ALESTORM – “No Grave But The Sea”

Μια κατηγορία από μόνοι τους αποτελούν οι τρελαμένοι Αγγλοσκωτσέζοι μπεκροκανάτες (θεέ μου τί λεξιλόγιο), που ακούν στο όνομα Alestorm! Θα μπορούσαν πολύ άνετα να δημιουργήσουν και νέα υποείδη της metal σκηνής, όπως rum-metal, lunatic-metal, nude-metal και ίσως το καλύτερο.. booze-metal!

Ξεκίνησαν την τρελή πορεία τους ακριβώς 10 χρόνια πριν, περιγράφοντας την μπάντα τους ως “True Scottish Pirate Metal” και κάνοντας τον περιβόητο Ουαλό πειρατή Captain Morgan, ίνδαλμα και μασκότ τους. Έχουν κυκλοφορήσει 4 full-length άλμπουμ και, φέτος, στις 26 Μαϊου κυκλοφορούν το πολυαναμενόμενο πέμπτο πόνημά τους με τίτλο “No Grave But The Sea” υπό την σφραγίδα της Napalm Records.

Αν και ουσιαστικά ανήκουν στην κατηγορία των folk metal συγκροτημάτων, -μια κατηγορία που από πολλούς έχει υποτιμηθεί, χλευαστεί όπως θέλετε πείτε το- η φήμη τους δεν παρέμεινε μόνο στους κύκλους του συγκεκριμένου είδους, αλλά έχει εξαπλωθεί τόσο ώστε οι Alestorm να είναι αρεστοί στην μεγαλύτερη μερίδα των απανταχού “true”μεταλλάδων, που με λίγη μπύρα παραπάνω ξεχνούν όλες τις γελοίες απόψεις τους και αγαπούν όλο τον κόσμο! (Μεγάλη κουβέντα και απαιτεί ποπ-κορν για τον επικείμενο καταιγισμό σχολίων που μπορεί να ακολουθήσουν).

Γι’ αυτό το λόγο, λίγοι Alestorm τη μέρα την ξινίλα κάνουν πέρα! Δεν υπάρχει τραγούδι τους που να μην σου δημιουργήσει μια ψυχική ανάταση ακούγοντάς το! Και όχι μόνο… Προσωπικά, μου δημιουργεί μια απερίγραπτη επιθυμία για ένα Captain Morgan με λεμονάδα και πολύ πάγο..!

έρα απ’ τα ποτά όμως και τη μπόλικη δόση τρέλας που τους κάνει να φαίνονται ίσως λίγο φαιδροί, οι δίσκοι τους αποτελούνται από μια πολύ σοβαρή δόση σύνθεσης και παραγωγής. Εν προκειμένω, το “No Grave But The Sea” (όπως φυσικά και όλοι οι δίσκοι) έχει ναι μεν διάσπαρτα έντονα folk στοιχεία, αποτελείται όμως από ένα στιβαρό heavy metal background με εξαιρετικά solo κιθάρας. Τα πλήκτρα, το βιολί και το ακορντεόν συνθέτουν ένα εξαιρετικό folk μοτίβο με Ιρλανδικά στοιχεία, και τα φωνητικά όπως πάντα θυμίζουν μεθυσμένο πειρατή (βλέπε ‘Πειρατές της Καραϊβικής’ ή ‘Black Sails’ και θα καταλάβεις!).

Σε ορισμένα σημεία θα σας θυμίσουν Korpiklaani (όπως λίγο πολύ σε όλους τους δίσκους τους), αλλά το ωραίο είναι ότι και οι Korpiklaani φέρνουν σε Alestorm, ιδίως αν υποθέταμε ότι τραγουδούσαν στα Αγγλικά και όχι στα Φινλανδικά.

Εν κατακλείδι, αυτό που έχω να πω είναι το εξής: “Το έκαναν πάλι το θαύμα τους οι τρελάρες!”. Αν σας αρέσει ό, τι έχετε ακούσει μέχρι στιγμής από την μπάντα, αναμφίβολα θα ικανοποιηθείτε απ’ το “No Grave But The Sea”! Είναι ένα πάρα πολύ ευχάριστο άκουσμα, που όση ώρα θα το ακούτε θα κουνιέστε στον ρυθμό της μουσικής του σαν χαζοί (το κάνω τώρα που σας γράφω, οπότε μιλάω εκ πείρας). Εξαιρετική μπάντα στο είδος της, δεν υπάρχει συναυλία που να μην γίνεται χαμός και για να πούμε και του λόγου το αληθές… Σε μια εποχή γεμάτη μίσος, πόνο, κατάθλιψη, δυστυχία και σοβαρότητα, ας τολμήσουμε να είμαστε λίγο φαιδροί και ανέμελοι! Γι’ αυτό, βάλτε δυνατά τη μουσική, βγείτε στο μπαλκόνι σας να σας δει ο ήλιος, πιείτε και ένα ρούμι με πάγο και απολαύστε ξένοιαστα αυτά τα 45 λεπτά που κρατάει ο δίσκος. Το μόνο που δεν μας έχουν χρεώσει ακόμα είναι τα όνειρα και το χαμόγελό μας…

Βαθμολογία: 80/100

Για το Rock Overdose,

Elena Darzenta