Το Rock Overdose είχε την χαρά και την τιμή να συνομιλήσει με τον θρυλικό μπασίστα Peter Hook (Joy Division, New Order) με αφορμή τις 2 επερχόμενες εμφανίσεις του μαζί με την νέα του μπάντα The Light, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη 6-7/12/2013 στο πλαίσιο της “Joy Division’s Closer album tour”. O Peter Hook απάντησε στις ερωτήσεις μας όχι μόνο σχετικά με τα lives αλλά και για την επίδραση της μουσικής των Joy Division, την retroμανία και γενικότερα. Enjoy!
RockOverdose.gr: Αυτή πρέπει να είναι η 3η φορά που επισκέπτεστε την Ελλάδα, αν δε κάνω λάθος. Το 2010 είχατε έρθει για την “Unknown Pleasures” tour, φέτος στο Eject Festival ως αντικαταστάτες των “Happy Mondays” και τώρα πάλι εδώ για την “Closer” tour. Ποια είναι η εμπειρία σας από το ελληνικό κοινό;
Peter Hook: Πάντα περνάμε καλά στην Ελλάδα, το κοινό ευτυχώς είναι πάντα καλό και ανταποκρίνεται. Ο promoter μας ο Γιώργος είναι καλός φίλος και οπαδός και φαίνεται πως στην Ελλάδα υπάρχουν φανατικοί οπαδοί της μουσικής των Joy Division και των New Order.
Αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε είναι να παίζουμε διαδοχικά τα albums όταν επισκεπτόμαστε μια χώρα για πρώτη φορά, ξεκινήσαμε με το Unknown Pleasures, μετά ακολούθησε το Closer και έπειτα τα albums των New Order.Έτσι όπως κάναμε και στην περιοδεία μας στις Ηνωμένες Πολιτείες, τρεις φορές τώρα. Επομένως, ήταν φυσικό επακόλουθο, είχε νόημα δηλαδή για εμάς να παίξουμε στο ελληνικό κοινό μετά το Unknown Pleasures, το Closer και ευελπιστώ να ξαναρθούμε για να παίξουμε τα albums των New Order μετά.
Στο Ejeckt festival ήταν υπέροχα, παρόλο που έγινε ξαφνικά και την τελευταία στιγμή. Είχε πλάκα γιατί οι New Order, οι Hacienda και οι Pet Shop Boys πάντα είχαμε ένα δέσιμο, μια «συγγένεια» μεταξύ μας και ήταν τιμή μας να παίξουμε μαζί τους. Όπως το περιμέναμε ήταν πιο πολύ ένα χορευτικό show, παρά rock παρέα επίσης με τον James Blake, με τον οποίο αποφασίσαμε να παίξουμε ένα ηλεκτρονικό set με μαζεμένα τα χορευτικά κομμάτια από New Order, το οποίο πήγε αρκετά καλά και αυτό είναι σημαντικό. Ευελπιστώ να ξαναρθούμε για να παίξουμε τα full albums των New Order.
RockOverdose.gr: Το album των Joy Division, ‘Closer’ θεωρείτε κατά κάποιο τρόπο ένας από τους ακρογωνιαίους λίθους της post punk και new wave μουσικής σκηνής. Πώς γίνεται σήμερα 35 χρόνια μετά την πρώτη κυκλοφορία του να είναι ακόμα επίκαιρο; Πιστεύετε πως τα μουσικά είδη «πεθαίνουν» ή «αναγέννιουνται»;
Peter Hook: Ακούγοντας το “Closer” τώρα, γνωρίζοντας όσα ξέρω τώρα, πράγματι έχει πολλές μουσικές αναμνήσεις. Παίζοντας το “Closer” live, είναι πολύ διαφορετικά από το “Unknown Pleasures” – το “Unknown Pleasures είναι πολύ πιο punk καθώς οι Joy Division εκείνη την εποχή ήταν πιο rock και πιο δυναμικοί σε ήχο. Όμως το “Closer” είναι κάτι διαφορετικό, είναι πιο φιλοσοφημένο νομίζω και πιο ώριμο. Υπάρχουν επίσης περισσότερα πλήκτρα και ηλεκτρονικοί ήχοι από μουσικής πλευράς. Σίγουρα υπάρχει διαφορά μεταξύ των δύο albums αν τα ακούσεις ζωντανά και τα δύο, αυτό πιστεύω είναι αποτέλεσμα της δουλειάς που κάναμε και οι τέσσερις μας , πόσο δημιουργικοί ήμασταν σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα και γι’ αυτό εξακολουθεί να είναι επίκαιρο.
