Ημερομηνία δημοσίευσης: 28 Νοεμβρίου 2019
Στον έβδομο πλέον full-length τους έφτασαν αισίως οι Αμερικάνοι Cattle Decapitation. Έχοντας πάντα μια τάση στον μισανθρωπισμό όσον αφορά την στάση της ανθρωπότητας απέναντι στο κόσμο γύρω της. Στο “Death Atlas” αποφάσισαν να δώσουν το στίγμα ολόκληρού του δίσκου από το εξώφυλλό. Ο Grim Reaper σαν άλλος Άτλαντας κρατάει στους ώμους τους έναν κατεστραμμένο κόσμο ενώ παράλληλα ο χρόνος στην ραγισμένη κλεψύδρα έχει τελειώσει, σε ένα σύμπαν που απλά θα συνεχίσει να υπάρχει. Κάλλιστα θα μπορούσε να πει κάποιος ότι το εξώφυλλο περιέχει spoiler του δίσκου (και όχι μόνο…).
Η ακρόαση του “Death Atlas” ξεκινάει (πάντα μια ακρόαση ξεκινάει από το εξώφυλλο) με μια πολύ δυνατή εικόνα που αμέσως σε κάνει να νιώθεις ένα σφίξιμο στο στομάχι . Η απορία αν αυτή η δυνατή εικόνα μεταφέρεται και στην μουσική του συγκροτήματος λύνεται από το πρώτο κιόλας δευτερόλεπτο του “ Anthropogenic End Transmission” που είναι και η εισαγωγή του δίσκου. Οι Cattle Decapitation κατάφεραν και δημιούργησαν τραγούδια που μέσα στην ακραία συμπεριφορά τους ,αλλά και στο τεχνικό παίξιμο των μελών του συγκροτήματος ,χωρούν , εικόνες, συναισθήματα,“φαγητό για σκέψη “, ενώ παράλληλα εσύ μένεις ακίνητος και μουδιασμένος παρακολουθώντας την συνέχεια.
Το “Death Atlas” είναι ένας καταιγιστικός δίσκος που μέσα του συνυπάρχουν Death Metal, Grindcore, Black Metal αλλά και αρκετά Goth στοιχεία που ολοκληρώνουν την εικόνα της καταστροφής (το μυστικό της συνταγής;;; πρόσθεσε και λίγο industrial για την γεύση!!!) . Πρόκειται για ένα πολύπλευρο δίσκο που δεν υπάρχει περίπτωση να σε κάνει να χάσεις το ενδιαφέρον σου ούτε για ένα nanosecond. Σε αυτό φυσικά συμβάλει σε μεγάλο βαθμό τραγουδιστής του συγκροτήματος Travis Ryan. Η ικανότητα του να τραγουδάει με όλους αυτούς τους διαφορετικούς τρόπους, πρώτα θα σε κάνει να αναρωτηθείς αν τραγουδάει μόνο ένας στο σχήμα (η απάντηση είναι ναι!) και μετά απλά θα τον θαυμάσεις. Προσθέτει μια μεγάλη ποικιλία στο κάθε τραγούδι, χωρίς όμως να μπερδεύει τον ακροατή ή να τον κουράσει, αντιθέτως τον κρατά σε εγρήγορση.
Θεωρώ ότι το “Death Atlas” είναι σίγουρα το πιο συναισθηματικά φορτισμένο album του συγκροτήματος (θα μπορούσε και της χρονιάς, αλλά νομίζω ότι έχει χάσει από μια άλλη κυκλοφορία…). Μην σαν κοροϊδεύει όμως ο όρος φορτισμένος συναισθηματικά και νομίζεται ότι θα ακούσετε μελαγχολικές μελωδίες και κλάψα. Όχι πρόκειται για έναν ακραίο δίσκο που γίνεται περισσότερο ακραίος ακριβώς επειδή έχει όλα αυτά τα στοιχεία που τον ολοκληρώνουν. Πραγματικά δεν ήμουν προετοιμασμένος για έναν τέτοιο δίσκο, τσεκάρετε άφοβα.
Βαθμολογία: 90/100
Για το Rockoverdose.gr
Κωνσταντίνος Μπενάς
Comments
