Ημερομηνία δημοσίευσης: 26 Φεβρουαρίου 2017
“Η γριά η κότα…”
Έχει το ζουμί, λένε στο χωριό μου και δίκιο έχουν. Α, ρε Phil, καμαρώνεις ε; Λοιπόν, μάγκες μου, λάτρεις των Lizzy και μη, οι Black Star Riders επέστρεψαν. Για όσους δε γνωρίζουν, πρόκειται ουσιαστικά για τη στουντιακή συνέχεια των ΜΟΝΑΔΙΚΩΝ Thin Lizzy, σχηματίστηκαν πριν 5 χρόνια από τα μέλη του πιο πρόσφατου line-up των τελευταίων με αρχηγό τον δάσκαλο Scott Gorham και απλά ηχογραφούν νέα μουσική, ποτέ όμως υπό το όνομα Thin Lizzy. Αυτό θα ήταν ιεροσυλία και πολύ καλά κάνουν.
Μετά το πολύ καλό “All Hell Breaks Loose” του 2013 και το απρόσμενα τρομερό και φανταστικό “The Killer Instinct” του 2015, σειρά έχει φέτος το “Heavy Fire”. Οι γνώστες ξέρουν πολύ καλά τι να περιμένουν και σίγουρα έχουν ακούσει ήδη το δίσκο. Όσο για τους υπόλοιπους, που πιθανώς να έχουν ρουφήξει καμιά τζουρίτσα στο παρελθόν και τα δύο προηγούμενα δισκάκια τους, εδώ θα βρουν αυθεντικό hard rock, heavy σε σημεία, όπως μαρτυρά και ο τίτλος του άλμπουμ, αλλά και τις κλασσικές φόρμουλες που χρησιμοποιούσαν οι ανυπέρβλητοι Thin Lizzy στις συνθέσεις τους. Σε απλά ελληνικά, κλασσικές rock μελωδίες ικανές να φτιάχνουν ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ, κέλτικα και παραδοσιακά περάσματα φιλτραρισμένα στον αλανιάρικο ήχο των Lizzy, δισολίες, μεράκι και κέφι.
Προφανώς και όλα γίνονται με τον αείμνηστο Phil Lynnot να στέκει πρώτος-πρώτος στο κάδρο, αλλά μη νομίζετε ότι οι Riders κοπιάρουν τους Thin Lizzy. Αυτό θα είναι μέγα λάθος, παρόλο που τα φωνητικά του Ricky Warwick μοιάζουν αρκετά με του Lynnot. Αναλύοντας το δίσκο, προσωπικά μιλώντας, έχω την αίσθηση ότι είναι στη σκιά του, προ διετίας, “The Killer Instinct”. Θεωρώ, δε, πολύ δύσκολο να βγάλουν καλύτερο δίσκο στο μέλλον οι Black Star Riders από το προαναφερθέν, όχι γιατί δε το “έχουν”, αλλά γιατί είναι τέτοια η φύση της μουσικής που παίζουν.
Προφανώς όμως και το “Heavy Fire” δεν είναι (ούε καν) μέτριο, αλλά όσοι περίμεναν ένα σκαλοπάτι πάνω από τους B.S.R αυτοί θα χάσουν. Το ξεκίνημα γίνεται με το ομότιτλο κομμάτι, κάτι που έκαναν και στα δύο προηγούμενα άλμπουμ τους οι Riders. Συμπαθητικό, για εναρκτήριο, χωρίς να είναι κάτι το εξαιρετικό. Αντιθέτως, τέτοιο είναι το “When The Night Comes In” που σε βάζει στο κλίμα άμεσα και αποτελεί και το πρώτο που δόθηκε στη δημοσιότητα. Οι Black Star Riders τοποθετούν τα κομμάτια με στρατηγική σειρά στο δίσκο κι έτσι (σχεδόν) κολλητά ακούμε το μελωδικότατο “Dancing With The Wrong Girl” και τη μπαλάντα “Cold War Love” (ε, τι θα ήταν με τη λέξη ‘Love’ στον τίτλο).
Στη συνέχεια, ο δίσκος ρέει σα νεράκι με την κομματάρα “Testify Or Say Goodbye” να ξεχωρίζει άφοβα, καθώς αποτελεί ένα από τα καλύτερα που υπάρχουν και στους 3 δίσκους των B.S.R. Ευχάριστη πρωτοτυπία αποτελούν τα γυναικεία φωνητικά στο “Ticket To Rise” που κολλάνε άψογα με το όλο κλίμα και δίνουν αυτό το ‘κάτι’ που ψάχνει ο διψασμένος, για παλιό καλό rock, ακροατής. Να προστεθεί επίσης και το “Fade”, το Bonus Track που υπάρχει μόνο στην περιορισμένη Digibook έκδοση και για το οποίο δε μπορώ να εκφέρω άποψη καθώς δε το έχω ακούσει.
Τέλος, όσον αφορά την παραγωγή, τη δουλειά έκανε ο Nick Raskulinecz και τα αποτελέσματα τον δικαιώνουν. Κάθε όργανο, κάθε νότα ακούγεται ζεστό και ζωντανό και ο ήχος απλώνεται στο χώρο από τα ηχεία. Το παίξιμο κάθε μέλους είναι ασχολίαστο, καθώς μιλάμε για μουσικούς του διαμετρήματος του Scott Gorham, του Jimmy DeGrasso στα ντραμς και Robbie Crane στο μπάσο που δημιουργούν ένα φοβερό ρυθμικό δίδυμο και φυσικά του Ricky Warwick που συμβάλει σε φωνητικά, κιθαριστικά μέρη και στη σύνθεση τραγουδιών. Προσπεράστε βαθμολογίες κριτικών και μη, όσο καλές ή όχι κι αν είναι και απολαύστε αγνή σκληρή μουσική από ένα άξιο τέκνο του αγαπημένου μας Phil Lynnot, που 30 χρόνια (και βάλε) μετά βλέπει τους κόπους του ακόμα να αναγνωρίζονται.
Βαθμολογία: 78/100
Για το Rock Overdose,
Μιχάλης Τσολάκος
Comments