Με εντυπωσιάζει το γεγονός ότι η μουσική των Joy Division υιοθετείται από την νέα γενιά με τόσο πάθος, αυτό δείχνει πως η μουσική ποτέ δεν γερνά. Πράγματι, ένα από τα σπουδαιότερα πράγματα που έχουμε καταφέρει με τους Joy Division είναι η επίδραση της μουσικής μας , η οποία φαίνεται δεν έχει λήξει… Αυτό είναι ένα πραγματικό δώρο όχι μόνο για τις τρεις δεκαετίες της καριέρας μου αλλά και για τους οπαδούς μας επίσης.
RockOverdose.gr: Οι Joy Division θεωρούνται πρωτοπόροι του post punk είδους και έχουν εμπνεύσει αλλά και επηρεάσει άλλους μουσικούς όσο λίγοι. Αισθάνεστε κατά κάποιο τρόπο , ελλιπείς μετά την απώλεια του Ian Curtis?
Peter Hook: Είναι τιμητικό να σου υπενθυμίζουν πώς η μουσική σου αποτελεί έμπνευση για άλλους. Πρέπει να πω, πως πάντα με χαροποιεί ιδιαίτερα γιατί είναι δύσκολο να το πετύχεις αυτό ως μουσικός. Σχετικά με τις μπάντες που έχουν επηρεαστεί από εμάς , άλλες φορές το ακούω, άλλες όχι. Περισσότερο από αυτές τις μπάντες μου αρέσουν οι Interpol.O Paul Banks είναι φανταστικός τραγουδοποιός. Μου άρεσε πολύ το νέο του solo album. Επίσης έχουμε παίξει μαζί με τους White Lies στην Πορτογαλία, στην περιοδεία του Unknown Pleasures και ήταν πολύ ενδιαφέρον να μοιράζεσαι την ίδια σκηνή μαζί τους και να αναμειγνύονται οι μουσικές μας. Είναι ωραίο να σε αναφέρουν ως επιρροή και είναι ωραίο το συναίσθημα να ξέρεις πως έχεις γίνει έμπνευση για κάποιον άλλο. Κάποιες άλλες μπάντες που θαυμάζω είναι οι Slow Readers Club και οι The Editors, υπάρχουν βέβαια πολλές άλλες εκεί έξω που κατά κάποιο τρόπο έχουν «χρέος» απέναντι τόσο στους Joy Division αλλά και τους New Order.
Σχετικά με το πώς καταφέραμε να αντιμετωπίσουμε τον χαμό του Ian, ειδικά όταν ηχογραφούσαμε το “Movement” πραγματικά παλέψαμε αρκετά, επειδή στον Martin Hannett δεν άρεσαν καθόλου τα φωνητικά μας και μας ζόριζε συνέχεια. Ήταν πραγματικά πολύ δύσκολη για μένα και τον Barney εκείνη η περίοδος, δεν είχαμε αυτοπεποίθηση. Θα έλεγα πως θέλαμε να «απομονώσουμε » τους Joy Division εκείνη την εποχή και γι’ αυτό «γίναμε» οι New Order, ώστε κατά κάποιο τρόπο να επικεντρωθούμε σε αυτό, καλώς ή κακώς, ώστε να μην μας επηρεάζει ο θάνατος του Ian. Αυτό το πράγμα ήταν κάτι το εκπληκτικό, όταν ξανάρχισα να παίζω τα albums των Joy Division, μου άρεσε που ξαναθυμήθηκα την μουσική αλλά και τον Ian. Ξέρω πως ποτέ δε θα γίνω όπως ο Ian, αλλά θα σου πω κάτι, μια φορά η Anouk ήρθε σε μια συναυλία μας στην Ολλανδία και μου είπε πως ο Ian θα ήταν περήφανος που η μουσική του «αναστήθηκε» και πως δε θα ήθελε να είχε ξεχαστεί. Αυτό είναι πιστεύω το νόημα και πολλές φορές νιώθω πως μας βλέπει από εκεί ψηλά με ευχαρίστηση .
RockOverdose.gr: Θα θέλαμε να μας κάνεις ένα σχόλιο σχετικά με τον πρόσφατο χαμό του Lou Reed αλλά και την συμβολή του στην μουσική γενικότερα, επειδή κατά την γνώμη μου η πορεία της καριέρας σας είναι κατά κάποιο τρόπο παράλληλη.
