Συντάκτης: Δημήτρης Σούρσος
Οι Body Count την τελευταία εξαετία δε θα ήταν υπερβολή να πει κανείς ότι περνούν δεύτερη νιότη. Με τον Juan Garcia των Agent Steel να προστίθεται πλάι στο αχώριστο δίδυμο των Ice-T και Ernie C το συγκρότημα βρήκε τα πατήματα του με το “άγουρο”, αλλά εν τέλει αποτελεσματικό “Manslaughter” του 2014, ανοίγοντας το δρόμο διάπλατα για τον οδοστρωτήρα “Bloodlust”, που θέρισε κεφάλια το 2017. Τρία χρόνια μετά έχουν έτοιμο το διάδοχο του, “Carnivore” και δε γίνεται να μην τεθεί αμείλικτα το ερώτημα του αν τουλάχιστον μπορεί να αγγίξει τον πήχη, που έθεσε ο προκάτοχος του.
Ήδη από τις πρώτες νότες του ομώνυμου κομματιού διαλύεται κάθε αμφιβολία και γίνονται εμφανείς οι άγριες διαθέσεις της συμμορίας του Ice-T. Αν στο προηγούμενο διψούσαν για αίμα, εδώ χιμάνε κατευθείαν στο “ψαχνό”. Τα κουρδισμένα στα τάρταρα έγχορδα τραντάζουν συθέμελα τα ηχεία του stereo και η βοθρώδης κραυγή στο ρεφρέν αποτελεί τη σάπια λεμονόφλουδα στο κοκτέηλ βαναυσότητας που μας κερνούν ευθύς εξαρχής οι Body Count.
Στο “Point The Finger” οι ταχύτητες ανεβαίνουν, ο Ice-T εναλλάσει στροφές με τον Riley Gale (τι εννοείς δεν έχεις ακούσει το “Nightmare Logic”;!;!), ενώ όταν “σκάει” το beat down και οι δυο φωνές συγχρονίζονται ραγίζουν καρδιές thrashers από την αγνή πόρωση.
Ο Riley δεν είναι η μοναδική φιλική εχθρική συμμετοχή, μιας κατά την προσφιλή τους συνήθεια και τούτη τη φορά έχουν κοντά μερικούς υψηλούς καλεσμένους, προκειμένου να συμβάλουν στο “ευγενές” έργο τους:
Ο Jamey Jasta στο doom 'n' groove “Another Level” όντως ανεβάζει το κομμάτι επίπεδο με το λαρύγγι βοηθείας του στα gang τύπου φωνητικά στο ρεφρέν, ενώ η Amy Lee (Ναι ΑΥΤΗ η Amy Lee) είναι το αναπάντεχο ατού του δίσκου, μιας και το συγκρότημα την έχει κινητοποιήσει πανέξυπνα σύμφωνα με τις ανάγκες του θρηνητικού “When I'm Gone”, το οποίο είναι αφιερωμένο στη μνήμη του Nipsey Hussle, ο οποίος δολοφονήθηκε το 2019.
Λίγη από τη λάμψη του “Carnivore” έρχεται από το παρελθόν, μιας και o old school hip hop ύμνος του Ice-T “Colors” αποκτά νέo κι ελκυστικότατο -metal- προσωπείο, ενώ το “Ace Of Spades” αποτελεί τον τιμιότατο φόρο τιμής των Body Count στον άσβεστο θρύλο του Lemmy και των Motörhead. Από εκεί και πέρα το σχήμα εξακολουθεί να επιδίδεται επιτυχώς στη δολοφονική μίξη thrash με groove metal, με απτότατα παραδείγματα κομματάρες όπως τα “Thee Critical Beatdown” και “The Hate Is Real”.
Αν στα παραπάνω προσθέσεις και την πειστικότατη ερμηνεία του Ice-T, ο οποίος στα 62 του εξακολουθεί να ακούγεται ειλικρινά οργισμένος με τη ζοφερή κοινωνική πραγματικότητα που επικρατεί στην άλλη μεριά του Ατλαντικού, κρατάς στα χέρια σου έναν γνήσιο Body Count δίσκο, πράγμα που αυτόματα συνεπάγεται τσαμπουκά, αλητεία και αδρεναλίνη στο φουλ.
Το “Bloodlust” εκ των πραγμάτων φάνταζε από την αρχή εξαιρετικά δύσκολο να το κοντράρει, αλλά σε κάθε περίπτωση -και παραπέμποντας στο λόγο του σύγχρονου Έλληνα φιλοσόφου Τσουκαλά Παναγιώτη- και εδώ “έχει σκληρό γ@μ*σj”.
Βαθμολογία: 75/100
Για το Rock Overdose,
Δημήτρης Σούρσος
Comments
