Συντάκτης: Μιχάλης Τσολάκος
Από την επανένωση κι έπειτα, το πάνε τρένο. “At War With Reality” και “To Drink From The Night Itself”, το καθένα από το δικό του μετερίζι, προσέφεραν στον ήχο και βοήθησαν τους At The Gates να ανακτήσουν τα σκήπτρα του "Gothenburg metal", του μελωδικού death metal, αυτού που είχε μεγάλη επιρροή στην εν λόγω σκηνή εν πάσει περιπτώσει. Δν θεωρούνται τυχαία ηγέτες του είδους. “The Nightmare Of Being” λοιπόν, η έβδομη πλήρης δουλειά των Σουηδών είναι γεγονός.
Δέκα συνθέσεις χωρίς εισαγωγές, κατευθείαν στο ψητό, αποτελούν το νέο δημιούργημα της μπάντας. Το βασικό ερώτημα είναι τι διαφορετικό θα βρούμε εδώ… Υπάρχει εξέλιξη στον ήχο; Φυσικά υπάρχει και πάμε να αναλύσουμε. Στο γνωστό death metal τους, οι At The Gates προσθέτουν τα εξής: τσέλο στα “Touched By The White Hands Of Death”, “The Fall Into Time”, “The Abstract Enthroned” και “Cosmic Pessimism” από τον Rajmund Follmann, κλαρινέτο στα παραπάνω, εκτός του “The Abstract Enthroned”, από τον Alberto Alvarez Garcia, κλασσική κιθάρα από τον Gunnar Hjorth στο εναρκτήριο “Spectre Of Extinction” με ειδικό καλεσμένο τον μέγα Andy La Rocque για σόλο, φλάουτο στο “Touched By The White Hands Of Death”, σαξόφωνο στο “Garden Of Cyrus” από τον Anders Gabrielsson, βιολί από τον Tino Fjeldli, βιόλα από τον Fredrik Hulthe και πάρα πολλές ακόμα συμμετοχές μουσικών που για οικονομία χώρου δε γίνεται να αναφερθούν, αλλά πραγματικά αξίζει να τις δει κανείς παίρνοντας το βιβλιαράκι του φυσικού προϊόντος στα χέρια του.
Συνθετικά και στιχουργικά, η δουλειά μοιράστηκε μεταξύ των Björler και Lindberg σε όλα τα κομμάτια. Έχουμε έναν θεματικά εννιαίο δίσκο που επικεντρώνεται σε σκοτεινές αποκαλύψεις, στη φιλοσοφία και την απαισιοδοξία. Όλα αυτά σαν αποτέλεσμα μιας μακράς περιόδου μέσα στην καραντίνα, όπου ο Tomas το είχε ρίξει στο διάβασμα και στο γενικό προβληματισμό. Γενικά μιλώντας, το “The Nightmare Of Being” είναι ό,τι πιο τολμηρό μουσικά έχει επιχειρήσει το συγκρότημα. Στα όρια και του προοδευτικού θα συμπλήρωνα εγώ, με αυτά που άκουσα. Και θέλει χρόνο το άλμπουμ, πολύ χρόνο. Τα brutal φωνητικά συνδυάζονται με ποιητικούς στίχους, το prog rock δένει με το μελωδικό death metal και οι Jonas Stålhammar, Martin Larsson δημιουργούν με τα riff τους τη σκοτεινή ατμόσφαιρα που χρειάζεται το άλμπουμ. Ο δε Adrian Erlandsson, πραγματικό φαινόμενο στα τύμπανα, δίνει τους χτύπους της ζωής του. Μπορεί με ευκολία να γκρουβάρει και να ακούγεται σκοτεινός και doomy, ακόμα και μέσα στο ίδιο κομμάτι.
Το “The Nightmare Of Being” κερδίζει αργά αλλά σταθερά τον υποψήφιο ακροατή. Στην αρχή νιώθεις μια αμηχανία, έναν προβληματισμό, στη συνέχεια όμως ο δίσκος σού αποκαλύπτεται. Πολύ καλό για το σύνολο του ήχου και σίγουρα από τα καλύτερα της χρονιάς για τις ακραίες εκφράσεις του metal. Oι At The Gates τα κατάφεραν ξανά. +3 στην τελική βαθμολογία για την έκδοση με το δεύτερο CD, όπου μεταξύ των ζωντανών διασκευών ξεχωρίζει το “Red” των King Crimson. Toλμηροί και στο Roadburn οι Σουηδοί.
Βαθμολογία: 83/100
Για το Rock Overdose,
Μιχάλης Τσολάκος
Comments
