Συντάκτης: Νίκος Χήναρης
Ο,τι δε σε σκοτώνει, σε κάνει πιο...διαφορετικό.
Με μόλις ένα από τα ιδρυτικά μέλη να παραμένουν στο σχήμα, έχοντας περάσει αλλαγές και ένα σχεδόν θανατηφόρο ατύχημα, οι Baroness φεύγουν για πρώτη φορά από το μοτίβο των εξώφυλλων-χρωμάτων.
Mια δήλωση επαναπροσδιορισμού;
Βαδίζοντας ανάμεσα στο sludge, progressive & alternative, είναι εύκολο να δεις που πατάνε πιο καλά.
Ο John Baizley έχει βελτιωθεί αισθητά αλλά ακόμη και τώρα υπάρχουν σημεία με καθαρά φωνητικά που ακούγονται αμήχανα. Η Gina Gleason βοηθάει την κατάσταση με τις δεύτερες και χαιρόμαστε που την ακούμε περισσότερο αλλά δεν αρκεί για να σε αποτρέψει από το να σκεφτείς "αυτό το μέρος θα ήταν καλύτερο με βαριά φωνητικά".
Αντίθετα, ρυθμικά η μπάντα είναι πολύ δεμένη όπως μας έχει συνηθίσει και ακούμε πολύ εντυπωσιακά riff σε εισαγωγές, γέφυρες και outro, που όμως προδίδονται από τα πιο γλυκανάλατα couple.
Οι στιγμές όπου παίζουν sludge είναι και οι πιο δυνατές, όπως στο Under the Wheel που παίρνουμε μια γεύση Blue/Red.
Τα πιο ακουστικά κομμάτια του "STONE", "Embers", "The Dirge" και "Bloom" διαφοροποιούνται με ωραίο τρόπο από τα υπόλοιπα και δείχνουν ότι η μπάντα έχει τρόπο να προσεγγίζει τον καθαρό ήχο με επιτυχία.
Η ετυμηγορία
Τα πολύ ωραία riff και η γκρούβα "θάβονται" από μελωδικές γραμμές που δε λειτουργούν και μία φωνή που παίζει πάνω από τις δυνατότητές της. Η μπάντα δεν ποντάρει στα δυνατά στοιχεία που την ανέβασαν εξ αρχής αλλά με έντονο πειραματισμό επαναπροσδιορίζεται, με ανάμεικτα αποτελέσματα.
Βαθμολογία: 70/100
Για το Rock Overdose,
Νίκος Χήναρης
Comments
