Ημερομηνία δημοσίευσης: 27 Μαρτίου 2017
Έχετε προσέξει πόσο δύσκολο είναι κανείς να δημιουργεί μια σειρά από ταινίες τρόμου για παράδειγμα, ή μια συνέχεια μιας επιτυχημένης κωμωδίας, φαντασίας κ.τ.λ και αυτή η συνέχεια να είναι το ίδιο ή και περισσότερο επιτυχημένη;
Κι αυτό γιατί είναι πρώτα απ' όλα εξαιρετικά δύσκολο να συνεχίσεις με την ίδια ένταση και φαντασία κάτι που ξεκίνησε και στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία και έπειτα.. πόσες ταινίες με ζόμπι ή με καρχαρίες για παράδειγμα μπορείς να δημιουργήσεις και να έχουν όλες τους όμως την ίδια αγωνία και το σενάριο να μη χωλαίνει πουθενά;!
Το ίδιο συμβαίνει σε όλες τις εκφράσεις της τέχνης, από αγγειοπλαστική, μέχρι κινηματογράφο και μουσική!
Έτσι και στη προκειμένη περίπτωση των Σκοτσέζων Cnoc An Tursa (το όνομα τους σημαίνει "Hill of Sorrow" αγγλιστί), μιας τετραμελούς μπάντας η οποία λίγο πολύ παίζει ένα είδος Folk/Εpic Black metal, είδους που αν και πραγματικά η παγκόσμια μυθολογία και ιστορία έχει πάρα πολλά να "πει" κανείς, πόσες φορές αυτό μπορεί να γίνει με επιτυχία και δίχως να κουράσει τον ακροατή, αναγνώστη κ.τ.λ. ;!
Σε αυτή τη δεύτερη δουλειά της μπάντας με τίτλο "The Forty Five", λίγο πολύ συμβαίνει το ίδιο πράγμα.
Το άλμπουμ να μην είναι αδιάφορο, αλλά την ίδια στιγμή να είναι τόσο προβλέψιμο και φτωχό από νέες ιδέες που αυτό να καταντάει "κλισέ", δίχως όπως ανέφερα να είναι μια κακή κυκλοφορία.
Η μελωδία είναι παντού αλλά της λείπει η τραχύτητα και το μουσικό ωστικό κύμα που περιμένει κανείς να τον χτυπήσει, δεν έρχεται ποτέ και ίσως ένοχο γι' αυτό να είναι και η αδύναμη παραγωγή!
Τα "Fuigheall", "The Last Of The Stuarts", "The Yellow Locks of Charlie", πράγματι είναι κομμάτια που αξίζουν της προσοχής σας, όμως όσο και αν μ' αρέσει το epic/black, όσο και αν προσωπικά γουστάρω τους Σκοτσέζους ως λαό και είναι κρυφός μου πόθος να βρεθώ στα επικά και πανέμορφα μέρη τους από παιδί, δε μπορώ ούτε ν' αποφύγω να κουραστώ απ' το κλισέ του πράγματος αλλά ούτε να εκθειάσω ένα αδύναμο δίσκο που έχει ναι μεν τις καλές στιγμές του, αλλά δε προσφέρει αυτό το κάτι παραπάνω..
Δώστε τους μια ευκαιρία, δε θα χάσετε το χρόνο σας, αλλά μη περιμένετε ν' ακούσετε το απόλυτο έπος.
Σπάνια γίνονται πλέον αυτά..
Βαθμολογία: 60/100
Για το Rock Overdose,
Μιχάλης "The Lone Werewolf" Κανακουσάκης
Comments
