Ημερομηνία δημοσίευσης: 18 Σεπτεμβρίου 2017
Ακούγοντας το όνομα Alazka, ομολογώ πως κάτι μου θύμιζε, αλλά δεν έμπαινα στον κόπο να ανακαλύψω τι. Τελικά -σχετικά αργά- έκανα το συσχετισμό και ανακάλυψα πως είναι οι προηγουμένως γνωστοί με το όνομα Burning Down Alaska. Ξεκίνησαν το 2012 και μετά το πρώτο τους EP, “Values And Virtues” το 2015. Περιοδεύοντας με συγκροτήματα όπως οι Being As An Ocean, οι Northlane, οι Parkway Drive και The Ghost Inside, κατέληξαν στα αυτιά ολοένα και περισσότερων οπαδών το τελευταίο διάστημα, και συνέχισαν φέτος με την κυκλοφορία του πρώτου τους δίσκου με τίτλο “Phoenix” και με καινούριο όνομα.
Πολλές είναι οι μπάντες που κυκλοφορούν το πρώτο EP και στον επερχόμενο ολοκληρωμένο δίσκο διαφοροποιούν το στοιχείο τους. Αυτό κάνουν και οι Alazka, οι οποίοι με το “Echoes” και το “Ghost”, βάζουν πίσω τους το “Values And Virtues” και δηλώνουν από την αρχή πως το “Phoenix” πρόκειται να διχάσει πολλούς. Λίγο post – hardcore μαζί με metalcore αλλά και pop punk, είναι η κύρια ιδέα του δίσκου, η οποία γίνεται πιο εμφανής στα “Empty Throne” και “The Witness”. Αρκετά ηλεκτρονικά στοιχεία επίσης υπάρχουν καθ’όλη τη διάρκεια του δίσκου και συνοδεύουν τα αρκετά μελωδικά φωνητικά, φτάνοντας στο ομώνυμο “Phoenix”, ένα από τα πιο αξιοπρόσεχτα κομμάτια στο δίσκο. Το καταληκτικό “Fading Flame” είναι ταυτόχρονα από τις πιο ζωηρές και πιο χαλαρωτικές συνθέσεις, κάνοντας μια τελυταία προσπάθεια για να πείσει.
Το “Phoenix” αποτελεί σίγουρα ένα συμπαγές και καλοδουλεμένο αποτέλεσμα από τους Alazka. Ταυτόχρονα όμως υπάρχουν αρκετά στοιχεία που το κάνουν να μην μπορεί να αποδώσει αυτό που κανονικά θα έπρεπε. Ενώ ακούγεται σαν κάτι φρέσκο και αισιόδοξο στην αρχή, η αίσθηση αυτή χάνεται όταν τα κομμάτια αποδεικνύονται να είναι αρκετά πανομοιότυπα μεταξύ τους. Σαφώς υπάρχουν εναλλαγές από πιο σκοτεινές σε πιο ανάλαφρες μελωδίες, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό. Από την άλλη όσον αφορά τα φωνητικά, ενώ υπάρχει εναλλαγή από καθαρά σε κραυγές, είναι από τις λίγες φορές που θεωρώ πως τα καθαρά έχουν χρησιμοποιηθεί παραπάνω από ότι πρέπει. Σε τέτοιο ύφος metalcore, με λιγότερα καθαρά φωνητικά, ο δίσκος θα μπορούσε να έχει απογειωθεί. Ωστόσο, από άποψη εκτέλεσης, οι Alazka δεν υστερούν πουθενά.
Σε μέσες άκρες, δε γίνεται λόγος για κάτι απόλυτα απογοητευτικό. Πέρα από τα “Empty Throne” και “Phoenix” που είχαν γίνει γνωστά πολύ πριν την κυκλοφορία του δίσκου, δυστυχώς δεν υπάρχει κάτι παραπάνω. Οι Alazka ήταν και θα είναι μια μπάντα για πιο συγκεκριμένα γούστα στον μοντέρνο σκληρό ήχο, πράγμα που δεν είναι απαραίτητα κακό, οπότε τουλάχιστον το “Phoenix” επιβεβαιώνει αυτό.
Βαθμολογία: 68/100
Για το Rock Overdose,
Γεωργία Λαδοπούλου
Comments
