Ημερομηνία δημοσίευσης: 6 Αυγούστου 2017
Έχω τη συνήθεια να ψάχνω τα «ληγμένα» promos που μας έρχονται από μικρές μπάντες. Αυτό μου δίνει το πλεονέκτημα να μην τόσο πιεσμένος χρονικά, όσο θα ήμουν αν έπρεπε να προλάβω μία μεγάλη κυκλοφορία ενός μεγάλου ονόματος. Κάπως έτσι λοιπόν έπεσα πάνω στους Darkenhöld. Ψάχνοντας γι’ αυτούς είδα ότι πληρούν δύο κριτήρια με τα οποία μπορούν να φτάσουν ψηλά στη προσωπική μου λίστα με τις αγαπημένες μου μπάντες. Ο ήχος τους, πιστός στο black metal και η θεματολογία τους, κάστρα, δράκοι και ιππότες. Είθισται μάλιστα οι γαλλικές μπάντες να έχουν μία πιο μυστηριώδη και σκοτεινή ατμόσφαιρα, οπότε δεν ήθελα και πολύ για να πεισθώ.
Ακούγοντας λοιπόν τον δίσκο, καθίσταται σαφές ότι πληρούν όλα τα παραπάνω κριτήρια στο έπακρο. Βέβαια δεν θα έλεγα ότι είμαι εξίσου ικανοποιημένος με το κομμάτι των στίχων αφού είναι στα γαλλικά και δεν καταλαβαίνω τίποτα, αλλά ας όψεται η φοβερή ατμόσφαιρα που δημιουργείται από τα ακαταλαβίστικα ουρλιαχτά. Όλα τα υπόλοιπα χτυπάνε κόφτες και αυτό είναι που θα πρέπει να κρίνουμε από δω και πέρα.
Ακρογωνιαίος τους λίθος είναι το παραδοσιακό Νορβηγικό black metal με τα χαρακτηριστικά του riffs και τα τύμπανα να ηχούν υπό τον γνώριμο ήχο των blast beats και των breaks. Αυτό θέτει μία πολύ γερή βάση πάνω στην οποία χτίζουν έναν γνώριμο ήχο για τους μπλακάδες που παρακολουθούν την εξέλιξη της Ευρωπαϊκής σκηνής, αφού όσο παλιακή είναι η βάση, τόσο μοντέρνο είναι το τελικό αποτέλεσμα. Τα μπρούταλ φωνητικά πολλές φορές ντουμπλάρονται με καθαρά, δημιουργώντας ένα δαιμονισμένο αποτέλεσμα, το οποίο σε συνδυασμό με τα τέρμα 80s synths, δημιουργούν εικόνες οι οποίες άνετα παραπέμπουν σε αφηγήσεις από τα Forgotten Realms. Φυσικά αυτό απαιτεί και κάποια πρότερη ενασχόληση με RPGs, τα οποία συνήθιζαν να έχουν παρόμοιους ήχους για soundtrack. Από την εξίσωση δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι κιθάρες, οι οποίες όντας πολυεπίπεδες δημιουργούν αέναα μία αίσθηση εξέλιξης και πραγματικής αγωνίας για τη μοίρα ενός φανταστικού party στα μπουντρούμια κάποιας κολάσεως, ενώ τα περάσματα που γίνονται με την ακουστική κιθάρα θυμίζουν ακριβώς της ηρεμία πριν την μεγάλη μάχη που επιφυλάσσει ο κακός DM.
Όσοι δεν έχετε ασχοληθεί με τα RPGs, επιτραπέζια και μη και δεν έχετε παρατήσει το διάβασμα μέχρι τώρα, ίσως περιμένετε κάποια αναφορά σε κάποιο τραγούδι. Θα ήθελα κι εγώ να κάνω, αλλά μετά σκέφτηκα ότι όπως είναι γραμμένος ο δίσκος, είτε καταλαβαίνει κανείς τους στίχους, είτε όχι, δεν γίνεται να απομονωθεί κάποιο κομμάτι του. Έχετε αρχίσει να ψυλλιάζεστε ότι έχουμε να κάνουμε έναν δίσκο που ατμοσφαιρικά θυμίζει πολύ Burzum. Παρόλα αυτά, όπως θίχτηκε και παραπάνω, οι Darkenhöld έχουν κατορθώσει με μαεστρία να δημιουργήσουν έναν αρκετά προσωπικό ήχο παρακάμπτοντας τις όποιες παγίδες κρύβει η σύνθεση βάσει επιρροών. Καλά sessions λοιπόν κι ελπίζουμε στο μέλλον να βρεθεί καμιά μετάφραση των στίχων για εμάς που δεν πηγαίναμε γαλλικά και πιάνο.
Βαθμολογίας: 80/100
Για το Rock Overdose,
Ηλίας Ιακωβόπουλος
Comments
