Ημερομηνία δημοσίευσης: 6 Ιουλίου 2017
“Οργή η φανατισμός…”
Με το που θα διαβάστε την παραπάνω πρόταση θα σκεφτήκατε ίσως για ποιο λόγο έγραψα κάτι τέτοιο. Παρακάτω θα διαβάσετε και πιστεύω πως θα το καταλάβετε, αφού θαρρώ πως είναι ένα παιχνίδι και τροφή για σκέψη. Αλλά ας περάσουμε στο δια ταύτα.
Τρια χρόνια μετά το απίστευτο “Blood Mantra”, οι Πολωνοί Death Groove metallers Decapitated επιστρέφουν με καινούργιο μπασίστα στη σύνθεσή τους, με περισσότερες ιδέες και με την έβδομη πλέον ολοκληρωμένη τους δουλειά, η οποία ονομάζεται “Anticult” και θα κυκλοφορήσει στις 7 Ιουλίου μέσω της Nuclear Blast.
Με το που ανακοίνωσαν ότι μπαίνουν στο στούντιο οι Decapitated, περίμενα σαν τρελός να ακούσω το καινούργιο τους υλικό. Όταν λοιπόν έφτασε ο δίσκος στα χέρια μου, τον έβαλα κατευθείαν να παίξει και με το που ξεκίνησε η εισαγωγή, με ένα μελωδικό παίξιμο του Vogg διάρκειας περίπου 10 δευτερολέπτων, το πρώτο πράγμα που παρατήρησα ήταν επιρροές Nu Metal επιρροών στην κιθάρα. Καπάκι μπαίνει ένα έντονο συναίσθημα από Meshuggah και ταυτόχρονα ακούγεται ένα όμορφο μοτίβο που είναι βγαλμένο από το “Carnival Is Forever” του 2011, σε πιο Groove Metal στυλ, το οποίο σε κάνει να θες να κάνεις headbanging και mosh με τον τοίχο ή με ότι έχεις στο δωμάτιο σου.
Ο Rafal για άλλη μία φορά απέδειξε πόση επιδεξιότητα έχει στα growls, αλλά και στα breakdown. Ποιο είναι το αποτέλεσμα; Οργή και παράλληλα επιβλητικότητα που σε ανατριχιάζει στο έπακρο. Επίσης, ακούγονται και επιθετικά riffs του Vogg, που απλά στα χώνει στην μάπα χωρίς αύριο, σολάκια που σε αφήνουν με κομμένη την ανάσα, μπασογραμμές που δένουν άριστα με όλο το σύνολο του ρυθμού, ένας ντράμερ πολυβόλο που για ακόμη μια φορά δείχνει την αξία του και γενικά ένας καταπληκτικός ήχος.
Ας περάσουμε όμως στα επόμενα κομμάτια. Η εισαγωγή του “Kill the Cult” μου κόλλησε αμέσως στο μυαλό και σε μεγάλο βαθμό μου θύμισε το κομμάτι “Blood Mantra”, από τον ομώνυμο δίσκο, αλλά με περισσότερες ιδέες, παραμορφώσεις στην κιθάρα, και με τη δίκαση του Mlody που δίνει πόνο. Στο επόμενο κομμάτι, το “One Eyed Nation”, ο ρυθμός γίνεται πιο γκαζάτος και μου θύμισε λίγο το “Sacrament” των Lamb Of God στην κιθάρα και πιο συγκεκριμένα το “Walk with Me in Hell” με τα γαμάτα groovy riffs που έγραψε ο Mark Morton.
Δεν θα μιλήσω προφανώς για τα 2 promo κομμάτια που είχαν κυκλοφορήσει, τα “Never” και “Earth Scar”, τα οποία κατ’ εμέ ήδη μιλούσαν για έναν πολλά υποσχόμενα δίσκο.
