Κάλιο αργά παρά πότε λέει μια παροιμία και παρόλο που ο δίσκος των Κύπριων μετράει ήδη αρκετούς μήνες ζωής, χρίζει της προσοχής μας, έστω και με κάποια καθυστέρηση. Γιατί εδώ έχουμε μία καταπληκτική δουλειά, με πολλές δόσεις τσαμπουκά, έμπνευσης και μελωδίας.
Φτάνοντας αισίως στον τρίτο τους δίσκο, οι Death metallers Blynd ακούγονται ωριμότεροι, έχοντας βρει τα “πατήματά” τους και έχοντας πλέον φιλτράρει όλες τους τις επιρροές και τις ιδέες κάτω από την ταυτότητα της μπάντας. Το αποτέλεσμα είναι ένα album που ξεχειλίζει από ποιοτικό, μελωδικό, αλλά συνάμα τεχνικό Death Μetal. Η έμπνευση χτύπησε ταβάνι στο “Liber Sum”, καθώς η πληθώρα των riff είναι εντυπωσιακή, κάτι που κάνει τις πολλαπλές ακροάσεις απαραίτητες προκειμένου να αντιληφθείς τα άπειρα “καλούδια” που κρύβονται σχεδόν σε κάθε κομμάτι.
Για το κιθαριστικό δίδυμο των George και Dino δεν υπάρχει στιγμή και χώρος χαλάρωσης, καθώς και στα δέκα κομμάτια του album “σκάβουν” ακατάπαυστα. Ακόμα και στις πιο “απλωμένες” τους στιγμές εξακολουθούν να έχουν τα χέρια τους γεμάτα με εξαιρετικές μελωδίες, ενορχηστρώσεις και δισολίες. Καλύτερο παράδειγμα των παραπάνω είναι το “Invictus” που κατά την γνώμη μου αποτελεί ίσως το πιο ολοκληρωμένο δείγμα των όσων συμβαίνουν στο “Liber Sum”. Ταχύτητα, δύναμη, παύσεις, breakdown, ορχηστρικά περάσματα και κλειδώματα κιθάρας – τυμπάνων. Αυτά είναι τα συστατικά του δίσκου.
Μέσα σε όλα τα παραπάνω έρχεται και η τρομερή απόδοση του frontman Ανδρέα που απογειώνει ακόμα παραπάνω τις ήδη εξαίρετες συνθέσεις. Καθαρότατος, καταφέρνει να συνδυάσει ερμηνεία με brutal. Μία φωνή γεμάτη, άνετη να χειριστεί brutal, screams εξίσου καλά, που γνωρίζει πολύ καλά πότε να αφεθεί ελεύθερος ισοπεδώνοντας τα πάντα και πότε να ανεβάσει την ατμόσφαιρα σε φορτισμένα επίπεδα.
Η παραγωγή, που συνήθως είναι αρκετά γυαλισμένη όταν μιλάμε για το συγκεκριμένο είδος, καταφέρνει να ακούγεται καθαρότατη με μία σχεδόν live αισθητική σε πολλά σημεία , χωρίς την συνηθισμένη “πλαστικούρα” που έχουμε συνηθίσει. Κάτι που μόνο ως θετικό μπορώ να το δω, καθότι δείχνει σε μεγάλο βαθμό το παικτικό επίπεδο της μπάντας. Όπως πάντα κάπου εδώ αναφέρω τα highlight του δίσκου και σε αυτή την περίπτωση υπάρχουν πολλά, οπότε θα πρέπει να αρκεστώ στα “ Bread and Circuses”, “Phobos”, “Liber Sum” και “The Kingdom Within”.
Κλείνοντας, το “Liber Sum” είναι το αποτέλεσμα δουλειάς, σκέψης και ταλέντου μιας μπάντας που σταθερά εξελίσσεται δίνοντάς μας εξαιρετικές δουλειές που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα απολύτως από τους “μεγάλους” της εν λόγω σκηνής. Είμαι σίγουρος ότι αυτό είναι ακόμα μόνο η αρχή.
Βαθμολογία: 80/100
Για το Rock Overdose
Κωνσταντίνος Μάρης