Συντάκτης: Μιχάλης Τσολάκος
Οι Black Crown Initiate έφτασαν αισίως στον τρίτο δίσκο τους, αυτός που, για τους «παλαίουρες», θεωρείται ο σημαντικότερος για ένα συγκρότημα. Στον τρίτο δίσκο λοιπόν, ένα συγκρότημα ή που θα πάρει κεφάλια, θα τερματίσει την εξέλιξη του ήχου του και εν τέλει θα πετύχει και θα συνεχίσει ή, σε αντίθετη περίπτωση, θα χαθεί για πάντα και θα μείνει στην αφάνεια. Οι Αμερικάνοι από το Reading της Pennsylvania προφανώς και δε θα ξεφύγουν από τον άγραφο αυτό κανόνα. Το ξέρουν εξάλλου και στο “Violent Portraits Of Doomed Escape” βάζουν τα δυνατά τους.
Η μουσική τους ήταν και παραμένει πρώτα progressive και μετά death metal. Για την ακρίβεια, είναι τα φωνητικά του James Dorton που ηχούν όσο brutal πρέπει και δένουν άψογα με τον επικό, κολοσσιαίο και γεμάτο ήχο της μπάντας. Έναν ήχο φιλόδοξο, βαρύ, αρκετά καθαρό, με όλα τα όργανα να υπηρετούν έναν σκοπό. Ακούστε τις οκτάχορδες κιθάρες των Andy Thomas και Ethan McKenna και θα μπείτε στο νόημα. Το νέο πόνημα των Black Crown Initiate, στις επτά γεμάτες και υπερπλήρεις συνθέσεις του (από τις εννέα συνολικά), αφήνει πολύ καλές εντυπώσεις με την άκρως επαγγελματική του προσέγγιση. Από το “Invitation” κιόλας έχεις κολλήσει. Είναι πολύπλοκο άλμπουμ, αλλά και μελωδικό, έχει ρεφρέν και εναλλαγές από τη φωνή του Κακού της κόλασης (Dorton) σε αυτή των Αγγέλων (Thomas) και ορισμένα djent περάσματα.
Ασφαλώς υπάρχει και το ακραίο πνεύμα των Behemoth, Goatwhore και 1349, με τους οποίους οι Αμερικάνοι έχουν περιοδεύσει στο παρελθόν και πιθανολογώ ότι κάπως θα έχουν επηρεαστεί, όπως και η μοντέρνα προσέγγιση στον ήχο των Rivers Οf Nihil, August Burns Red και Lorna Shore. Μην ξεχνάμε ότι οι Black Crown Initiate «μοιράστηκαν» με τις προαναφερθείσες μπάντες τους Carson Slovak και Grant McFarland για την ηχογράφηση του υπό παρουσίαση δίσκου. Ίσως το “Violent Portraits Οf Doomed Escape” θα μπορούσε να ακούγεται λιγότερο χαοτικό σε στιγμές, αλλά νομίζω αυτό έρχεται σε δεύτερη μοίρα. 50 λεπτά συνολικής διάρκειας για τα κομμάτια που περιέχει, είναι αρκετά, αλλά η πληροφορία ρέει άφθονη και χρειάζονται ακροάσεις επί ακροάσεων για να τα απομνημονεύσεις όλα.
Και ειδικά όταν τελειώσει και το “Holy Silence” των χαρισματικών solo στις κιθάρες, η επιθυμία για επανάληψη έχει γεννηθεί. Τελικά, το “Violent Portraits Οf Doomed Escape” είναι ένα δύσκολο άλμπουμ, απαιτητικό, θέλει το χρόνο του, αλλά είναι πολύ καλό. Πιθανότατα μετά από τη νιοστή ακρόασή του να έχει ανέβει βαθμίδα, αλλά μην ασχολούμαστε και τόσο πια με τα νούμερα. Από τον γράφοντα (και όσο σημαντική μπορεί να είναι η γνώμη του για κάποιους) έχετε το ΟΚ όσοι ενδιαφέρεστε να το εξερευνήσετε.
Βαθμολογία: 78/100
Για το Rock Overdose,
Μιχάλης Τσολάκος
Comments
