Μου φαίνεται πραγματικά βουνό το να ξεκινήσω να γράφω για αυτόν τον άνθρωπο. Από που να αρχίσω και πως να περιγράψω με λέξεις την ιδιοφυΐα του. Αυτόν τον απίστευτο τρόπο με τον οποίο γράφει κομμάτια βγαλμένα από μια σχεδόν ονειρική διάσταση. Το μεγαλείο που διακατέχει όλες του τις δουλειές.
Αν αναλογιστούμε ότι από το 2009 (η πρώτη του κυκλοφορία σαν Devin Townsend Project) μέχρι και σήμερα μετράει επτά δισκογραφικές δουλειές υπό τον παραπάνω τίτλο, επτά αριστουργήματα και παράλληλα με αυτά κυκλοφόρησε και ακόμα τρία σόλο άλμπουμ ισάξιας ποιότητας, τότε μάλλον μιλάμε για μία πολύ ιδιαίτερη περίπτωση και μόνο από αυτό. Μία σπάνια μουσική περίπτωση, μία ασταμάτητη μουσική μηχανή, “a force of nature” όπως θα έλεγαν και οι Αμερικανοί φίλοι μας, κάτι που ειλικρινά έχω αρχίσει να το πιστεύω ακράδαντα.
Το να προσπαθήσω να προσδιορίσω μουσικά αυτό που κάνει, να το κατηγοριοποιήσω, να του βάλω “ταμπέλα” κοινώς, είναι από ιερόσυλο έως ανόητο. Ναι, μια κάποια progressive χροιά πάντα την είχε, αλλά θα ήταν απίστευτα περιοριστικό να κατατάξω την μουσική του εκεί. Υπάρχουν τόσα πράγματα, τόσοι ήχοι και χρώματα στις συνθέσεις του. Αν το Broadway σκεφτόταν ποτέ σοβαρά το ενδεχόμενο μιας πραγματικής Rock/Metal όπερας ή Μusical νομίζω ότι η μουσική του Devin Townsend θα ήταν από ιδανική μέχρι απαραίτητη. Προσωπικά κάπως έτσι τον έχω στο μυαλό μου, έναν Andrew Lloyd Webber της μουσικής μας.
Ο τρόπος με τον οποίο δημιουργεί εικόνες, η απίστευτη θεατρικότητα της μουσικής και της φωνής του είναι αξεπέραστη. Και μιας που πιάσαμε το θέμα της φωνής, ο άνθρωπος έδωσε άλλη οπτική και προσέγγιση στον τομέα aggressive και screaming vocals. Ο τρόπος με τον οποίο τα εντάσσει στις συνθέσεις του είναι τουλάχιστον αριστουργηματικός. Αριστουργηματική επίσης είναι και η “χημεία” της φωνής της Anneke που πλαισιώνει εδώ και χρόνια αυτήν του Devin.
Δεν θα μιλήσω για συνθέσεις. Και να ήθελα, ειλικρινά είναι η πρώτη φορά που δεν μπορώ. Δεν μπορώ να περιγράψω riff ή μελωδίες. Δεν γίνεται. Μπορώ να μιλήσω για συναισθήματα. Για ευαισθησίες, ανθρώπινες, κοινές. Για πράγματα που όλοι έχουμε μέσα μας και είτε μας θλίβουν είτε μας δίνουν κουράγιο και ελπίδα. Για συναισθήματα που μας κάνουν να ονειρευόμαστε γιατί η πραγματικότητα μας κάθε άλλο παρά ονειρική δεν είναι. Και μέσα από όλα αυτά να βρίσκουμε την λύτρωση και την εξιλέωση. Αυτό είναι το Transcendence, καθαρό, ατόφιο συναίσθημα. Δημιουργημένο από έναν άνθρωπο που ξέρει πολύ καλά αυτόν τον τομέα. Έναν άνθρωπο που χρησιμοποιεί το αστείρευτο ταλέντο του για να ισορροπήσει και να εξιλεωθεί με τα δικά του σοβαρά προβλήματα, τους δικούς του φόβους και χαοτικά συναισθήματα.
Αυτήν την φορά θα παραλείψω και την επιλογή κομματιών. Δεν “πετσοκόβεις” τέτοιες δουλειές. Είναι φτιαγμένες συνολικά και συλλογικά. Όπως και η μετάφραση του τίτλου του δίσκου Transcendence – Υπέρβαση/Εξύψωση είναι αποτέλεσμα σταδιακό, απαιτεί χρόνο και αφοσίωση και δεν μπορείς να “κόψεις” δρόμο.
Τελειώνοντας την φλυαρία μου, Ο Devin Townsend δεν σταμάτησε ποτέ να με μαγεύει, πάντα οι προσδοκίες μου ήταν υψηλές και πάντα το αποτέλεσμα ήταν κάτι παραπάνω από το προσδοκώμενο. Ο “τρελός” έφτιαξε ένα ακόμα άλμπουμ αριστούργημα. Ένα διαμάντι τόσο καθαρό που προσωπικά θα το κουβαλάω μαζί μου για χρόνια. Ο “τρελός” άγγιξε μουσικά την ψυχή μου όσο κανένας τα τελευταία χρόνια. Είναι ένας από τους καλύτερους συνθέτες της εποχής μας και μία από τις μεγαλύτερες ιδιοφυΐες που γέννησε ποτέ η μουσική μας.
Βαθμολογία: 92/100
Για το Rock Overdose
Κωνσταντίνος Μάρης
Comments
