Ημερομηνία δημοσίευσης: 28 Αυγούστου 2017
Η αλήθεια είναι ότι μία τέτοια κριτική δεν θα έπρεπε να γίνει μέσα στο κατακαλόκαιρο, καθότι αφορά δίσκο που θα απολάμβανε κανείς κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Το metal όμως δεν κοιτάζει τις περιόδους του έτους και τις καιρικές συνθήκες, οπότε προχωράμε κανονικά. Σήμερα θα μιλήσουμε για ένα άλμπουμ που μπορεί να κυκλοφόρησε πριν τεσσεράμισι μήνες, όμως δεν θα ήταν δυνατόν να λείπει από την συγκεκριμένη στήλη. Ο λόγος για το δεύτερο άλμπουμ των Αθηναίων doomστερς, Decemberance, με τίτλο “Conceiving Hell”, το οποίο βγήκε εφτάμισι χρόνια μετά το ντεμπούτο, “Inside”.
Το “Conceiving Hell” ακολουθάει, ως προς τη συνολική έκτασή του, τη συνταγή του προηγούμενου δίσκου, καθώς τα τέσσερα τραγούδια του διαρκούν 1 ώρα και 13 λεπτά, με τη μικρότερη σύνθεση να είναι πάνω από 17 λεπτά. Εδώ θα σας δημιουργείται εύλογα η απορία αν είναι δυνατόν τέσσερις συνθέσεις, με μέσο όρο διάρκειας τα 18 λεπτά, να καταφέρνουν να κρατήσουν το ενδιαφέρον του ακροατή. Η απάντηση είναι πως οι Αθηναίοι το καταφέρνουν και μάλιστα με άνεση, καθώς δεν πέφτουν στην παγίδα του να κρατήσουν ένα σταθερό μοτίβο, που θα ήταν πολύ εύκολο να οδηγήσει στην επαναληψιμότητα και κατ’ επέκταση στη βαρεμάρα.
Καταρχάς, το πρώτο πράγμα που καταλαβαίνει κανείς ακούγοντας το “Conceiving Hell” είναι πως οι Decemberance έχουν μια αδυναμία στους παλιούς My Dying Bride και στις μουσικές φόρμες που αυτοί ακολουθούσαν: αργές, βασανιστικές μελωδίες, με λυπημένες κιθάρες και πολλή όμορφη συνοδεία τσέλου σε διάφορα σημεία, με τη διαφορά ότι ο ντράμερ Γιάννης Φιλιππαίος, που εκτελεί και χρέη τραγουδιστή, χρησιμοποιεί εντελώς growling φωνητικά, τα οποία ταιριάζουν απόλυτα με την σκοτεινή και θανατερή ατμόσφαιρα που αναδύεται, ειδικά στα πολύ αργά σημεία, με τα βαριά και παρατεταμένα riff.
Όμως, όπως ανέφερα πριν, οι Αθηναίοι δεν επιμένουν συνεχώς στο μοτίβο αργός και μαύρος θάνατος, απόλυτη κατάθλιψη και απόγνωση. Αντιθέτως, βάζουν πολλά εμβόλιμα σημεία όπου τα τραγούδια απογυμνώνονται από τη βαριά metal μουσική και αποκτούν ένα πιο ήρεμο και ταξιδιάρικο ambient χαρακτήρα, ο οποίος γαληνεύει τον ακροατή, κυρίως χάρη στη χρήση βιολιού και την απουσία παραμορφωμένης κιθάρας. Επίσης, σε κάποια λίγα σχετικά σημεία υπάρχει ένα ανέβασμα της ταχύτητας και ένα ξεκάθαρο πέρασμα σε πιο Black / Death μουσικά μονοπάτια, πράγμα που μεταφράζεται σε βαριές mid-tempo στιγμές, αλλά και σε γρήγορα ξεσπάσματα με blast-beats.
Το “Conceiving Hell” είναι ένας πολύ καλοδουλεμένος δίσκος, που θα ικανοποιήσει τους οπαδούς του Doom και κυρίως εκείνους που λατρεύουν την παλιά περίοδο των My Dying Bride. Οι 4 συνθέσεις που αποτελούν το άλμπουμ είναι καλογραμμένες, καλοεκτελεσμένες και πλαισιωμένες από μια μία φοβερή παραγωγή, που δένει τα τραγούδια και κάνει το δίσκο να ακούγεται ακόμα πιο συμπαγής. Ένα άλμπουμ που δεν πρέπει να λείπει από τη doomοδισκοθήκη σας.
Βαθμολογία: 83/100
Για το Rock Overdose,
Μίνως Ντοκόπουλος
Comments
