Επετειακή η μέρα σήμερα, για ένα πραγματικό αριστούργημα της metal δισκογραφίας, το θρυλικό, Paranoid, των τεράστιων Black Sabbath. Ανέβηκε στα ράφια των δισκοπωλείων 52 χρόνια πριν και σήμερα θεωρείται ως ένα από τα επιδραστικότερα στην ιστορία της heavy metal. Ποιος άνθρωπος πάνω στη γη δεν έτυχε να ακούσει, κάπου, κάπως, κάποτε το “Iron Man” ή το ομώνυμο κομμάτι του άλμπουμ; Το αρχικό πλάνο όριζε ο δίσκος να ονομάζεται “War Pigs” από το ομότιτλο υπερ-κομμάτι, οι στίχοι του οποίου εξαπολύουν έντονη κριτική στον πόλεμο του Βιετνάμ.
Η δισκογραφική τους όμως, άλλαξε τον τίτλο σε “Paranoid” φοβούμενη υποτίθεται τα αντίποινα των υποστηρικτών του πολέμου στο Βιετνάμ. Πραγματικά προκαλεί δέος το γεγονός ότι τόσο γρήγορα οι Sabbath μπόρεσαν να ολοκληρώσουν το δεύτερο δισκογραφικό τους βήμα, αφού ούτε επτά μήνες δεν είχαν περάσει από το σαρωτικό τους ντεμπούτο. Και όχι μόνο το έκαναν, άλλα σε τόσο σύντομο διάστημα, μπόρεσαν να εξελιχθούν και να βελτιωθούν από το ξεκίνημα τους, πιάνοντας όλοι τους κορυφαία απόδοση.
Ο δίσκος περιέχει οκτώ κομμάτια, άψογα δομημένα, με κυρίαρχα τα πρώιμα heavy metal στοιχεία, λιγότερες πλέον blues επιρροές, ενώ διατηρούν και κάτι από τον doom ήχο τους που τελειοποίησαν στο πρώτο άλμπουμ τους. Ο Tony Iommi βγάζει όλη του την εφευρετικότητα, δημιουργώντας μεγαλειώδη, διαδοχικά riff, all time classic αξίας, πάνω στα οποία χτίζεται το όλο έργο. Το μπάσο του Buttler είναι απλά θεϊκό και τα τύμπανα του Ward σου παίρνουν το μυαλό. Η φωνή του Ozzy βρίσκεται στα καλύτερα της, είναι λιγότερο τραχιά από πριν και με το ιδιαίτερο στυλ της αποτελεί σήμα κατατεθέν του άλμπουμ. Το στιχουργικό μέρος, εντείνει τον αδυσώπητο χαρακτήρα του, με θέματα εμπνευσμένα από τον πόλεμο, την παραφροσύνη, τις παραισθήσεις από τα ναρκωτικά, το υπερφυσικό, το θάνατο.
Το “Paranoid” είναι σκοτεινό, ατμοσφαιρικό, heavy, καθηλωτικό και η αίσθηση που αναδύει περιέχει μια ένταση και επιθετικότητα, χωρίς να έχει εξαλειφθεί εντελώς η χαλαρότητα του προκατόχου του. Έπιασε την κορυφή των chart της Αγγλίας και κατέκτησε την 12η θέση σε πωλήσεις στην Αμερική καταλήγοντας να πουλήσει 4 εκατομμύρια αντίτυπα χωρίς σχεδόν καθόλου αναμετάδοση από τα ραδιόφωνα, ενώ μέχρι σήμερα έχει διακριθεί ουκ ολίγες φορές. Πραγματικά, δεν υπάρχουν αρκετές λέξεις για να περιγράψεις τη σπουδαιότητα και την ομορφιά του και φυσικά τι καινούριο θα μπορούσε να ειπωθεί, γι αυτό το μεγαλειώδες έργο που άπαντες έχει απασχολήσει εδώ και πέντε δεκαετίες.
Comments
