Ημερομηνία δημοσίευσης: 15 Οκτωβρίου 2017
Δυστυχώς, τα δεδομένα στο post-rock είναι πολύ ξεκάθαρα. Το είδος και ο ήχος έχουν βαλτώσει και τελματώσει εδώ και χρόνια, λόγω της αποτυχίας των σχημάτων να πάνε το είδος ένα βήμα παρακάτω και της επιμονής τους να επαναλαμβάνουν τα ίδια και τα ίδια μοτίβα και ηχοτοπία. Το αποτέλεσμα ήταν καταστροφικό, με την απότομη και ελεύθερη πτώση του είδους, και η μόνη πρόοδος που σημειώθηκε τα τελευταία χρόνια ήταν να το δανειστούν άλλα είδη, δημιουργώντας αναμείξεις, με το post-rock όμως να μην παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο, άντε στην καλύτερη των περιπτώσεων να βρίσκεται στο 50-50. Και παρόλο που ακόμα βγαίνουν πολλά καινούργια σχήματα στον ήχο, αυτά βρίθουν από έλλειψη πρωτοτυπίας και χαρακτήρα, με αποτέλεσμα να χρειάζεται πλέον μεγάλη προσπάθεια για να επανέλθει αυτός ο ήχος στο προσκήνιο και να υπάρξει ξανά το απαραίτητο ενδιαφέρον.
Ευτυχώς, οι Πατρινοί Damirah δείχνουν να βαδίζουν στο σωστό δρόμο. Διατηρούν το post-rock σαν πρωταγωνιστικό ήχο, με τη προσθήκη της ψυχεδέλειας να είναι αρκετά διακριτική και ανεπαίσθητη, ταυτόχρονα όμως αυτή η προσθήκη καταφέρνει και τους δίνει τον απαραίτητο χαρακτήρα και την ώθηση να ξεφύγουν από την αέναη ανακύκλωση την οποία υφίσταται ο ήχος. Αυτή η προσθήκη δίνει στον ήχο τους έναν αέρα ανανέωσης και φρεσκάδας, παράγοντας σημαντικότατος αν λάβουμε υπόψη τις εκατομμύρια αντιγραφές του ήχου, λόγω των οποίων βάλτωσε το είδος.
Όλη αυτή η κουβέντα βέβαια δε θα είχε κανένα λόγω ύπαρξης, εάν το συνθετικό επίπεδο ήταν μέτριο ή και χειρότερο. Και το αποτέλεσμα όχι μόνο τους δικαιώνει, αλλά τους δίνει και την δυνατότητα για περαιτέρω εξέλιξη και ανάπτυξη σε μουσικό επίπεδο. Είναι πλέον πολύ σπάνιο στις μέρες μας να βλέπεις καινούργια συγκροτήματα να είναι μεν σαφώς επηρεασμένα από τους προπάτορες του ήχου, αλλά ταυτόχρονα να θέλουν να διατηρήσουν την προσωπικότητά τους και να μη θέλουν να αντιγράψουν σα φωτοτυπικό μηχάνημα. Γι αυτό και το αποτέλεσμα καταλήγει τόσο ιδιαίτερο και ξεχωριστό. Το ταξιδιάρικο ύφος και οι προθέσεις συνδυάζονται υπέροχα με τις μελωδίες και τις ποιητικές απαγγελίες ή τα samples από ομιλίες, τα οποία και προσδίδουν αυτήν τη διαφορετικότητα και την τόσο ευχάριστη αύρα φρεσκάδας και διαφορετικότητας στον ήχο.
Σαν πρώτη γνωριμία είναι πολύ ελπιδοφόρα για το μέλλον, αλλά και για το παρόν, και αφήνει το στίγμα πως υπάρχει πολύ δυναμική και προοπτική στην περίπτωσή τους. Το άκουσμα σα σύνολο αφήνει μια γλυκιά γεύση, χάρη στην ταξιδιάρικη αίσθηση και υφή που αφήνουν οι συνθέσεις. Είχα πολύ καιρό να ακούσω έναν τόσο ανανεωτικό δίσκο στο συγκεκριμένο είδος, που ταυτόχρονα να είναι και ξεχωριστός. Πιστεύω πως μπορούμε να περιμένουμε εξαιρετικά πράγματα από το συγκρότημα στο εγγύς μέλλον, και γιατί όχι, να μιλάμε για ένα σχήμα που έχει τη δυνατότητα να μπει στα μεγάλα σαλόνια του ήχου.
Βαθμολογία: 77/100
Για το Rock Overdose,
Σταύρος Πισσάνος
Comments
