Songs of darkness, voices of light
Οι Celene είναι το project του Διονύση Μαράτου από την Πάτρα, ο οποίος έχει αναλάβει σχεδόν όλα τα όργανα, πλην του βιολιού, που ακούγεται σε πολλά σημεία (Μαριάνθη Υφαντή), ενώ τα γυναικεία φωνητικά είναι ευγενική χορηγία της Χρυσούλας Θεοδοσοπούλου. Ο δίσκος κυκλοφόρησε σε ψηφιακή μορφή στο soundcloud τα Χριστούγεννα. Μετά από αυτήν την σύντομη παρουσίαση, πάμε στην κριτική.
Ο δίσκος περιέχει 9 gothic black κομμάτια, τα οποία είναι βαθύτατα επηρεασμένα από μεγάλα ονόματα όπως Theater of Tragedy και Draconian. Συνεπώς, ο δίσκος απαιτεί τουλάχιστον μία ακρόαση από οπαδούς του είδους. Η παρουσία ακουστικών σημείων και η συνύπαρξή τους με τις ηλεκτρικές κιθάρες στην εισαγωγή, δημιουργεί ένα πολύ όμορφο αποτέλεσμα, ενώ τα φωνητικά εκπέμπουν έναν μελαγχολικό τόνο. Τα τραγούδια είναι αρκετά διαφορετικά μεταξύ τους, δημιουργώντας πολύ δυνατές στιγμές (βλέπε “The Relinquished Celebration”), αλλά δυστυχώς και σημεία που δεν με ξετρέλαναν (εδώ θα έβαζα το “Heart of the Scarecrow”).
Ο δίσκος, όμως, δεν αποτελεί απλά ένα συνοθύλευμα ιδεών. Πίσω του κρύβει ένα concept, 2 ιστορίες. Η μία αναφέρεται στο παρελθόν, και η άλλη εκτυλίσσεται στο παρόν και εναλλάσσονται μεταξύ τους στα κομμάτια. Με το “Heart of the Scarecrow”, ένα σκιάχτρο από ένα χωράφι ζωντανεύει και αρχίζει να περιφέρεται στον κόσμο, εισπράττοντας απαξίωση όμως, λόγω της διαφορετικότητάς του. Στο δεύτερο κομμάτι ένας ποιητής καταφθάνει σε μια γκρίζα και μουντή πόλη. Το τρίτο κομμάτι μας πηγαίνει πίσω στο παρελθόν. Το σκιάχτρο, μέσα στις περιηγήσεις του, γνωρίζει μια κοπέλα και ερωτεύονται.
Στο τέταρτο κομμάτι επιστρέφουμε στο παρόν, όπου ένα κορίτσι ανακαλύπτει έναν πάπυρο, ο οποίος περιέχει την ιστορία του σκιάχτρου. Το 5ο κομμάτι εναλλάσσεται μεταξύ παρελθόντος και παρόντος και εκφράζει τις σκέψεις του ποιητή για την ιστορία, αλλά και του σκιάχτρου. Στο επόμενο κομμάτι, ο ποιητής και η κοπέλα στο παρόν, ξεκινούν να ερευνήσουν την ιστορία του σκιάχτρου. Στο 7ο κομμάτι, οι χωρικοί έχουν κυνηγήσει το σκιάχτρο και την κοπέλα του σε ένα εξωκλήσι, μέσα στο οποίο τους καίνε ζωντανούς. Στα δύο τελευταία κομμάτια, οι χωρικοί κυνηγούν τον ποιητή και την παροντική κοπέλα και ετοιμάζονται να επαναλάβουν το φονικό. Όμως, έχουν φτάσει στο καμένο ξωκκλήσι, όπου χτυπούν καμπάνες Χριστουγέννων και οι χωρικοί ξαφνικά συνειδητοποιούν τι έκαναν και τι πήγαν να κάνουν, μετανοούν για τις αποφάσεις τους και η κατάρα που είχε πέσει στην πόλη, λύνεται.
Τεχνικά, αλλά και μουσικά, ο δίσκος είναι αρκετά καλός. Δουλεμένος πολύ καιρό, και με πολλή εργασία να έχει πέσει στο concept και στην αποτύπωσή του με τις μελωδίες. Τίμιο ντεμπούτο που απευθύνεται σε όσους αρέσουν τα σκοτεινά και μαύρα παραμύθια.
Βαθμολογία: 72/100
Για το Rock Overdose,
Γιάννης Πιτσάκης
Comments