Peter Hook: Ανέκαθεν ήμουν μεγάλος οπαδός των Velvet Underground. Ο δίσκος “Berlin” του Lou Reed είναι από τους πιο αγαπημένους μου δίσκους. Πολύ δυναμικός, μελαγχολικός και με concept που επικεντρώνεται γύρω από τον εθισμό στα ναρκωτικά, κάτι που δυστυχώς αφορά τους περισσότερους από εμάς, επίσης η ανικανότητα για βοήθεια, τα ψυχολογικά σκαμπανεβάσματα και γενικά όλα αυτά που προκύπτουν από τη χρήση. Είναι πράγματι μεγάλη απώλεια, να χάνεις οποιονδήποτε ταλαντούχο μουσικό και ο Lou Reed ήταν ένας από τους καλύτερους, τουλάχιστον αφήνει πίσω του ένα τεράστιο έργο.
Πάντα είχα ένα μεγάλο σεβασμό για το έργο τους, καθώς επίσης και για το "Chelsea Girls" του Nico, που αποτελεί ένα από τα πιο αγαπημένα μου album και μεγάλη επιρροή για τους Joy Division και τη μουσική τους. Παρόλα αυτά δε νομίζω πως η σταδιοδρομία μας με αυτή του Lou Reed είναι αναγκαστικά παράλληλη, αν εννοείς αυτό.
RockOverdose.gr: Γιατί πιστεύετε πως ο κόσμος έχει ανάγκη να κάνει αναδρομή στο παρελθόν. Πιστεύετε πως δεν δίνουν τόση σημασία στο νέο υλικό ή δεν έχουν χρόνο να ακούσουν νέα πράγματα;
Peter Hook: Ουσιαστικά είναι ωραίο το αίσθημα να κοιτάζεις το κοινό και να βλέπεις ανθρώπους από διαφορετικές γενιές στις συναυλίες μας. Είναι ωραίο να βλέπεις για παράδειγμα μεγαλύτερους σε ηλικία ανθρώπους που πιθανόν να μας ακολουθούν από την δεκαετία του 70, αλλά είναι εξίσου σπουδαίο να βλέπεις και νεαρότερα άτομα που ανακάλυψαν την μουσική μας αργότερα. Πιστεύω αυτό δείχνει το πόσο σπουδαία είναι τα τραγούδια και πως η χημεία μεταξύ του κοινού και εμάς, εδώ και 30 και πλέον χρόνια παραμένει η ίδια, τα τραγούδια μας αγαπιούνται σε όλο τον κόσμο από ανθρώπους διαφορετικής ηλικίας και κουλτούρας.
Προσωπικά δε θα το χαρακτήριζα retromania. Ίσως η παλιά punk ηθική να μη συμφωνεί με αυτή την τάση για reunion από πολλές μπάντες, όμως κατά τη γνώμη μου, αν υπάρχει ζήτηση από το κοινό γιατί όχι οι μπάντες να μην επιστρέψουν; Για παράδειγμα, η περίπτωση των The Stone Roses απέδειξε πως υπάρχουν εκεί έξω εκατομμύρια ανθρώπων που έχουν ανάγκη να τους δουν και είναι ευτυχισμένοι που είχαν την ευκαιρία να δουν την αγαπημένη τους μπάντα εν τέλει. Δε βρίσκω κάτι κακό σε αυτό, αντιθέτως νομίζω πως είναι αρκετά σπουδαίο. Δείχνει πως η μουσική έχει περάσει «τεστ αντοχής» στο χρόνο, όπως έχει κάνει και η δική μας.
Από την άλλη, παρόλο που η τεχνολογία και το internet έχει συμβάλει στην εξάπλωση της μουσικής με πολλούς τρόπους, υπάρχει πάντα η πιθανότητα κάποιος να ανακαλύψει κάτι καινούργιο και φρέσκο. Υπάρχουν ένα σωρό μπάντες αυτή τη στιγμή εκεί έξω που μου αρέσουν και προσπαθούν να ωθήσουν τα μουσικά όρια. Για παράδειγμα, μου αρέσουν τα πάντα, όλες οι μπάντες που προέρχονται από το Manchester, η μουσική σκηνή του οποίου συνεχώς μεγαλώνει αυτό τον καιρό και είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Επίσης στο Manchester υπάρχουν μπάντες όπως π.χ. οι Delphic, οι οποίοι έχουν αρχίσει να εδραιώνονται ολοένα και περισσότερο, ενώ υπάρχουν ένα σωρό άλλες νεότερες μπάντες που γεννιούνται, μερικές από τις οποίες είχαμε μαζί μας σε παλιότερες περιοδείες, οι Modern Blonde, οι Tiny Phillips και οι Shinies ή μπάντες της δισκογραφικής μας Hacienda records όπως οι Super White Assassin και οι Ηumanizer.
