Ημερομηνία δημοσίευσης: 13 Δεκεμβρίου 2017
Οι Αθηναίοι post – rockers Afformance, επιχείρησαν φέτος την ταυτόχρονη κυκλοφορία δύο δίσκων, ένας εκ των οποίων είναι και το “Pop Nihilism”. Σαν και την δεύτερη δουλειά που παρουσίασαν, το “Pop Nihilism” ήδη από τον τίτλο, περιγράφει περίπου το περιεχόμενο του δίσκου. Πολύ καλά ισορροπημένη ροκ και ποπ σε μια πλανόμενη απαισιόδοξη ατμόσφαιρα. Η αλήθεια είναι πως εαν κανείς επιλέξει να συγκρίνει τις δύο κυκλοφορίες μεταξύ τους, ο εν λόγω δίσκος υστερεί λίγο δίπλα στο “Music For Imaginary Film #1”. Εντούτοις, εάν ληφθεί μεμονωμένα ο δίσκος υπόψη, κάνουμε λόγο για ένα πολύ ικανοποιητικό αποτέλεσμα.
Οι Afformance συνεχίζουν από εκεί που σταμάτησαν το 2015, παραδίνοντας πάντα ό,τι πιο άρτιο έχεις ακούσει από την ελληνική μουσική σκηνή, είτε μιλάμε για την ξενόφωνη ή την ελληνόφωνη πλευρά της. Στον συγκεκριμένο δίσκο, η σκοτεινή αισθητική συνδυάζεται με την ποπ, γνέφοντας σε μεγαλύτερες μπάντες του εξωτερικού, τύπου Mogwai ή και 65daysofstatic ακόμα σε ορισμένα σημεία, χωρίς όμως αυτό να παραπέμπει σε αποτυχημένη αντιγραφή, αλλά στην ιδέα ότι οι Afformance μπορούν να σταθούν άνετα στο ίδιο επίπεδο με τις προαναφερθείσες μπάντες. Εκεί, λοιπόν, που η μουσική τους ξετυλίγει τις πολλές διαφορετικές τις πτυχές, δημιουργείται το φλέγον ερώτημα: πώς μπορούν όλα αυτά να χωρέσουν σε 28 λεπτά;
Στο σφηνάκι, λοιπόν, του “Pop Nihilism”, οι Afformance συνεχίζουν να εξερευνούν τα όρια του post – rock με την pop/indie pop. Υιοθετώντας που και πού και διαφορετικά στοιχεία, δίνουν ένα πολύ ενδιαφέρον και εύκολο για το αυτί αποτέλεσμα. Με τη διπλή τους κυκλοφορία, κατάφεραν να διαχωρίσουν κατά πολύ την μία από την άλλη, αλλά και να δείξουν για ακόμα μία φορά για τι είναι ικανοί. Ήταν και θα συνεχίσουν να είναι από τις πιο ενδιαφέροντες ελληνικές μπάντες που μπορούν να μας εκπλήξουν με την κάθε τους κυκλοφορία. Μακάρι η ποπ να ακουγόταν μόνο έτσι τη σήμερον ημέρα.
Βαθμολογία: 83/100
Για το Rock Overdose,
Γεωργία Λαδοπούλου
Comments
