Το έχουμε πει πολλές φορές ότι τα τελευταία χρόνια η ελληνική metal σκηνή έχει πάρει για τα καλά τα πάνω της, όχι μονάχα όσον αφορά την ποσότητα, αλλά, κυρίως, όσον αφορά την ποιότητα. Βλέπουμε συνεχώς καινούργιες κυκλοφορίες να διαδέχεται η μία την άλλη, από όλο το φάσμα της metal, με πολλούς δίσκους που δεν κοιτάνε πλέον στα μάτια τις αντίστοιχες κυκλοφορίες του εξωτερικού, αλλά αφ’ υψηλού. Μέσα σε αυτό τον καταιγισμό καινούργιων άλμπουμ έρχεται και η δεύτερη κυκλοφορία των Αθηναίων Convixion, 6 χρόνια μετά το ομώνυμο ντεμπούτο τους. Σε αυτά όμως τα 6 χρόνια, οι Convixion δεν έμειναν με σταυρωμένα τα χέρια, αλλά κυκλοφόρησαν ένα split με τους επίσης Αθηναίους Wrathblade, ενώ πολλές ήταν και οι ζωντανές εμφανίσεις τους, με πιο πρόσφατη και σημαντική να είναι η εμφάνισή τους ως support στους Manilla Road, στη Θεσσαλονίκη.
Ήδη από τον τίτλο του νέου τους άλμπουμ, “Days of Rage, Nights of Wrath”, καταλαβαίνει κανείς ότι στα 10 κομμάτια του δίσκου πρέπει να επικρατεί χαμός, και έχει απόλυτο δίκιο. Μετά από μια μικρή, μελωδική εισαγωγή (προσωπικά μου αρέσουν πολύ οι μελωδικές εισαγωγές πριν τον καταιγισμό, αυτή η μικρή ηρεμία πριν την καταιγίδα, όπου περιμένεις την κατάλληλη στιγμή για να ξεκινήσεις το χτύπημα) οι Convixion κατεβάζουν το χειρόφρενο και αφήνουν τη μουσική τους να παρασύρει τα πάντα στο διάβα της, συμπεριλαμβανομένου και του ακροατή. Σηκώνοντας το λάβαρο του Thrash / Speed, και με συνθήματα, όπως “metal attack” και “destroy”, που ακούγονται στα “In Days of Rage and Nights of Wrath” και “E.A.D.”, δίνουν το έναυσμα για ατελείωτο headbanging στις δέκα γεμάτες και καλοεκτελεσμένες συνθέσεις, που απαρτίζουν το δίσκο.
Μπορεί η μουσική να κλίνει περισσότερο προς το Thrash και το Speed, της απέναντι κυρίως πλευράς του Ατλαντικού, όμως οι Αθηναίοι κλείνουν συχνά πυκνά το μάτι προς το κλασσικό Heavy Metal, αλλά και προς το Hard Rock, όπως συμβαίνει πρωτίστως στα “Freezing Breeze” και “Morbid Encounter”, τα πιο αργά κομμάτια του δίσκου, με το τελευταίο να είναι μια πολύ ωραία και βαριά instrumental σύνθεση, όπου θα κάνουν και το πέρασμά τους κάποια πιο Maiden-άτα galloping riffs. Από ‘κει και πέρα, όλα τα όργανα επιδίδονται σε καταιγιστικούς ρυθμούς, με τις βαριές και γρήγορες κιθάρες να riffάρουν και να σολάρουν συνεχώς και με τα τύμπανα να βρίσκονται σε κολασμένη διάθεση, γαζώνοντας τον ακροατή ανελέητα.
Με τον δεύτερό τους δίσκο, οι Convixion κάνουν ένα τεράστιο άλμα μπροστά και καταφέρνουν να μας παρουσιάσουν μια στιβαρή δουλεία, της οποίας η παραγωγή μπορεί να ακούγεται πιο μοντέρνα, αλλά η ψυχή της σίγουρα ανήκει στις παλαιότερες δεκαετίες. Μια πολύ καλή κυκλοφορία που θα ικανοποιήσει αναμφισβήτητα όλους εκείνους τους οπαδούς, που συγκινούνται ακόμα στο άκουσμα ενός νέου άλμπουμ που ανήκει στο Thrash / Speed είδος. Με τέτοια τραγούδια είναι σίγουρο ότι οι Αθηναίοι θα τα σπάσουν όλα και θα κλέψουν την παράσταση, με την εμφάνισή τους, ως support στους Testament τον ερχόμενο Σεπτέμβρη.
Βαθμολογία: 80/100
Για το Rock Overdose,
Μίνως Ντοκόπουλος
Comments
