδες στην κατοχή με μεγάλη αντιστασιακή και αντιφασιστική δράση – ακούσαμε κομμάτια που σύμφωνα με το Frank γράφτηκαν ενάντια στα σκοτάδια της εποχής που ζούμε και βρίσκονται στην πρώτη δισκογραφική δουλειά της μπάντας. Φυσικά δε θα γινόταν να μην ακούσουμε μερικά από τα σημαντικότερα κομμάτια των Panx Romana όπως “Συναγερμός”, “Κράτος Κλειστόν” και “Διακοπές Στο Χακί”.
Ολιγόλεπτη αναμονή για να γίνουν οι απαραίτητες προετοιμασίες και στην σκηνή εμφανίζεται η 7-μελής μπάντα των Γερμανών The O’ Reillys And The Paddyhats ανάμεσα σε 2 μεγάλες Ιρλανδικές σημαίες. Από τις πρώτες νότες και χωρίς καν να προσπαθήσουν “τράβηξαν” όλο τον κόσμο μπροστά στην σκηνή και τον έκαναν για την επόμενη μιάμιση ώρα να μη σταματάει το χορό. Άλλωστε για κάποιο λόγο, που μετά από τόσα χρόνια ακόμα δεν μπορώ να τον εξηγήσω, ο Έλληνας νιώθει πολύ οικεία την ιρλανδική μουσική. Αν βάλεις φυσικά και το punk στοιχείο μέσα τα πράγματα γίνονται ακόμα καλύτερα.
Έτσι, όπως ήταν αναμενόμενο οι Γερμανοί μας ξεσήκωσαν, με μόνο αρνητικό για μένα προσωπικά, το ότι έπαιξαν 10 από τα 12 κομμάτια από το νέο τους δίσκο “Wake The Rebel” αφήνοντας έξω μερικά από τα πιο γνωστά τους κομμάτια. Βέβαια η αλήθεια είναι ότι μικρή σημασία είχε αυτό καθώς ακόμα και έτσι όλοι μας περάσαμε μια χαρά. Απλά θεωρώ ότι ένα πολύ ωραίο live θα γινόταν ακόμα καλύτερο με 2-3 αλλαγές στο setlist και επίσης παίζοντας κάποια διασκευή από ένα αγαπημένο ιρλανδικό παραδοσιακό κομμάτι.
Βέβαια θα μου πεις λεπτομέρειες είναι όλες αυτές γιατί η συνολική συναυλιακή εμπειρία ήταν πολύ όμορφη, γεμάτη ενέργεια, ωραίες μουσικές και πολύ κέφι.
Για το Rockoverdose,
Απόστολος “Astaldo” Πανταζόγλου
Comments
