Ημερομηνία δημοσίευσης: 5 Απριλίου 2018
H thrash λαίλαπα ενός rock n’ roll-ίζοντος ηφαιστείου. Να ένας στοχευμένος τίτλος για το άλμπουμ των Σουηδών Crucifyre. Devilrollers, λέει το κανάλι στο youtube, κοίτα να δεις που το cult έχει ρίζες ουσίας και ποιότητας στο μεταλλικό στερέωμα. Γιατί το thrash n’ devilroller είναι ένας ωραιότατος χαρακτηρισμός για τους εγκέφαλους πίσω από το “Post Vulcanic Black”.
Η μπάντα έχει μελετήσει τα αρχαία γραπτά των Venom, Celtic Frost και όλο το 80’s thrash αφήγημα, αλλά δείχνει να μελετάει εξίσου ευχάριστα τις σκοτεινές ατμόσφαιρες των Σκανδιναβικών ιστοριών με φαντάσματα και δαιμόνια. Αυτό παρουσιάζει το “Post Vulcanic Black”, τη thrash ορμητικότητα να συνυπάρχει αρμονικά και δημιουργικά με το ανάλαφρο roll-άρισμα τις ανέμελης διαδικασίας της βράσης του αίματος. Γιατί τα παλικάρια μασάνε σίδερα! Κάθε σύνθεση έχει αξιοσέβαστες δόσεις riff-ολογίας, μανιασμένα leads και την απαραίτητα cult αύρα του βιβλικού κακού σε στιχομυθία.
Τι riff-άρες, τι τύμπανα, τι αέρας, τι punk rock εφηβεία, τι λιωμένα καντίνια ηλεκτρικής κιθάρας, τι πανζουρλισμός, τι γέφυρα μεταξύ Kvelertak (σε σημεία) και old school thrash, τι ζωτικό δισκάκι και τι live άποψη! Ε, συνοπτικά τα συστατικά δηλώνουν ένα τουλάχιστον ενδιαφέρον γεύμα. Έχεις το ορεκτικό του ομότιτλου για να σε πιάσουν τα διαόλια του εφηβικού σκοτεινού χαβαλέ, αλλά προσοχή να μη χορτάσεις και μείνεις εκεί! Τα ορεκτικά είναι με ρέγουλα, μην αρχίσεις τα repeat αμέσως, πήγαινε και παραπέρα! Εδώ θα φας μπασίματα, dual κιθάρες, black feeling σε thrash/heavy vibe και μπόλικη δόση ιδρώτα. Γύρνα σελίδα, μπες στο pit με το “Thrashing With Violence” και χόρεψε σε υπόγεια παρακμιακή disco ανατολικού Βερολίνου με το 69 Eyes meets (extremely) old Ministry “Mother Superior’s Eyes”. Διαβασμένα τα παιδιά, σε ένα από τα απολαυστικότερα τραγούδια του μέχρι τώρα 2018.
Έχουν ήδη πείσει τον ακροατή να γυρνάει τις σελίδες. Η στόφα του ακραίου metal με τις maiden γέφυρες του “War Chylde” συναντάει το πολύπλευρο και groove-άτο “Hyper Moralist Deemed Antichrist”, με τα πιο καλοπαιγμένα τύμπανα του δίσκου και τον αρχέγονο ήχο κατά τις φόρμες της δίκασης. Πάρε και hit (“Divisions”) για να τραγουδάς με κλειστά μάτια πριν αρχίσεις το air guitar με το μπάσιμο του solo και νιώσε την cult-ομέτρηση να χτυπάει κόκκινο στο “Murder and Sex and Self-Destruction”. Ο επίλογος, γοτθικός και επιβλητικός, κλείνει την κουρτίνα των οργίων και προκαλεί για μια ακόμα επανάληψη των υποκειμενικά αγαπημένων στιγμών των δέκα αυτών τραγουδιών.
Ο δίσκος είναι απολαυστικός, τραγούδι ανά τραγούδι παρουσιάζει ποιοτική διαφορά και σίγουρα η μπάντα θα ανεβάζει τον πήχη και τους δείκτες απόλαυσης πολύ ψηλά αν κάνει δυνατά live. Ο ήχος δεν ήταν κακός, αλλά η παραγωγή παραθάμπωσε τα φωνητικά και το στυλ ερμηνείας που έτσι κι αλλιώς έχει ένα παλιακό χαρακτήρα δε συνέβαλε στην εκτίναξη των συνθέσεων. Κάποια μέρη στα μεγαλύτερα σε διάρκεια κομμάτια υποχρεώθηκαν σε αχρείαστες επαναλήψεις, αλλά άπαξ και γουστάρει κανείς από την αρχή, δεν παίζει ζήτημα ξενέρας! Το “Post Vulcanic Black” θα εκτιμηθεί, θα ακουστεί, θα ενεργοποιήσει, θα πορώσει, θα δημιουργήσει προσδοκίες για live αλλά δε θα αλλάξει τη ζωή σας. Η απόλαυση είναι δεδομένη, το δίχως άλλο, οπότε σταυρώστε τα ηχεία σας, φορέστε το παλιό Misfits μπλουζάκι και καλές ακροάσεις! Τα φαντάσματα βγήκαν στη γύρα!
Βαθμολογία: 75/100
Για το Rock Overdose,
Θοδωρής Καλουδιώτης
Comments
