“Φαντασία αγνοείται”
Οι Αμερικανοί Austaras, πέρα από το γεγονός ότι κυκλοφόρησαν αρκετά νωρίτερα το παρουσιαζόμενο ντεμπούτο τους, το οποίο διανεμήθηκε τώρα για κάποιο λόγο, δεν αφήνουν πολλά στοιχεία διαθέσιμα, πέρα από το γεγονός ότι συμμετέχουν και σε άλλα συγκροτήματα, χωρίς όμως περαιτέρω λεπτομέρειες.
Η εμπειρία και η προϋπηρεσία των μελών γίνεται αντιληπτή στην ακρόαση, το δέσιμο μεταξύ τους όμως όχι και τόσο. Πρόκειται για ατμοσφαιρικό progressive της πιο απλής μορφής, με το αποτέλεσμα να είναι λιγότερο εντυπωσιακό από την περιγραφή. Υπάρχουν ορισμένες διάσπαρτες καλές στιγμές, οι οποίες όμως πνίγονται στη νωθρότητα και την πλαδαρότητα των συνθέσεων. Η προσπάθεια ενσωμάτωσης των post metal ηχοτόπιων επίσης δε βοηθάει πολύ, με το αποτέλεσμα να έχει έναν κοινότυπο ήχο και μελωδίες που δεν έχουν να προσθέσουν δυναμική στις συνθέσεις.
Κάποια κομμάτια είναι περισσότερο βασισμένα στα synths, κάποια έχουν ένα πιο spacey mood, άλλα έχουν εντελώς progressive δομές, κάποια άλλα πιο ακουστικές δομές, το κοινό στοιχείο πάντως είναι οι καθαρές και νωθρές κιθάρες που συνοδεύουν τα κομμάτια τα οποία δεν έχουν και πολύ συνοχή μεταξύ τους και κάνουν την ακρόαση ακόμα πιο κουραστική, ειδικά για αυτούς που θέλουν πιο έντονα πράγματα και ήχους. Τα jazz ρυθμικά μέρη που χρησιμοποιούν πολλά συγκροτήματα αυτού του είδους, εδώ ακούγονται πολύ πιο έντονα λόγω της έλλειψης των πολύ καλών ιδεών.
Ένα τέτοιο συγκρότημα για να ξεχωρίσει ειδικά σε έναν τόσο κορεσμένο χώρο, δεν αρκεί μόνο να έχει άρτιο παίξιμο, αλλά να μπορεί και να το στηρίξει με καλές, τουλάχιστον, ιδέες. Αν δεν υπάρχουν αυτές, όπως και συνοχή, το παιχνίδι είναι χαμένο ακόμα κι αν προσλάβεις τους καλύτερους παίκτες του κόσμου. Πρέπει επειγόντως να βελτιώσουν τις ιδέες τους, γιατί με διάσπαρτες καλές στιγμές δεν γίνεται να υποστηριχτεί ένας δίσκος, ειδικά σε αυτό το χώρο όπου μπορεί να μετρήσει κάποιος χιλιάδες διαφορετικά συγκροτήματα.
Βαθμολογία: 50/100
Για το Rock Overdose,
Σταύρος Πισσάνος
Comments
