Συντάκτης: Άγγελος Χατζηγιάννης
Με τις πρώτες ακροάσεις του δεύτερου δίσκου των Αθηναίων melodic death metallers, ασυναίσθητα έκανα στον εαυτό μου την εξής ερώτηση: ποια είναι η προσφορά της Ελλάδας στον ακραίο ήχο, αυτή τη στιγμή που μιλάμε; Δύο ονόματα ήρθαν αμέσως κατά νου: Rotting Christ και Septicflesh, αμφότερα μεγαθήρια της εγχώριας μουσικής σκηνής, οι όποιες συστάσεις είναι μάλλον περιττές. Αμέτρητοι εκκολαπτόμενοι Έλληνες καλλιτέχνες ανά τα χρόνια διαμόρφωσαν τον ήχο τους έχοντας «λιώσει» δίσκους όπως το “Non Serviam” ή το “Communion”, με τους Aetherian να μην αποτελούν εξαίρεση. Έχοντας μάλιστα στην παραγωγή τον επί σειρά ετών ντράμερ των Septicflesh Φώτη Benardo, είναι αναπόφευκτο να μη γίνει ο παραπάνω συνειρμός.
Οι Aetherian το 2017 στο παρθενικό τους LP με τίτλο “The Untamed Wilderness” μας προσέφεραν ένα άλμπουμ που ανέμειξε τις extreme metal επιρροές των early 00’s Rotting Christ και Septicflesh με τον melodic death ήχο που διαμορφώθηκε στα μέσα των 90’s από την ιστορική Σουηδική τριάδα των In Flames, At The Gates και Dark Tranquillity. Έξι χρόνια αργότερα και με το φετινό “At Storm’s Edge” ωστόσο, παρατηρούμε την έντονη επιρροή των ύστερων δουλειών των Φινλανδών Insomnium να προστίθεται στη φαρέτρα των Αθηναίων, με θετικά αποτελέσματα.
Παρατηρείται μια μεγάλη συνοχή στις επτά (έξι και μία εισαγωγή) συνθέσεις του δίσκου, σε συδυασμό με μία παραγωγή που αναδεικνύει ιδανικά τα μοτίβα που δημιουργούν οι κιθάρες του Άγγελου Μανιατάκου και του νεοφερμένου John Reaper, τα blast-beats του ντράμερ Νίκου Παρωτίδη και -φυσικά- τα λυσσασμένα αλυχτίσματα του Πάνου Λεάκου που οδηγούν τον δίσκο. Αλήθεια, ποιος μπορεί να αντισταθεί να βροντοφωνάξει μαζί με την μπάντα «ΠΥΡ ΑΕΝΑΟΝ» στο ομώνυμο τραγούδι, ή να μην ανατριχιάσει στο μεγαλειώδες «I’ll find my way, I’ll free myself” που ψιθυρίζει ο Κώστας Μεξής, προς το τέλος του αρτιότατου “Advent Dreams”;
Με διάρκεια μόλις 43 λεπτά, το “At Storm’s Edge” αποπνέει ενέργεια και όρεξη, οι Aetherian μοιάζουν πολύ καλά διαβασμένοι καταφέρνοντας να ξεδιπλώσουν ακόμα περισσότερες πτυχές του πολυεπίπεδου ήχου τους. Έαν δεν επαναπαυτούν και αντ’ αυτού διατηρήσουν την ορμή τους, συνεχίζοντας να σμιλεύουν με προσήλωση τις ατέλειές τους, θα αποτελέσουν σίγουρα μια μπάντα που θα μας απασχολήσει αρκετά στη συνέχεια της πορείας τους.
Βαθμολογία: 75/100
Για το Rock Overdose,
Άγγελος Χατζηγιάννης
Comments
