Συντάκτης: Δάφνη Γεωργαδάκη
Spoiler alert: Ο δίσκος που ακολουθεί δεν αποτελεί κατάλληλο άκουσμα για να απολαύσεις το μοχίτο ή το μάι τάι σου στην ταράτσα, μαζί με την παρέα σου. Είναι προϊόν σουηδικής προέλευσης με έντονα μελαγχολικό χαρακτήρα, ιδανικό για σένα αν αυτή τη στιγμή βιώνεις χωρισμό (ή/και άλλο δυσάρεστο γεγονός).
Καιιιι πατάω play. Οι De Arma είναι ένα καλλιτεχνικό δίδυμο από τη Σουηδία, που ξεκίνησε το 2009, κυκλοφόρησε ένα EP το 2011 κι ένα full length album το 2013 και μετά σιωπή. Μετά από οκτώ χρόνια, έχουν ετοιμάσει ένα νέο full length album, το “Strayed In Shadows”, που πρόκειται να κυκλοφορήσει στις 25 Ιουνίου. Καλοκαίρι παιδιά, ξέρετε εκεί στο μακρινό Βορρά τι σημαίνει καλοκαίρι; Περιμένετε να χειμωνιάσει πάλι και βγάλτε όσα τέτοια θέλετε.
Τέλος πάντων, τώρα κυκλοφορεί, τώρα θα το ακούσω. Το ύφος του “Strayed In Shadows” κυμαίνεται στο gothic rock/melancholic metal και πιστεύω πως θα σου αρέσει, αν ακούς μπάντες όπως Lake Of Tears, Ghost Brigade, ίσως και Sentenced. Άλλες επιρροές που φαίνεται να έχουν είναι οι Katatonia, οι Anathema και οι Paradise Lost. Όλο κι όλο το album είναι μόλις επτά κομμάτια, αλλά με σεβαστή διάρκεια, μεταξύ έξι και δέκα λεπτών.
Η αλήθεια είναι ότι οι De Arma δεν έχουν ιδιαίτερα ευρύ κοινό, πολλώ δε μάλλον στην Ελλάδα. Ούτε εγώ τους γνώριζα μέχρι πρόσφατα, όταν έτυχε να ακούσω το “Illusions Of Love”, το πρώτο single του νέου τους δίσκου. Ένιωσα μια κάποια ταύτιση και αποφάσισα να γράψω δύο λόγια, γιατί ποτέ δεν ξέρεις, ίσως κάποιος να διαβάσει την κριτική και να θελήσει να μάθει περισσότερα.
Οπότε, ξεκινάω με το “Illusions Of Love”, το οποίο μάλιστα είναι το highlight και η επιτομή του “Strayed In Shadows” κατά τη γνώμη μου. Το τραγούδι ακολουθεί την “ιστορία” ενός ανθρώπου που -όπως λέει και ο τίτλος- ζει με τις ψευδαισθήσεις μιας αγάπης, για κάτι που στην πραγματικότητα δεν είναι καν εκεί. Ταυτίστηκες ή ακόμα; Η αλήθεια είναι ότι μερικές φορές συμβαίνει να αγαπάς κάτι ή κάποιον, χωρίς να υπάρχει οποιαδήποτε ελπίδα για αυτό που αποκαλούμε happy ending. Όμως ακόμα κι έτσι δεν πειράζει, είναι ανθρώπινο και αναπόφευκτα, κάποιες φορές πρέπει να μαθαίνουμε να ζούμε με αυτό.
Το performance στο συγκεκριμένο τραγούδι είναι άκρως συναισθηματικό, ενώ περιέχει και guest εμφάνιση της Maria Oja, που συμμετέχει κάνοντας τα γυναικεία φωνητικά. Η δική της ερμηνεία, αλλά και του Andreas Pettersson, που κάνει όλα τα φωνητικά για το δίσκο, δε μεταδίδει μόνο μελαγχολία, αλλά συγκίνηση (και λίγη απελπισία θα τολμήσω να προσθέσω). Σοβαρά, έπρεπε να το είχα ακούσει όταν έγραφα το αφιέρωμα στα rock/metal τραγούδια χωρισμού, άνετα θα έπαιρνε μια θέση στη λίστα μου και θα το μάθαινε και περισσότερος κόσμος.
Σε παρόμοιο κλίμα και θεματολογία κινούνται και τα υπόλοιπα έξι τραγούδια του δίσκου. Ξεχωρίζω το “Pain Of The Past” και το “You Were Blood”, τα οποία έχουν μια ιδιαιτερότητα: Από τη μια πλευρά διατηρούν το θεματικό μοτίβο που περιγράφω παραπάνω, δηλαδή τη μελαγχολία, το να χάνεσαι μέσα στα συναισθήματά σου και να κολλάς στο παρελθόν, όλα αυτά τα χαρωπά πράγματα.
Αλλά από την άλλη πλευρά, μουσικά έχουν ένα δυναμισμό παραπάνω, δεν τα διακατέχει η κατήφεια του “Illusions Of Love” ας πούμε. Ίσως αυτό θα μπορούσε να σηματοδοτεί μια αχτίδα ελπίδας και αισιοδοξίας; Φυσικά, κάθε ακροατής μπορεί να το εκλάβει εντελώς διαφορετικά.
Σε γενικές γραμμές, το “Strayed In Shadows” μπορεί να μην είναι ο δίσκος που θα σου αλλάξει τη ζωή. Οι συνθέσεις δεν είναι οι πιο πρωτότυπες που έχεις ακούσει και τα φωνητικά δεν είναι τόσο απαιτητικά. Σίγουρα έχεις ακούσει ξανά κάτι σε παρόμοιο στυλ και ύφος. Όμως έχει κάτι το οικείο και ζεστό, που θα σε κάνει να ακούσεις άνετα και όλο το album, χωρίς κάτι να σου κλωτσήσει και να θέλεις να το αλλάξεις. Πιστεύω πως χρειαζόμαστε και τέτοια μουσική πού και πού.
Βαθμολογία: 75/100
Για το Rock Overdose,
Δάφνη Γεωργαδάκη
Comments
