Μπορεί οι Κιργίζιοι Darkestrah να ανήκουν στο χώρο του Black Metal, αλλά είναι από εκείνα τα συγκροτήματα που δεν θέλουν να μένουν στα στενά όρια του συγκεκριμένου είδους και δεν θέλουν να ακούγονται σαν το μεγαλύτερο μέρος των συγκροτημάτων που ανήκουν σε αυτό το χώρο, αλλά θέλουν να πάνε τη μουσική τους παραπέρα, εμπλουτίζοντάς την με διάφορα στοιχεία. Και το καταφέρνουν αυτό, προσθέτοντας παγανιστικά στοιχεία και παραδοσιακά όργανα, αλλά και προσπαθώντας να φέρουν στη μουσική την ατμόσφαιρα μιας σαμανικής τελετής. Έτσι, στα 17 χρόνια της ύπαρξής τους, έχουν κυκλοφορήσει δίσκους που έχουν λάβει πολύ καλές κριτικές, στους οποίους διηγούνται ιστορίες από τους μύθους, τις παραδόσεις, την ιστορία και τα παραμύθια του Κιργιστάν.
Ήδη το πρώτο κομμάτι του δίσκου, το “One with the Grey Spirit”, βάζει τον ακροατή στο κλίμα της μουσικής των Darkestrah, προετοιμάζοντάς τον για το τι έπεται στη συνέχεια. Σκοτεινές και παγωμένες μελωδίες, shrieking φωνητικά, τα οποία έχουν κι ένα ίχνος πόνου και απόγνωσης μέσα τους, τυπικά Black Metal ξεσπάσματα, αλλά και πολύ όμορφες μελωδίες που προέρχονται τόσο από τις παραμορφωμένες κιθάρες, όσο και από τα βιολιά. Και συμβαίνει συχνά, κατά τη διάρκεια του δίσκου, το να υπάρχει εναλλαγή ανάμεσα στη σκοτεινή ατμόσφαιρα και στο βρόμικο ήχο, στοιχεία που χαρακτηρίζουν το Black Metal, και σε πιο μελωδικά περάσματα.
Περάσματα που είτε έχουν μία μίνιμαλ διάθεση και σε μαγεύουν με απαλές μελωδίες, που προέρχονται από την κιθάρα ή το βιολί, είτε είναι ατμοσφαιρικά, με τη χρήση παραδοσιακών οργάνων που σε ταξιδεύουν σε άλλους κόσμους, μέσω παγανιστικών / σαμανικών τελετών, είτε έχουν μία πιο ambient διάθεση, με χρήση διάφορων εφέ. Όμως, δεν είναι μόνο οι απαλές μελωδίες που μαγνητίζουν τον ακροατή, καθώς και οι επαναλαμβανόμενες, μονότονες, μελωδίες που προέρχονται από τις παραμορφωμένες κιθάρες, καταφέρνουν να σε σαγηνεύσουν, ιδίως μάλιστα όταν πίσω από αυτές ακούγεται η όμορφη συνοδεία του βιολιού.
Η έκτη ολοκληρωμένη δουλειά των Darkestrah είναι ένας όμορφος δίσκος, που μένει μεν πιστό στο ζόφος και στη παγωμάρα του Black Metal, αλλά καταφέρνει ταυτόχρονα να ενσωματώσει διάφορα παγανιστικά στοιχεία, ambient περάσματα και παραδοσιακές μελωδίες, που πραγματικά σαγηνεύουν τον ακροατή και τον ταξιδεύουν μακριά από τη μουντή και κοινότοπη καθημερινότητα. Μία δουλειά που αξίζει και με το παραπάνω να την ακούσετε.
Βαθμολογία: 80/100
Για το Rock Overdose,
Μίνως Ντοκόπουλος
Comments
