Συντάκτης: Βαγγέλης Κατσής
Τρίτο άλμπουμ λοιπόν για τους Αθηναίους alternative rockers Deaf Radio με τίτλο “Arsenal Of Hope”. Η περίπτωση των Deaf Radio είναι αρκετά ενδιαφέρουσα και έχω την τύχη να μπορώ να λέω ότι τους (παρ)ακολουθώ από την αρχή της πορείας τους. Μέχρι στιγμής , το συγκρότημα από την Αθήνα μας έχει χαρίσει δύο εξαιρετικά άλμπουμ ( το “Alarm” και το “Modern Panic”) τα οποία μοιράζονται κοινά στοιχεία όπως πχ το κάπως stoner riffing και τα smooth vocals . Πολύς κόσμος (μεταξύ αυτών και εγώ) όταν είχε βγει το ντεμπούτο “Alarm” , έσπευσε να τους παρομοιάσει με τους QOTSA , συγκρότημα που εμφανέστατα έχει επηρεάσει το ύφος των Deaf Radio σε μεγάλο βαθμό. Τουλάχιστον στα δύο πρώτα τους άλμπουμ , μιας και το “Arsenal Of Hope” φαίνεται να είναι κάπως πιο ιδιαίτερη περίπτωση , κυρίως λόγω της χρήση synths που κάνουν τη διαφορά σε σχέση με τις προηγούμενες δουλειές του συγκροτήματας.
Τι να πρωτοπεί κανείς για αυτό το άλμπουμ . Θα μπορούσα απλά να γράψω «ουάου, μπράβο μάγκες 100/100.» και να το κλείσουμε εδώ το θέμα. Μιλάμε για ένα πραγματικό αριστούργημα από την αρχή ως το τέλος. Το “Arsenal Of Hope” τικάρει όλα τα checkboxes. Νοσταλγία; Check. Ριφάρες ; Check. Απίστευτα γκρουβάτες μπασογραμμές; Check. Catchy φωνητικά σε συνδυασμό με εξαιρετικούς στίχους; Check. Ήχο crystal clear ; Check. Πανέμορφο Artwork ; Check. Ε ΤΙ ΑΛΛΟ ; Ωστόσο, μια τέτοια κριτική δε θα είχε και πολύ νόημα οπότε πάμε λίγο να δούμε το “Arsenal Of Hope” κάτω από το μικροσκόπιο.
Στο νέο άλμπουμ των Deaf Radio λοιπόν έχουμε 9 τραγουδάρες και συνολική διάρκεια στα 40’, μια διάρκεια που φαίνεται να αρέσει στο συγκρότημα καθώς και τα προηγούμενα άλμπουμ κάπου εκεί κυμαίνονται. Συνήθως κάπου εδώ σχολιάζω track-by-track τα άλμπουμ , αλλά εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με ένα συνηθισμένο άλμπουμ. Τα πρώτα 5 τραγούδια είναι ατόφια 10αρια. “Lisbon Hills” , “Supersonic” , το ομώνυμο του άλμπουμ , “Quicksand” και το απόλυτο χιτάκι “Model Society” είναι όλα instant classics που λένε. Το άκρως εντυπωσιακό στο “Arsenal Of Hope” είναι πως το κάθε τραγούδι έχει τη δική του ταυτότητα και όλα μαζί δένουν με κάποιο μοναδικό τρόπο και δημιουργούν ένα πραγματικά εξαιρετικό τελικό αποτέλεσμα. Στο δεύτερο μισό του άλμπουμ , κάπως ηρεμούν οι τόνοι και πέφτουν οι ταχύτητες με τα “Crystal Fears” και “Havoc” να βρίσκονται σε μια ενδιάμεση κατάσταση. Το κλείσιμο του δίσκου ανήκει στο φανταστικό “Bermondsey” , μια υπέροχη μπαλάντα που αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση . Μοναδική «ένσταση» στο “Arsenal Of Hope” από εμένα στο “In This War” που κάπως με κούρασε και με έπιασα αρκετές φορές να το skipάρω όταν άκουγα ξανά και ξανά (και ξανά) το άλμπουμ.
Κατά τ’άλλα , όπως ίσως καταλαβαίνετε όσοι έχετε φτάσει μέχρι εδώ στο άρθρο, μιλάμε για ένα από τα άλμπουμ της χρονιάς ξεκάθαρα. Θέλω να εστιάσω την προσοχή στα προσωπικά μου αγαπημένα “Supersonic” , “Quicksand” και “Model Society” και να σφίξω το χέρι στο μπασίστα για τις απίστευτα απολαυστικές μπασογραμμές σε όλο το “Arsenal Of Hope”. Υπέροχο άλμπουμ από ένα υπέροχο συγκρότημα , δεν έχω κάτι άλλο να πω πέραν από συγχαρητήρια στους Deaf Radio!
Βαθμολογία: 95/100
Για το Rock Overdose,
Βαγγέλης «Αρκούδα» Κατσής
Comments