RockOverdose.gr: Έχετε διαμορφώσει ένα ιδιαίτερο ήχο στο μπάσο σας που κάνει το παίξιμό σας μοναδικό. Μετά από τόσα επιτυχημένα χρόνια εμπειρίας αναγνωρίζεται νέα ταλέντα; Έχετε χρόνο να ακούσετε κάτι το διαφορετικό;
Peter Hook: Διαμόρφωσα το στυλ μου όταν ξεκίνησα καθώς ο εξοπλισμός μας ήταν απαίσιος και η κιθάρα του Barney ήταν πολύ δυνατά, οπότε ο μόνος τρόπος να το διορθώσουμε και να ακούγεται το μπάσο μου ήταν να παίζω σε ψηλές νότες. Μάλλον έγινε εντελώς τυχαία αλλά παρέμεινε το στυλ μου από εκεί και έπειτα. Μια μέρα jammαραμε στo κομμάτι “She's Lost Control”, και όταν ο Ian άκουσε τις ψηλές νότες του μπάσου του άρεσε και μου είπε να το συνεχίσω. Κάπως έτσι ανέπτυξα το στυλ μου κατά τη διάρκεια της καριέρας μου.
Από τους πιο σύγχρονους μπασίστες, υπάρχουν αρκετοί. Ο γιος μου ο Jack που παίζει στην μπάντα είναι πολύ καλός, του αξίζουν εύσημα, επίσης πολλοί άλλοι όπως για παράδειγμα ο Flea των Red Hot Chilli Peppers και Atoms For Peace είναι φοβερός, ο Lou Barlow των Dinosaur Junior καθώς επίσης και ο καλός μου φίλος Mani των The Stone Roses είναι επίσης εξαιρετικός.
RockOverdose.gr:Αν δε κάνω λάθος, πέρσι τιμηθήκατε από το Πανεπιστήμιο του Central Lancashine. Πρόσφατα επίσης τιμήθηκε με τον τίτλο του διδάκτορα ο Tony Iommi των Black Sabbath, από το Πανεπιστήμιο του Coventry και γενικά πολλοί ακόμη μουσικοί έχουν τιμηθεί ανά καιρούς από Πανεπιστήμια κλπ. Πώς πιστεύετε τέτοιου είδους ενέργειες βοηθούν την τέχνη σας και γιατί;
Peter Hook: Είναι πολύ δύσκολη δουλειά να καταφέρεις να δώσεις καλές συμβουλές και υποστήριξη σε άλλους. Οι Tony Wilson και Rob Gretton πάντα μου έλεγαν ότι για να τα καταφέρεις πρέπει ναι κάνεις κάτι ανταποδοτικό κάτι που είναι καλό τόσο για σένα όσο και για τους άλλους.
Υποθέτω πως σε αυτή την περίπτωση προέχει ο ρόλος μου ως μέντορα, δηλαδή πρέπει να μεταδώσω ιδέες στα παιδιά αλλά και πρακτική εμπειρία και φυσικά ακόμη και εγώ ο ίδιος αποκτώ την εμπειρία της αίθουσας. Για παράδειγμα, όταν μαθητές μου συμμετείχαν στις συναυλίες μας στο Preston, ήταν ένας τρόπος να αποκτήσουν πρακτική εμπειρία, όπως όταν μετείχαν και στο Factory Club στο Manchester. Μου αρέσει πραγματικά η διαδικασία να συναντώ μαθητές και να είμαι σε θέση να τους συμβουλεύσω και να τους υποστηρίξω.
RockOverdose.gr:Τέλος θα θέλαμε να στείλετε ένα μήνυμα στους Έλληνες οπαδούς!
Peter Hook: Ανυπομονώ να σας δω όλους σύντομα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, ας ελπίσουμε να είναι ακόμα καλύτερα από την προηγούμενη φορά. Με πολύ αγάπη Hookie 13!
RockOverdose.gr: Ευχαριστούμε πολύ για τον χρόνο σας. Περιμένουμε να σας δούμε στην όμορφη χώρα μας.
Peter Hook: Κι εγώ ευχαριστώ!
Για το RockOverdose.gr: Βιβή Ζαπαντιώτου
Comments
