Μιλώντας για τους Amaranthe ή, όπως αρχικά ονομάζονταν, Avalanche, αναφερόμαστε σε μια Σουηδική metal (;) μπάντα που ξεχωρίζει για το γεγονός ότι έχει, όχι έναν, όχι δύο, αλλά τρεις βασικούς τραγουδιστές! Τον Jake E, τον Henrik Englund σε death φωνητικά, και φυσικά την Elize Ryd.
Στα ούτε 10 χρόνια της παρουσίας τους στο μουσικό στερέωμα, έχουν κυκλοφορήσει τρεις δίσκους και φέτος μάς παρουσιάζουν την τέταρτη ολοκληρωμένη δουλειά τους, υπό τον τίτλο “Maximalism”. Το άλμπουμ κυκλοφορεί στις 21 Οκτωβρίου από την Spinefarm Records.
Για να ξεκαθαρίσω τη θέση μου απ’ την αρχή, δεν ήμουν ποτέ οπαδός των Amaranthe και επιπλέον, δεν είμαι οπαδός του είδους της μουσικής τους, όπως και όλων αυτών των υποειδών της μουσικής που μπλέκουν την Pop με την Metal.. Γι’ αυτό το λόγο, ζητώ προκαταβολικά συγνώμη για τους οπαδούς του συγκροτήματος που ίσως με βρουν υπερβολική…
Δεν θεωρώ τον εαυτό μου “μεταλομητέρα”, ούτε ποτέ καυχιέμαι για τις μουσικές μου επιλογές, ούτε προσπαθώ να “επιβληθώ” σε άλλους για το τί θεωρώ εγώ “καλή μουσική”..! Ούτως ή άλλως, δεν πιστεύω ότι υπάρχει καλή ή κακή μουσική. Όλα εξαρτώνται απ’ το τί προτίμηση έχει ο καθένας μας, και τί θεωρεί ο καθένας από ‘μας καλή μουσική. Σε κάποιον μπορεί να αρέσει η Christina Aguilera, δεν θα τον κατηγορήσω γι’ αυτό. Αλλά δεν δέχομαι να κατηγορήσει και κείνος εμένα που δεν μου αρέσει!
Στο δια ταύτα. Οι Amaranthe είναι μια μπάντα που, όπως γράφει στο official site της, ανήκει στο είδος της modern melodic metal, έχει ένα πολύ δυνατό “χαρτί” που ακούει στο όνομα Elize, κι ένα σύνολο καλών μουσικών. Στα δικά μου αυτιά και μάτια, είναι ένα Pop συγκρότημα, με δύο βασικές καλές φωνές, μια αντρική και μια γυναικεία, μια Elize που αναμφίβολα τραβάει τα βλέμματα (και σώζει ελαφρώς την κατάσταση) και κάποια συμπαθητικά τραγούδια που θα προσελκύσουν κυρίως το νεανικό κοινό. Τώρα πώς βρέθηκε ο κύριος Englund να τραγουδάει death φωνητικά σε όλο αυτό, δεν γνωρίζω! Παρ’ όλα αυτά, πάλι καλά θα έλεγα γιατί είναι και οι μοναδικές στιγμές που “ξυπνάω” λίγο μέσα απ’ όλο αυτό το… oh, oh, oh…I'm a Barbie girl in the Barbie world life in plastic, it's fantastic!
Το “Maximalism” είναι μια δουλειά που θα ξετρελάνει όλους όσους αναζητούν δυναμική μουσική για ατέλειωτα χιλιόμετρα πάνω στο διάδρομο γυμναστικής! Με εξαίρεση δυο κομμάτια που φέρνουν σε μπαλάντα, όλα τα υπόλοιπα είναι θα έλεγα, κατά πολύ... “ξεσηκωτικά”! Είναι ένα σύνολο (melodic) pop μουσικής με λίγη…metal. 12 δυναμικά κομμάτια με κάποια καλά riff να “τσιτώνουν” λίγο το κλίμα, που θα σας ξεσηκώσουν ή θα σας ξενερώσουν. Εξαρτάται απ’ τα γούστα..! Οφείλω να ομολογήσω παρ’ όλα αυτά, ότι το προτελευταίο κομμάτι που ακούει στο όνομα “Fireball” μου τράβηξε την προσοχή.
Εν κατακλείδι, το “Maximalism” είναι μια κυκλοφορία που απευθύνεται σε πολύ συγκεκριμένα γούστα, που προφανώς δεν έχουν καμιά απολύτως σχέση με την metal. Αν είστε διαλλακτικοί και ακούτε διάφορα, τότε ναι μπορεί να σας ενδιαφέρει! Για όλους τους υπόλοιπους που πατάνε σε πιο metal μονοπάτια, δεν θα ήταν καλή επιλογή. Και πάλι, ο τελευταίος λόγος είναι δικός σας. Για χάρη της δουλειάς που έκαναν τόσο πολλοί άνθρωποι για να βγει αυτός ο δίσκος, και που φυσικά γι’ αυτούς είναι τέλειος, ακούστε τον και εύχομαι να σας αρέσει. Όσον αφορά εμένα…
Βαθμολογία: 52 /100
Για το Rock Overdose,
Έλενα Δαρζέντα
Comments
