Εχω ένα ρητό για τους Pentagram: "Αν ξεκινήσεις με ένα τους τραγουδι, καταλήγεις δισκογραφία!". Πόσες φορές άκουγα κάπου τυχαία ένα κομμάτι τους και ύστερα πήγαινα σπίτι και για κάνα διήμερο-τριήμερο, αναλόγως τον ελεύθερο χρόνο που είχα, ξεκοκάλιζα συνεχόμενα όλα τα βινύλιά τους, αφήνοντας στην άκρη όλους τους άλλους. Ακόμα το κάνω άμα λάχει. Οι λεγόμενες "Ημέρες Pentagram" όπως τις λέω. Πάμε όμως στο διαταύτα.
O Οκτώβρης μπήκε πολύ δυναμικά καθώς η συναυλία των Pentagram με support τους Acid Mammoth στο Κύτταρο ήταν ένα γεγονός ορόσημο για τους λάτρεις της doom metal. Η παρουσία των Αμερικανών θρύλων, σε συνδυασμό με την εκρηκτική ενέργεια των Ελλήνων ομοϊδεάτων τους, δημιούργησε μια ατμόσφαιρα από βαριά riffs που θα μείνει αξέχαστη στους παρευρισκόμενους. Φυσικά δεν μπορώ να κρύψω τη χαρά μου που είδα ξανά ζωντανά τον Γέρο Bobby που παρά την ηλικία του παραμένει κεφάτος και ενεργητικός με την ιδιαίτερη σκηνική του παρουσία. Παρόλο που έλειπε ο τεράστιος Griffin στις κιθάρες, ο φρέσκος στη μπάντα Tony Reed έδωσε το 110% και έβγαλε τη "Γριά" ασπροπρόσωπη για αυτή την επιλογή. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Οι Acid Mammoth ανέβηκαν πρώτοι στη σκηνή και κατάφεραν να κερδίσουν το κοινό από τα πρώτα κιόλας λεπτά. Με τον χαρακτηριστικό τους doom ήχο, γεμάτο από βαριά riffs και υποβλητικές μελωδίες, δημιούργησαν το ιδανικό σκηνικό για το τι επρόκειτο να ακολουθήσει. Η ενέργειά τους ήταν μεταδοτική και το κοινό ανταποκρίθηκε με ενθουσιασμό. Ο ήχος ήταν άψογος. Η εμφάνιση των Acid Mammoth στο Κύτταρο ήταν μια απόδειξη ότι η ελληνική doom metal σκηνή είναι ζωντανή και δυνατή. Είναι μια μπάντα που αξίζει να ακούσεις και να δεις ζωντανά.
Ότι και να πει κανείς για τον Bobby είναι λίγο. Το γεγονός και μόνο ότι ζει ακόμα, περνάει τα όρια της παραφιλολογίας αλλά όπως λέει ο απλός λαός, κακό σκυλί ψόφο δεν έχει και όπως έχει δηλώσει και ο ίδιος στο ντοκιμαντερ για την ζωή του και την μπάντα, “Όσο με θέλετε, θα είμαι εδώ” και γι’αυτό τον αγαπάμε. Ο τύπος την πρώτη φορά επί ελληνικού εδάφους κάποια χρόνια πριν είχε πει “Hello Italy” με το που ανέβηκε στη σκηνή “μπαλατζάροντας” αλλά το έβγαλε το show και δεν απογοήτευσε! Αυτό το βράδυ μια χαρά αναγνώρισε την χώρα και όχι μόνο,ήταν σε απίστευτη φόρμα κιόλας!
Με νέα σύνθεση, οι Pentagram βγήκαν με το δυνατό μπάσιμο του Bloodlust και καπάκια το μη εξαιρετέο Starlady. Χωρίς πολλά πολλά μας πετάνε ένα από το επερχόμενο άλμπουμ τους στο οποίο οι πιασάρικες κοφτές ρυθμικές κιθάρες του κουπλέ μας δόνησαν διακριτικά τη ράχη και με έναν Bobby να τραγουδάει σα 15χρονος αφήνοντας μας με το στόμα ανοιχτό με την απόδοσή του. Το σχεδόν στριπτιτζάδικο all time classic “When The Screams Come” μας έκανε όλους να κουνιόμαστε στους ρυθμούς του. Ο χαμός ο μεγάλος έγινε στα “The Ghoul”, “20 Buck Spin” και “Sign Of The Wolf” που μέχρι crow surf έπαιξε.
Ο Bobby δεν παρέλειψε, στις παύσεις των κομματιών, να μας δείξει την ταπεινοφροσύνη του ευχαριστώντας μας , κάνοντας χαβαλέ με το κοινό κάνοντας ότι του πέφτουν τα παντελόνια, σφαλιαρίζοντας τα οπίσθιά του παίρνοντας και φορώντας σε κάποια φάση τα γυαλιά ηλίου από έναν οπαδό. Άλλοτε λικνίζονταν με τον χαρακτηριστικό του τρόπο, άλλοτε στεκόταν με τα πόδια squat κοιτώντας με διαβολικό βλέμμα το κοινό και γενικά showman με τα όλα του.
Μοναδική μου ένσταση ήταν όχι ότι το σετ ήταν μικρό (λίγο παραπάνω από 1 ώρα) αλλά είχε πολλά καινούρια κομμάτια από τον καινούριο δίσκο τους (5 στο σύνολο), τον οποίο, μας είπε σε κάνα δίμηνο θα κυκλοφορήσει, οπότε δεν υπήρχε πολύς χώρος για να καλύψουν έστω και λίγο κάτι παραπάνω από την υπόλοιπη δισκογραφία τους. Αλλά είπαμε...τον αγαπάμε!
Οι Pentagram δεν έχουν να αποδείξουν τίποτε σε κανένα, δεν είναι ακόμα εδώ για να κυνηγήσουν καμία ευκαιρία για αναγνώριση, παραπάνω επιτυχία ή να μπουν στα μεγάλα σαλόνια στα γεράματα. Έτσι κι αλλιώς, από τα λοιπά μεγαθήρια του παραδοσιακού Doom (Saint Vitus, The Obsessed, Trouble κτλ) είναι οι πιο ενεργοί όλα αυτά τα χρόνια, και μεταξύ μας οι καλύτεροι, παρά την ταραγμένη ζωή του Bobby, που θα μπορούσε να πράξει πιο καθώς πρέπει, μα όταν έχεις attitude “Livin' in a Ram's Head” απλά σηκώνεις το μεσαίο και δεν σου καίγεται καρφί. Γιαυτό τον αγαπάμε είπαμε?
Setlist:
Bloodlust
Starlady
The Ghoul
Thundercrest
Sub-Basement
When The Screams Come
Live Again
Spread Your Wings
Choices
Sign Of The Wolf
Solve The Puzzle
I Spoke To Death
Sociopath
Forever My Queen
20 Buck Spin
Για το Rockoverdose,
Δημήτρης Ronin
Νικόλας Καλογήρου
Φωτογραφίες: Δημήτρης Σούρσος
Comments
