Αν και μπήκα στον φανταστικό κόσμο των Blind Guardian σχετικά αργά, συγκεκριμένα από την περίοδο του “At the Edge of Time”, ωστόσο δεν ήταν δύσκολο να ανακαλύψω σύντομα το ολοκληρωτικό μεγαλείο τους. Σε όλη τους την πορεία τους ακολουθούσε η δήλωση για ένα ορχηστρικό δίσκο. Μια δήλωση η οποία μετά από 23 χρόνια θα γινόταν πραγματικότητα. Τα εξαιρετικά ορχηστρικά δείγματα με αποκορύφωμα το “At the Edge of Time” και το κατά τα άλλα μέτριο “Beyond The Red Mirror”, σε συνδυασμό με τη λατρεία του σκληρού ήχου με συμφωνική υπόκρουση και έλειψη καινούργιου υλικού από την μπάντα τα τελευταία χρόνια, εκτόξευσε την προσμονή στα ύψη.
Με τις πρώτες ακροάσεις των prereleases (“Point of no return”, “This Strom”), όμως ,ήρθε μια μεγάλη έκπληξη η οποία δεν ξέρω αν οφείλεται στη μη προσεκτική ανάγνωση των δελτίων τύπου ή αν οφείλεται στα ψιλά γράμματα και στο μάρκετινγκ. Η φωνή του , ”Μεγάλου”, Hansi δίνει το παρών πάνω σε ένα συμφωνικό μουσικό χαλί, χωρίς κιθάρες, μπάσα και ντραμς.
Το “Lagacy of the Dark Lands” κυκλοφόρησε στις 8 Νοεμβρίου, από τη Nuclear Blast. Όπως και σχεδόν κάθε δισκογραφική δουλειά της μπάντας έτσι και εδώ πρόκειται για concept δίσκο, βασισμένο στο sequel των βιβλίων the dark lands του Γερμανού συγγραφέα φαντασίας Markus Hietz. Περιέχει 24 κομμάτια εκ των οποίων τα 11 αποτελούν κανονικές συνθέσεις και τα υπόλοιπα αποτελούν αφηγήσεις με βοηθητικό ρόλο στη πλοκή της ιστορίας, όπως μας έχει συνηθίσει η μπάντα σε προηγούμενες δουλειές της. Επίσης πρέπει να ξεκαθαριστεί ότι το Legacy of the Dark Lands δεν αποτελεί την τελευταία δισκογραφική δουλειά των Blind Guadian αλλά ένα side project των Hansi Kursch και Andre Olbrich (όχι ως κιθαρίστας αυτή τη φορά αλλά ως συνθέτης) υπό το όνομα Blind Guardian Twilight Orchestra.
Έτσι μετά την πρώτη απογοήτευση ότι δε θα ακούσω τελικά τον ορχηστρικό δίσκο των Blind Guardian προσπάθησα να ακούσω τα κομμάτια από μία καινούργια προοπτική. Δυστυχώς όμως και πάλι οι συνθέσεις περνάνε αδιάφορες. Με εξαίρεση μια κορύφωση ,στο “War feeds War”, οι δυναμικές είναι ελάχιστες και δεν υπάρχουν αξιομνημόνευτες μελωδίες. Η μεγάλη διάρκεια του δίσκου, επίσης, δεν βοηθάει σε συνδυασμό με τα προηγούμενα με αποτέλεσμα να μην μπορέσω να φτάσω σε δεύτερη ολοκληρωμένη ακρόαση του. Μνεία πρέπει να γίνει για την εξαιρετική και εντυπωσιακή παραγωγή (Χρησιμοποιήθηκαν φυσικές τοποθεσίες για τους διαλόγους και μεταξύ αυτών και ένα πραγματικό κάστρο.)! Όμως μια τέτοια παραγωγή δεν μπορεί να κουβαλήσει μόνη της ένα δίσκο με μέτριες συνθέσεις.
Παρόλο που συνθετικά η βάση των Blind Guardian είναι εκεί ωστόσο λείπει η ουσία της. Ελπίζω σύντομα να έχουμε νέα από όλο το line up της αγαπημένης για το ελληνικό κοινό μπάντας.
Για το Rocκ Οverdose Βαθμολογία: 10/100
Πάρις Καραγιαννόπουλος
Comments
