Συντάκτης: Δάφνη Γεωργαδάκη
Αχ, η γλυκιά μονοτονία του doom. Δεν είναι για όλους, ούτε για όλες τις στιγμές, αλλά ώρες ώρες σε χτυπάει ακριβώς στο σωστό σημείο. Είναι αυτό το άκουσμα που κάθεται καλύτερα στο αυτί σου αργά το βράδυ με χαμηλά τα φώτα. Αυτό ακριβώς αντιπροσωπεύει η νέα δουλειά των Deathbell από τη Γαλλία. Οι Deathbell κυκλοφόρησαν τον πρώτο τους δίσκο το 2018 και τώρα έρχονται με τη δεύτερη κυκλοφορία τους, με τίτλο “A Nocturnal Crossing”, που πρόκειται να κυκλοφορήσει στις 25 Φεβρουαρίου.
Και τι να πρωτοπεί κανείς για το “A Nocturnal Crossing”! Παρά το γεγονός ότι απαρτίζεται από μόλις έξι κομμάτια, έχει τόσα πράγματα να σου τραβήξουν την προσοχή κατά τη διάρκεια. Τώρα θα μου πεις, πώς γίνεται να είναι doom, να έχει τη μονοτονία του, αλλά και να έχει πολλά πράγματα που θα σου τραβήξουν την προσοχή; Ε, να που γίνεται, όταν υπάρχει ταλέντο και διάθεση για δημιουργία.
Καταρχάς, kudos στη Lauren Gaynor, τραγουδίστρια της μπάντας, γιατί τα φωνητικά της πραγματικά σε στοιχειώνουν, έχουν κάτι το απόκοσμο που σε ταξιδεύει. Και δεν είναι μόνη της σε αυτό. Θέλω να πω, αν πας και μου βάλεις εκκλησιαστικό όργανο μέσα στο δίσκο, οι πιθανότητες λένε ότι το αποτέλεσμα θα έχει κάτι το ανατριχιαστικό. Γενικώς τα πλήκτρα είναι από τα αγαπημένα μου στοιχεία σε αυτό το δίσκο. Αλλά και τα φωνητικά κάνουν τόσο καλή δουλειά για να πετύχει το τελικό αποτέλεσμα.
Όσον αφορά στη θεματολογία του δίσκου, σημαντικό ρόλο παίζει το στοιχείο του Occult Rock, με την ίδια τη μπάντα να δηλώνει πως “οι στίχοι αντικατοπτρίζουν τις μεταφυσικές δυνάμεις της ζωής και την πνευματική ενδοσκόπηση”. Εντάξει, δεν είναι και στίχοι εμπνευσμένοι από δουλειές του Lovecraft, αλλά το μεταφυσικό στοιχείο είναι σίγουρα παρόν. Μάλιστα, η μπάντα έχει κυκλοφορήσει το official video clip για το κομμάτι “The Ladder”, το οποίο λέει με κινηματογραφικό τρόπο μια ολόκληρη ιστορία.
Θα είμαι ειλικρινής, το όλο κόνσεπτ “διαόλια και τριβόλια, δαίμονες, μαύρη μαγεία και τελετές” δε με ελκύει ιδιαίτερα. Αυτό που απολαμβάνω στο “A Nocturnal Crossing” είναι γενικότερα η διάθεση, η ατμόσφαιρα. Με σκοπό να παραμείνουμε στα εγκόσμια, επανέρχομαι σε αυτό που είπα εξαρχής, ότι είναι ένα album που έχει αυτή τη γλυκιά μονοτονία του doom. Οι συνθέσεις είναι σχετικά μακροσκελείς, στα επτά - οκτώ λεπτά ανά κομμάτι, οι εναλλαγές δεν είναι πολλές, αλλά έχει ωραία, ταξιδιάρικη ενορχήστρωση και εξαιρετικά φωνητικά για το συγκεκριμένο είδος.
Με λίγες μετατροπές, θα γινόταν επίσης εξαιρετικό δείγμα Dark Ambient, ένα είδος που προσωπικά με έχει κερδίσει πολλές φορές στο παρελθόν. Το timing είναι - προφανώς - εξαιρετικό. Αυτή η νέα κυκλοφορία των Deathbell είναι ακριβώς αυτό που ταιριάζει σε ένα κρύο χειμωνιάτικο βράδυ, που θέλεις να κλειστείς στο σπίτι και να ακούσεις τη μουσική σου, χωρίς να σε ενοχλεί κανείς.
Αξίζει να σημειωθεί, ότι πέρυσι τέτοιο καιρό κυκλοφόρησε το “Ominous” των Lake Of Tears, το οποίο επίσης θεωρείται αντιπροσωπευτικό του είδους και μάλιστα έχει πολύ περισσότερους fans (ίσως και λόγω παλαιότητας). Και ήταν πραγματικά βααααρύ και ασήκωτο… Δεν ξέρω αν φταίει που συγκρίνω Σουηδία με Γαλλία, αλλά το “A Nocturnal Crossing” σίγουρα το ακούω πιο ευχάριστα και σίγουρα θα του δώσω περισσότερες επαναλήψεις. Change my mind.
Βαθμολογία: 73/100
Για το Rock Overdose,
Δάφνη Γεωργαδάκη
Comments
