Μετά τους Altin Gun που ζουν στην Ολλανδία και διασκευάζουν τούρκικα κομμάτια σειρά είχε να δω τους The O'Reillys and the Paddyhats που ζουν στη Γερμανία και γράφουν κομμάτια εμπνευσμένα από την πατρίδα Ιρλανδία!
Ήρθε ο καιρός για ελληνική μπάντα;
Με αρκετή καθυστέρηση και με πολύ κόσμο από νωρίς στο Arch -που πρόσφατα μετακόμισε στην Κωνσταντινουπόλεως 111- στις 21:50 παίρνουν θέση οι Tiny Jackal and the Yellow Mary.
Με full band και με μεγάλη αυτοπεποίθηση ο Tiny Jackal πέρασε από ένα μείγμα ειδών, όπως punk, reggae, rock και φυσικά hip hop απ’ όπου και τον είχαμε γνωρίσει.
Πολύ ωραίο μπάσο με γεμάτες χαμηλές και δυνατά ριφ από τον κιθαρίστα.
Με δυνατό crown control, πέρασαν τόσο από παλιά του κομμάτια του Jackal διασκευασμένα για την μπάντα όσο και νέα. Έλειπε δυστυχώς λόγω υποχρεώσεων όπως ενημερωθήκαμε η Νίκη Γρανά στο ακορντεόν.
Από τα καινούργια ξεχώρισα το “Σερίφη” που είχε στοιχεία country και ήταν μια προσέγγιση που δε θυμάμαι να έχω ξανακούσει.
Περιμένουμε το νέο δίσκο λοιπόν!
Στις 22:35 σειρά είχε η “παλιοσειρά” Frank Panx, γνωστός από τους Panx Romana, μαζί με τη νέα του μπάντα “Σαλταδόροι”.
Πολύ ενέργεια στην σκηνή, καθαρός ήχος και φωνή. Υπήρχε συμβολή απ’ όλους στα φωνητικά κάτι που είναι πάντα θετικό.
Όμορφοι στίχοι, ευαισθητοποιημένοι κοινωνικά, έθιξαν θέματα όπως η Γάζα, το ΚΕΘΕΑ και η αλόγιστη σφαγή ζώων. Θα θέλαμε όμως να δούμε και τα χαρτιά με τα λόγια να φεύγουν από μπροστά τους.
Το ύφος ξεκίνησε από folk punk -σε αυτό βοήθησε πολύ το εξαιρετικό βιολί-, μέχρι και το old school punk των Panx Romana.
Αδιαμφισβήτητο highlight της βραδιάς το “Συναγερμός” όπου όλο το Arch τραγούδησε και το σόλο ντραμς του Πάνου Γεωργαντόπουλου, του νεότερου της παρέας.
11:23 μετά από ένα πολύ χορταστικό set, μας αποχαιρέτησαν.
Ένα τέταρτο μετά τα φώτα έσβησαν.
Όταν άνοιξαν είδαμε 7 άτομα επί σκηνής να κουνάνε Ιρλανδικές σημαίες και να ξεκινάνε το πάρτυ.
Βιολί, ηλεκτρικό μαντολίνο, μπάντζο, και ακορντεόν, φρόντισαν να μη λήψει τίποτα και να μας μεταφέρουν στην πατρίδα τους όσο καλύτερα μπορούν.
Ο ήχος αν και άγουρος στην αρχή, όσο περνούσε η βραδιά γινόταν ολοένα και καλύτερος.
Δέκα λεπτά αφού ξεκίνησαν να μοιράζουν εκρηκτικό folk rock μας είπαν πως έχουν ήδη ιδρώσει.
Και πράγματι ο εξαερισμός του μαγαζιού εκείνη τη βραδιά (και την προηγούμενη στο ΑΧΕΡΩΝ ΙΙ όπως πληροφορήθηκα), ήταν ανύπαρκτος.
Πολλοί νιώσαμε δυσφορία και βγήκαμε προς τα έξω για αέρα σε διάφορες στιγμές της βραδιάς.
Οι The O'Reillys and the Paddyhats όμως δεν πτοήθηκαν ούτε λεπτό. Υψώνανε τις μπύρες τους τακτικά, μας μιλούσαν ελληνικά και μας αφιέρωναν κομμάτια.
Φαινόντουσαν πολύ χαρούμενοι που το μέρος είχε γεμίσει και ο κόσμος ανταποκρίνονταν τόσο θετικά στη μουσική τους.
Είχαμε φυσικά διασκευή της Katyusha αφιερωμένη στους εργάτες, κομμάτι αφιερωμένο σε όσους τους είχαν δει στο Los Almiros Festival και το καινούργιο Pirates and Privateers.
Highlight της βραδιάς το mosh pit αποκλειστικά για γυναίκες που έστησαν και ο μεγάλος ελληνικού-τύπου χορός στο The Ballad Of Big Bad Billy, όπου μεγάλο μέρος του κοινού είχε πιαστεί από τους ώμους σε κύκλο και χόρευαν.
Στα αρνητικά, πολύς κόσμος αναγκάστηκε να αποχωρήσει νωρίτερα για να προλάβει το τελευταίο μετρό/τρένο και να χάσει μέρος της συναυλίας, κάτι που θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί αν είχε ξεκινήσει νωρίτερα η βραδιά.
00:57 η μπάντα αποχώρησε για να γυρίσουν στιγμιαία με μερικά από τα πιο γνωστά χιτάκια τους όπως το Bare Knuckle Fighting και φυσικά το Barrels of Whiskey.
Βραδιά για πολύ χορό και μπύρα μέχρι τελικής πτώσης με τους Ιρλανδούς να την ιδρώνουν (κυριολεκτικά) τη φανέλα και να δείχνουν μεγάλο εύρος και άνεση στο να δημιουργούν πάρτυ anthems με κέλτικη punk..
Για το RockOverdose,
Νίκος Χήναρης
Φωτογραφίες: Μιχάλης Παναγιώτου
Comments
