Ημερομηνία δημοσίευσης: 9 Οκτωβρίου 2017
Η εμπειρία μου με τους Counterparts είναι αρκετά περίεργη αλλά εξίσου συνηθισμένη. Ολοι εχουμε αυτην την μπάντα που θα έχουμε ένα τραγούδι κατεβασμένο το οποίο δεν ακούμε ποτέ, ενώ οι φίλοι μας έχουν εμμονή μαζί της. Εμείς όμως δεν καταλαβαίνουμε τον λόγο και εν ολίγοις πιστεύουμε πως υπάρχουν πολύ καλύτερα συγκροτήματα του εκάστοτε είδους. Το επόμενο βήμα φυσικά είναι εκεί που επιτέλους οι πλανήτες ευθυγραμμίζονται και έρχεται η στιγμή που εκείνο το μοναδικό κομμάτι που έχεις αποθηκευμένο κάπου, δεν μπορείς να σταματήσεις να το ακούς και αρχίζεις επομένως να επενδύεις περισσότερο στην μπάντα.Έπεσα, λοιπόν, κι εγώ με τα μούτρα στους Counterparts, εδώ και μισό χρόνο τώρα και να που ήρθε το “You're Not You Anymore” να με βρει.
Σαν και την πρωταρχική μου εντύπωση για το συγκρότημα, ο δίσκος δεν κάνει το κλικ από το πρώτο άκουσμα. Τουλάχιστον όχι σε κάποιον πιο αντικειμενικό ακροατή. Χρειάζονται αρκετές ακροάσεις μέχρι να ξετυλιχτούν όλες οι πτυχές του. Ίσως χρειαστεί να αναζητήσεις τους στίχους, να ακούσεις κάποια κομμάτια μερικές φορές παραπάνω από κάποια άλλα. Γενικά το άλμπουμ χρειάζεται τον χρόνο του. Σαν κάθε καλό δίσκο δηλαδή. Θα υπάρχουν και κομμάτια σαν το “Arms Like Teeth” που θα τραβήξουν την προσοχή κατευθείαν σε κάθε οπαδό του είδους, αλλά η μαγεία του “You're Not You Anymore” κρύβεται αλλού και το θέμα είναι πως κρύβεται σε διαφορετικό σημείο για κάθε ακροατή.
Ξεκινώντας γλυκά με το “Walk Away Slowly” και με την πιο βαριά στιγμή του δίσκου να σημειώνεται στο “Thieves”, οι Counterparts καταλήγουν να δημιουργήσουν ένα συνεκτικό δίσκο που προκαλεί πολλά ακουστικά και κυρίως συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα, τα οποια προκαλούνται τόσο από τη μεριά του δημιουργού, όσο και από την πλευρά του ακροατή. Ο διάλογος αυτός κλείνει πανέμορφα με το ομώνυμο κομμάτι, το οποίο αρχικά φαντάζει πως βάζει την καλύτερη τελεία. Ακρόαση στην ακρόαση όμως, αρχίζεις να εκλιπαρείς για λίγο ακόμα και χωρίς να το καταλάβεις, ο δίσκος έχει μπει στο repeat.
Οι Counterparts είναι ένα αρκετά ιδιαίτερο συγκρότημα, με μόλις τις μισές τους κυκλοφορίες να αξίζουν πραγματικά την προσοχή κάποιου, κάτι που με κάνει μεν να αναρωτιέμαι στην τελική αν αξίζει να ασχοληθώ περεταίρω μαζί τους. Αλλά από την άλλη οι δυνατές τους κυκλοφορίες είναι το κάτι άλλο, και μια από αυτές αδιαμφισβήτητα είναι το “You're Not You Anymore”. Επομένως όσο εγώ προσπαθώ να αποφασίσω αν είναι ο καλύτερος τους δίσκος μέχρι στιγμής, εσείς αφιερώστε χρόνο για ένα άκουσμα. Δε θα χάσετε.
Βαθμολογία: 82/100
Για το Rock Overdose,
Γεωργία Λαδοπούλου
Comments
