Ο πολυπράγμων Victor Smolski, εκτός από επαγγελματίας οδηγός Rally, μας έχει προσφέρει πολλούς δίσκους στην καριέρα του, κυρίως όντας μέλος των Γερμανών Rage, από το 1999 έως και το 2015. Οι παραπάνω άλλαξαν line-up και ο Smolski σιγά μην καθόταν με τα χέρια σταυρωμένα. Έτσι, ίδρυσε το δικό του supergroup με τίτλο Almanac, το οποίο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μια συνέχεια των Lingua Mortis Orchestra. Ο νέος δίσκος κυκλοφορεί μέσω της Nuclear Blast και φέρει τον τίτλο ‘’Tsar’’.
Το τιμόνι της επταμελής αυτής ομάδας κρατάει ο Smolski, αναλαμβάνοντας την παραγωγή και τις κιθάρες. Πίσω από το μικρόφωνο βρίσκονται οι David Readman (Pink Cream 69), Andy B. Franck (Brainstorm) και η Jeannette Marchewka. Το μπάσο κρατάει ο Armin Alic, τα πλήκτρα ο Enric Garcia και στα τύμπανα είναι ο Michael Kolar. Το συνθετικό κομμάτι της μπάντας συνοδεύεται από την Orquestra Barcelona Filharmonia.
Η αλήθεια είναι πως τα πρώτα ακούσματα του δίσκου φαντάζουν νωχελικά και δύσκολα και αυτό γιατί δεν αποκαλύπτει αμέσως όλες του τις πτυχές. Έχουμε να κάνουμε με έναν φορτωμένο μουσικά δίσκο και ως εκ τούτου χρειάζονται πολλές επαναλήψεις για να εντρυφήσει κανείς και να σχηματίσει μια ολοκληρωμένη εικόνα. Όταν όμως αρχίσουν να ξετυλίγονται τα κομμάτια στο αφτί του ακροατή, άκουσμα με το άκουσμα γίνεται όλο και πιο ευχάριστη η εμπειρία.
Ένα κυρίως χαρακτηριστικό σε σχέση με προηγούμενους δίσκους του Smolski είναι η επανάληψη. Ξέρετε, πολλές φορές είτε ως μουσικοί είτε γενικά στη ζωή μας, κρατάμε μια μελωδία στο μυαλό μας και λόγω του ενθουσιασμού που φέρουμε γι’ αυτήν τείνουμε να την προσθέτουμε και να την αναπαράγουμε όπου μας δίνεται η ευκαιρία. Έτσι και εδώ, το ‘’Tsar’’ είναι γεμάτο από μικρές λεπτομέρειες που έχουμε ξανακούσει στο παρελθόν. Ο δίσκος θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως το δεύτερο μέρος από το ‘’LMO’’ του 2013 ή ακόμα, πολλές ιδέες που δεν καταχωρήθηκαν σ’ εκείνο το δίσκο κατάφεραν να πάρουν θέση βασικού εδώ.
Το ‘’Tsar’’ συγκεντρώνει μια μίξη ορχηστρικών συνθέσεων μαζί με την ένταση της metal μουσικής, κυρίως στο συμφωνικό κομμάτι. Πολλοί θα μπορούσαν εύλογα να χαρακτηρίσουν το δίσκο μια απομίμηση των Savatage, διότι συναντάμε πολλά στοιχεία της δισκογραφίας των παραπάνω. Ωστόσο, αν δεν υπήρχε το παρελθόν και όλα τα παραπάνω που αναφέρθηκαν, θα μπορούσαμε να μιλάμε για έναν ξεχωριστό δίσκο με εξαιρετική παραγωγή. Κι όντως, δεν υπάρχει περιθώριο αμφισβήτησης για την παραγωγή. Αυτό που μένει στο τέλος, όμως, είναι ότι ο δίσκος διχάζει.
Τις καλύτερες στιγμές της ακρόασης αποτελούν το ομώνυμο ‘’Tsar’’, το ‘’Children Of The Future’’ και το ‘’No More Shadows’’. Ειδικά το τελευταίο, οκτώ λεπτών κομμάτι, συνδυάζει ατμόσφαιρα και solo στιγμές φωνητικών που εκπλήσσουν. Όλα αυτά μέχρι την εμφάνιση του ρεφρέν. Ο τρόπος με τον οποίο ‘’καταστρέφεις’’ ένα κομμάτι με ένα ανέμπνευστο ρεφρέν, εδώ πραγματικά εντυπωσιάζει. Μετά από πολλά ακούσματα απλά κάνεις τα στραβά αφτιά και ακούς όλο το υπόλοιπο κομμάτι.
Οι Almanac, στο νέο τους ξεκίνημα, θέτουν τις καλύτερες δυνατές βάσεις για τους οπαδούς που έρχονται για πρώτη φορά σε επαφή με τη δισκογραφία του Victor Smolski. Το ‘’Tsar’’ ακούγεται ευχάριστα καθ’ όλη τη διάρκεια της ακρόασης, ενώ επιπλέον έχει να αφήσει και από κάτι στον καθένα. Ωστόσο, η επαφή των παλαιών οπαδών με το συγκεκριμένο δίσκο θα εξελιχθεί σε μια σχέση ξενέρωτων στιγμών αλλά και αγάπης ταυτόχρονα.
Βαθμολογία: 70/100
Για το Rock Overdose,
Περικλής Σιβρής
Comments
