Συντάκτης: Δάφνη Γεωργαδάκη
Οι Actus Septem είναι ένα δυναμικό τρίο, αποτελούμενο από αδελφούς, που ξεκίνησε στη Λαμία το 2016, παίζοντας black/doom metal. Το 2020 κυκλοφόρησαν το πρώτο τους EP με τίτλο “Days Of The Fall”. Φέτος, επιστρέφουν με full length δίσκο, το “The Catechism Of Death”, που πρόκειται να κυκλοφορήσει πολύ σύντομα και συγκεκριμένα στις 30 Μαΐου.
Το “The Catechism Of Death” περιλαμβάνει εννέα τραγούδια, με μέση διάρκεια γύρω στα 6-8 λεπτά. Είναι μια αρκετά “ολοκληρωμένη” δουλειά, όπου τόσο το doom, όσο και το black στοιχείο έχουν το χώρο τους και το χρόνο τους να μιλήσουν και να πουν μια ιστορία. Σκεπτόμενη ποιες μπορεί να ήταν οι επιρροές της μπάντας… βασικά κατέληξα στο ότι δε μπορώ να κρίνω, γιατί δεν ξέρω τι ακούσματα έχουν.
Αλλά βασιζόμενη στα δικά μου ακούσματα, λαμβάνω ένα vibe του πώς θα μπορούσε να είναι π.χ. ένας συνδυασμός ανάμεσα σε Draconian και Satyricon. Έχει μια εσάνς από 90s, που εμένα προσωπικά δε με χαλάει καθόλου. Δεν προσπαθώ να πω ότι η δουλειά δεν έχει δική της ταυτότητα, κάθε άλλο. Απλώς οι συνθέσεις μου θυμίζουν και κάποιες άλλες δουλειές, που έχω αγαπήσει και που έχω συνδέσει με το συγκεκριμένο ύφος μουσικής.
Η θεματολογία περιστρέφεται γύρω από την απώλεια και τον θρήνο, όλα όσα βιώνουν οι άνθρωποι που μένουν πίσω, αφού φύγει κάποιος δικός τους. Θα ήθελα να κάνω περαιτέρω ανάλυση για τους στίχους, μιας και το θέμα με αγγίζει βαθύτατα, αλλά δυστυχώς δε μπορώ να καταλάβω το 100% των unclean φωνητικών, ούτε με πιστόλι στον κρόταφο. Αν κι εσύ ανήκεις στην ίδια κατηγορία ανθρώπων, μην ανησυχείς, το συναίσθημα είναι διάχυτο μέσα στον δίσκο, ακόμα και χωρίς να πιάνεις όλους τους στίχους.
Στο intro και το outro του “The Catechism Of Death”, έχουμε αφήγηση (στα ελληνικά) περί θανάτου από φιλοσοφική σκοπιά. Πολύ ενδιαφέρον είναι ότι έχουν επιλέξει ως τίτλο του πρώτου κομματιού το “Descending” και ως τίτλο του τελευταίου, δηλαδή του outro, το “Anavasis”. Οπότε, έχουμε το δίπολο κάθοδος-άνοδος, ενώ η ανάβαση θα μπορούσε να έρχεται σαν έμπνευση και από τα έργα του Πλάτωνα, ο οποίος είχε μιλήσει για την ανάβαση από το ημίφως του σπηλαίου στον επάνω κόσμο που φωτίζεται από τον ήλιο.
Σίγουρα ο δίσκος με έχει βάλει σε σκέψεις για το φιλοσοφικό υπόβαθρο, πάνω στο οποίο έχει στηριχτεί. Και λίγο έχω ανατριχιάσει, πάλι εφιάλτες θα βλέπω, πάλι δε θα κοιμηθώ σαν άνθρωπος. Δεν πειράζει παιδιά, εσείς να είστε καλά.
Όμως τις περισσότερες επαναλήψεις, τις χάρισα στο “Departed Days”, ένα κομμάτι που έχει γίνει σε συνεργασία με τους Human Serpent. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, είναι ένα έντονα συναισθηματικό κομμάτι, το οποίο πετυχαίνει στο να σε πάρει μαζί του και να σου δημιουργήσει το vibe της απόγνωσης, στο οποίο (θα έλεγε κανείς ότι) αποσκοπεί.
Συνολικά, σίγουρα είναι μια καλή δουλειά, που έχει αρκετή σκέψη από πίσω. Δε θα γίνει το αγαπημένο μου για το 2021, αλλά χαίρομαι που είχα την ευκαιρία να το ακούσω και να μπω σε σκέψεις. Και φυσικά, θα είμαι συντονισμένη για την επόμενη -και πιο ώριμη- δουλειά της μπάντας, όπου πιστεύω ότι θα δούμε ακόμα πιο δυνατές συνθέσεις και ιδέες.
Βαθμολογία: 75/100
Για το Rock Overdose,
Δάφνη Γεωργαδάκη
Comments
