Συντάκτης: Άννα-Μαρία Κέκια
Τα σκοτεινά μονοπάτια της ψυχής και της ανθρώπινης οντότητας είναι μια αρκετά συνήθης πηγή έμπνευσης σε διάφορα είδη της metal μουσικής και έχει εκφραστεί και με ποικίλους μουσικούς τρόπους.
Το είδος του Depressive Suicidal Black Metal (DSBM) έχει ενστερνιστεί όλο το βαθύ φάσμα της κοσμικής και πνευματικής θλίψης. Η μουσική του απόδοση αντικατοπτρίζει τα συναισθήματα κατάθλιψης, κοινωνικής απομόνωσης, απόγνωσης, αυτοκαταστροφικών/αυτοκτονικών τάσεων και αποστροφής του κόσμου που βιώνουμε. Ήταν, είναι και θα είναι ένα underground είδος, συγκεκριμένου κατά βάση κοινού, που μπορεί να το κατανοήσει ουσιαστικά.
Προσωπικά μου είναι ένα είδος αρκετά οικείο, με το οποίο ασχολήθηκα περισσότερο μερικά χρόνια πριν ανακαλύπτοντας την εκκωφαντικά μοναχική διαφορετικότητά του μέσα από μπάντες, που έβγαζαν κυριολεκτικά την ψυχή τους στην απομόνωση της προσωπικής μουσικής τους έκφρασης.
Από τους αξιοσημείωτους εκπροσώπους του είδους είναι και οι Austere. Μας συστήθηκαν το 2007 με το ντεμπούτο άλμπουμ "Withering Illusions And Desolation" και ακολούθησαν δύο EP και το “To Lay Like Old Ashes” του 2009. Σταμάτησαν το 2010 και μια δεκαετία αργότερα αποφάσισαν να επιστρέψουν στο μουσικό προσκήνιο συνεχίζοντας στο ίδιο γνωστό τους μονοπάτι.
Το “Corrosion Of Hearts” είναι ένα πολύ καλό άλμπουμ με ο,τιδήποτε μπορεί να σημαίνει αυτό για μια DSBM δημιουργία. Μια λακωνική συλλογή με τέσσερα μόλις κομμάτια, μακράς όμως διάρκειας (δεκάλεπτου κατά μέσο όρο). Μακράς διάρκειας σίγουρα και στο συναισθηματικό και τεχνικό τους βάθος.
Από το πρώτο κομμάτι “Sullen” βλέπουμε μια σταδιακή κορύφωση του ήχου σε ένα ατμοσφαιρικό, ρυθμικό doom με συνδυασμό growl και καθαρών φωνητικών σκορπισμένα στα 12 λεπτά του και μια πιο επιθετική black metal χροιά. Δεν θα μπορούσε να λείπει λεπτό από αυτή την σύνθεση. Έχει μια ολοκληρωμένη ροή έκφρασης με εναλλαγές ηρεμίας, μελωδίας και μουσικού σπαραγμού, που κρατάει το ενδιαφέρον ως το τέλος.
Σε έναν πιο μακρόσυρτο, επαναλαμβανόμενο καταθλιπτικό τόνο κινείται το "A Ravenous Oblivion" γεμάτο σπαρακτικά, πνιγμένα φωνητικά. Μεγάλη διάρκεια επίσης 12 λεπτών, χωρίς άλλες εναλλαγές.
Τα βαριά φωνητικά δεσπόζουν και στο επόμενο “The Poisoned Core”, με περισσότερα μελωδικά riffs.
Η τετράδα του δίσκου κλείνει με το “Pale”, όπου η προσθήκη μελωδικών κιθάρων και φωνητικών δίνει μια πιο ατμοσφαιρική, επική αίσθηση στο συναίσθημα της απελπισίας, που προφανώς κυριαρχεί. Διακρίνω vibes Katatonia ή και My Dying Bride μεταξύ άλλων. Εδώ έχουμε περισσότερα μελωδικά γυρίσματα σε μια πιο εύπεπτη doom ατμόσφαιρα από το καθαρό, ακατέργαστο DSBM των δύο προηγούμενων. Αυτό και το “Sullen” είναι οι πιο ξεχωριστές συνθέσεις του δίσκου.
Τα κομμάτια είναι σίγουρα αρκετά μεγάλα και μοιραία ο ήχος επαναλαμβάνεται σε μεγάλο βαθμό, παρά συγκεκριμένων εξαιρέσεων. Αυτό όμως είναι και το βασικό χαρακτηριστικό του depressive suicidal black metal. Δεν προσπαθεί να εντυπωσιάσει ή να ικανοποιήσει, αλλά να σε παρασύρει στο βαρύ συναίσθημα αποδίδωντας μουσικά την μοναχική, δυστοπική του οπτική. Αυτό σίγουρα οι Austere το πετυχαίνουν (και) σε αυτό το άλμπουμ.
Είπαμε πως αυτό το είδος δεν είναι για όλους, έχει την ιδιαιτερότητά του. Το “Corrosion Of Hearts” είναι μια προσεγμένη δουλειά, λιτή και γενικά πιο φτωχή μουσικά σε σύγκριση με τον προηγούμενο δίσκο τους “To Lay like Old Ashes”. Αυτό ίσως να αφήσει κάποιους οπαδούς παραπονεμένους δεδομένων και των χρόνων απουσίας τους. Παρ’ όλα αυτά δεν απογοητεύει.
Είναι μια τίμια και επιδραστική συλλογή τραγουδιών για τα δεδομένα του συγκεκριμένου είδους και αν μη τι άλλο μια επιστροφή, που καλωσορίζουμε αναμένοντας για περισσότερα.
Βαθμολογία: 75/100
Για το Rock Overdose,
Άννα-Μαρία Κέκια
Comments
