CRYSTAL VIPER – “The Cult”

Συντάκτης: Μιχάλης Τσολάκος

 

Οι Crystal Viper έκλεισαν αισίως 13 χρόνια στην επίσημη δισκογραφία και 18 συνολικά σαν μπάντα το 2020. Μεγαλώνοντας λοιπόν κατά ένα χρόνο, είπαν να γιορτάσουν με νέο δίσκο, αφού ήδη από τα “Queen Of The Witches” και “Tales Of Fire And Ice” έχουν προκαλέσει το ενδιαφέρον του underground κοινού. “The Cult”, η όγδοη, πλήρης στούντιο δουλειά των Πολωνών μόλις κυκλοφόρησε. Νέα εποχή πλέον για τη μπάντα, καθώς αυτό είναι και το πρώτο τους άλμπουμ με τον ντράμερ Cederick Forsberg (Blazon Stone) ως νέο μέλος, που σηματοδοτεί μια επιστροφή στις ρίζες των Crystal Viper.

 

Αγνό, παραδοσιακό, μελωδικό heavy/power metal, γεμάτο από επικές μελωδίες, αρμονικά riffs σε μια συνολικά σπουδαία κιθαριστική δουλειά (στα πρότυπα του NWΟBHM) και πολεμικά ρεφρέν που ηλεκτρίζουν σώμα και πνεύμα. Με την Marta Gabriel αρχηγό σε διπλό ρόλο, το “The Cult” -τολμώ να πω- πως θέτει υποψηφιότητα για δίσκος της χρονιάς στο underground (και όχι μόνο), αλλά νωρίς είναι ακόμα και ο χρόνος θα δείξει. Όμως με συνθέσεις κορυφής, όπως τα “Providence”, “The Cult”, “Whispers From Beyond”, “Down In The Crypt”, “Sleeping Giants” (αυτή κι αν είναι), “Forgotten Land”, “The Calling” και “Flaring Madness” να οδηγούν το δίσκο και το “Lost In The Dark” να ακολουθεί με βήμα γοργό, ε θα την πω τη μεγάλη κουβέντα κι ας εκτεθώ μελλοντικά. Στιχουργικά, οι επιρροές από τα έργα του H.P. Lovecraft είναι πανταχού παρούσες.

 

Αν ποτέ οι Crystal Viper φτάσουν σε ένα αρκετά σεβαστό παγκόσμιο επίπεδο στο είδος τους, το “The Cult” θα μνημονεύεται για πάντα και παντού από τους πάντες. Θα γίνει σημείο αναφοράς της δεκαετίας και σημαία του μελωδικού, κιθαριστικού metal. Επιπλέον, στη βινυλιακή έκδοση συναντάμε σαν bonus track τη διασκευή στο “Trial By Fire” των θρύλων του NWΟBHM, Satan, ενώ στο CD ακούμε το “Welcome Home” του μεγάλου μας Βασιλέα (όλοι ξέρουμε ποιος είναι). Χαρίστε στον εαυτό σας απολαυστικές ακροάσεις ατέλειωτου headbanging και ονειρικών στιγμών.

 

 

Βαθμολογία: 93/100

 

 

 

Για το Rock Overdose,

Μιχάλης Τσολάκος



Comments