Τελικά, αφού άκουσα το δίσκο, θεωρώ πως οι προβλέψεις μου βγήκαν αληθινές και δικαιώθηκα, αφού είχα κάνει πολλές συζητήσεις για το “Anticult”. Αλλά στην τελική οι απόψεις και τα γούστα είναι υποκειμενικά και σίγουρα θα υπάρχουν άτομα που αυτός ο δίσκος δεν θα αρέσει. Πάντως, ένα από τα στοιχεία που εκτίμησα προσωπικά σε αυτόν το δίσκο είναι η οργή που εκφράζεται μέσα από τους στίχους που έγραψε ο Rafal μαζί με τον Vogg, κάτι που το πετυχαίνουν σε πολύ μεγάλο βαθμό. Επίσης, σε μερικά σημεία του δίσκου παρατήρησα επιρροές από τους βασιλιάδες, για μένα, του πολωνικού ακραίου ήχου, τους Vader, ενώ κάποια κομμάτια που μου έμειναν στο μυαλό είναι τα “Kill The Cult”, “Earth Scar”, “Impulse” και φυσικά το “Never”, από το οποίο ξεχώρισα την πολύ καλή τεχνική του Mlody.
Συνολικά, το “Anticult” αποτελεί μια εξαιρετική αλλαγή του ήχου των Decapitated, όπου υπάρχουν πολλές όμορφες εναλλαγές φωνητικών, θεματολογία γεμάτη οργή αλλά δίχως προσβολές, αντι-φανατισμός, αλλά ταυτόχρονα αποτελεί και ένα δίσκου που προκαλεί προβληματισμό στον ακροατή που θα κάτσει να τον ακούσει προσεκτικά. Το εξώφυλλο, που δείχνει κάτι χέρια δεμένα με αλυσίδες, το βρήκα πολύ έξυπνο, καθώς φέρνει στο μυαλό μου το φανατισμό της θρησκείας, αλλά και την επιβολή καταπίεσης στον κάθε άνθρωπο που του στερούν το δικαίωμα της ανεξιθρησκίας. Και από εκεί να σπάει τις αλυσίδες και να κάνει την επανάσταση του.
Το μήνυμα που θα μπορούσα να δώσω στον κάθε οπαδό του Death Metal είναι το εξής: “μάγκες μην μένετε στάσιμοι σε ένα είδος, ο ακραίος ήχος αναπτύσσεται συνεχώς. Εδώ οι Entombed απομακρύνθηκαν από το σάπιο Death n Roll των 90s και κατευθύνθηκαν στο πιο groove ήχο, από τον οποίο πέρασαν. Oι Rotting Christ πέρασαν από άπειρες φάσεις, ακόμα και από το είδος του Gothic και του Dark, κρατώντας ζωντανό το πνεύμα των Celtic Frost. Όσο περνάει ο καιρός και τα χρόνια άλλο τόσο η μουσική αναπτύσσεται. Μην είστε στάσιμοι σε ένα είδος. Εντάξει, ξεπέρασαν την φάση του Sauron στα “Wings Of Creation” και “Nihility”. Και τι έγινε; Ήταν αναμενόμενο από τότε που έγινε η επανένωση τους να αλλάξει το ύφος, μετά και την συγχώρεση του Vitek, άσχετα αν ο Vogg είχε στο μυαλό του υλικό από πρόβες που κάνανε μαζί, πριν το θάνατο του αδερφού του.”
Το μόνο αρνητικό στοιχείο που βρήκα γενικά είναι πως σε λίγα σημεία ο ήχος επαναλαμβάνεται, σύμφωνα με την κιθάρα που δίνει ρυθμό. Κατά τα άλλα θα πω μπράβο για τις συνθέσεις που γράψανε, γιατί δείχνουν πάθος σε αυτό που κάνουν, το οποίο είναι και προς τιμήν τους και γιατί είναι ανοιχτόμυαλη μπάντα, δεν μένει στάσιμη στο είδος της και ψάχνεται πολύ μουσικά. Εύχομαι να αξιωθώ να δω κάποια στιγμή ζωντανά τους Decapitated.
Βαθμολογία: 85/100
Για το Rock Overdose,
Φάνης Βιλαέτης
Comments
