Συντάκτης: Άννα-Μαρία Κέκια
Οι Blood Moon Wedding είναι ένα νέο ντουέτο στον χώρο του εναλλακτικού και πιο σκοτεινού ήχου και το πρώτο ολοκληρωμένο άλμπουμ τους “Blood Moon Wedding: An American Nightmare” αναμένεται επίσημα στις 7 Απριλίου μέσω της Mobilization Recordings.
Πρόκειται για τον Βρετανό βετεράνο punk rocker Steve Lake (Zounds) και την Αμερικανίδα συγγραφέα και σοπράνο, Mia Dean. Το ομώνυμο project τους Blood Moon Wedding, όπως διαφαίνεται και από τα πρώτα single που κυκλοφόρησαν, χαρακτηρίζεται από post-punk, psychedelic rock και goth στοιχεία. Οι ίδιοι το περιγράφουν ως ένα folktale, έναν μύθο, όπου εκείνοι «βρίσκονται παγιδευμένοι σε μια εναλλακτική πραγματικότητα, όπου ο θάνατος και ο έρωτας αποτελούν τον μόνο δρόμο που μπορεί να περάσει από τις πύλες του χωροχρόνου».
Πραγματεύονται θέματα δολοφονιών, ένοπλης βίας και τραυματικών δεσμών φωτογραφίζοντας το δραματικό, βίαιο πρόσωπο της αμερικανικής κοινωνίας.
Το πρώτο κομμάτι του δίσκου -και πρώτο single που δημοσιεύτηκε- είναι το “Spell”. Ένα εύπεπτο, «πιασάρικο» gothic rock κομμάτι με έναν ιδιαίτερο, αλλά ευχάριστο συνδυασμό γυναικείων και αντρικών φωνητικών του Steve και της Mia. Σίγουρα πρόκειται για ένα στυλ πολύ οικείο, που έχουμε ξανακούσει σε μπάντες του είδους, όμως είναι μια καλή εισαγωγή για να έλξει το ενδιαφέρον του ακροατή.
Το “Some Things Are Worth Believing” είναι ουσιαστικά μια μπαλάντα. Αργός ρυθμός, εναλλαγές απλών φωνητικών, γλυκιά μελωδία και λίγο flat για τα 4 λεπτά που διαρκεί με ένα επαναληπτικό αποκορύφωμα στο κλείσιμο.
Το τρίτο κομμάτι “Wanted” είναι από τα καλύτερα και πιο χαρακτηριστικά του δίσκου. Υπεροχή ατμοσφαιρική εισαγωγή, μελωδία σε ύφος goth-noir/post-punk, σκοτεινό και συναισθηματικό σε μια αρμονική ισορροπία.
Στο επόμενο “Looking For Us” η Mia μας δίνει μια πιο οπερετική εκδοχή της φωνής της, ενώ ο Steve συμπληρώνει αφηγηματικά με το δικό του στυλ. Ένα κομμάτι πέντε ολόκληρων λεπτών, που καλώς ή κακώς θα πω ότι (για μένα) δεν κρατάει πολύ το ενδιαφέρον.
Δεν ισχύει όμως το ίδιο για το επόμενο, “Murder Ballad”. Πρόκειται για μια ηχητική, ποιητική αφήγηση μιας σκοτεινής ιστορίας του Steve και της Mia, που διαδραματίζεται στη Μοντάνα και περιλαμβάνει έναν φόνο εν ψυχρώ και έναν ενδιαφέρον παραλληλισμό με τον «άγγελο του θανάτου». Δε λέω ότι είναι ένα κομμάτι που θα αρέσει σε όλους, δεν είναι ένα συμβατικό κομμάτι. Του το δίνω όμως για την δημιουργικότητά του, τη γλαφυρή αφήγηση και τις μελωδικές και φωνητικές εναλλαγές, που δίνουν ένα ξεχωριστό χαρακτήρα στα 8+ λεπτά που διαρκεί. Σίγουρα θα είχε ενδιαφέρον ένα σχετικό βίντεο κλιπ για το συγκεκριμένο.
Σε ένα κάπως πένθιμο goth rock ύφος κινείται το επόμενο “Hey Mia Do You Remember”. Οι δημιουργοί Steve και Mia το παρουσίασαν ως μια σύνθεση, που ήρθε σαν όνειρο μέσα από μια πνευματική φάση των δυό τους και εμπνέεται από την περίφημη Κοιλάδα του Θανάτου της Καλιφόρνια. Ένα μέρος απόκοσμο, μπλεγμένο με ιστορίες και μύθους, που δικαιολογούν το όνομά του, και που η μπάντα αποτυπώνει με τον δικό της τρόπο.
Το “Wild” που ακολουθεί είναι το μικρότερο από όλα σε διάρκεια (2μιση λεπτά, μη φανταστείς). Απλό, ήρεμο, νοσταλγικό, λίγο σκοτεινά ρομαντικό.
Και κάπου εδώ φτάνουμε στα ομώνυμα “Blood Moon Wedding” Part 1 και 2. Εμφανές synthwave / post punk στυλ με ήρεμα μελωδικά φωνητικά του ντουέτου στο πρώτο (και καλύτερο μεταξύ των δύο) μέρος. Το δεύτερο μέρος είναι αρκετά διαφορετικό, πιο πεσμένο. Εδώ ο Steve έχει πιο πρωταγωνιστικό ρόλο στα φωνητικά-ομιλητικά μέρη και η Mia πιο συνοδευτικό. Αν δεν ήταν πέντε λεπτά, θα μπορούσε να είναι μια γέφυρα ανάμεσα στα κομμάτια.
Ο δίσκος κλείνει με το “PN M2-9”, μια ήρεμη, ατμοσφαιρική, μελωδική μπαλάντα, ένας γλυκός μουσικός διάλογος μεταξύ της Mia και του Steve. Τίμιο για σβήσιμο στο πρώτο τους προσωπικό και σίγουρα ξεχωριστό project.
Ανάμεικτες οι εντυπώσεις. Χοντρικά θα πω ότι το πρώτο μισό του δίσκου είναι πιο δυναμικό και τα κομμάτια χωρίζονται γενικά σε μέτρια και σε αρκετά ενδιαφέροντα. Τρία-τέσσερα από αυτά μπορούν άνετα να είναι μια ωραία προσθήκη σε μια gothic rock playlist. Κάποια άλλα εγώ δε θα τα άκουγα ξανά, αλλά όλα έχουν το κοινό τους στην τελική.
Σίγουρα υπάρχει προοπτική στους Blood Moon Wedding. Φαίνεται πως έχουν την απαιτούμενη φαντασία και δημιουργικότητα και σίγουρα έχουν και οι δύο αξιοσέβαστες προσωπικές μουσικές περγαμηνές, που μπορούν να εκμεταλλευτούν πολύ περισσότερο σε επόμενες δημιουργίες τους.
Βαθμολογία: 65/100
Για το Rock Overdose,
Άννα-Μαρία Κέκια
Comments
