Θεωρώ το "Neon Lights" από τα καλύτερα ντεμπούτα ελληνικού συγκροτήματος και από τις καλύτερες εγχώριες κυκλοφορίες που άκουσα τα τελευταία χρόνια.
Το συγκρότημα με το Λαβκραφτικό όνομα, είχε κυκλοφορήσει στα τέλη του 2011 έναν (με πανέμορφο εξώφυλλο) δίσκο σπινθηροβόλο, με νεύρο και τσαμπουκά, που αποπνέει ακόμα και σήμερα 5 χρόνια μετά την κυκλοφορία του την ίδια φρεσκάδα και προκαλεί τον ίδιο ενθουσιασμό με τα τραγούδια του.
Τραγούδια εμπνευσμένα, που για τον ένα ή τον άλλο λόγο έδειξαν από την αρχή και συνεχίζουν να το δείχνουν μέχρι και σήμερα ότι έχουν τα φόντα να αντέξουν στον χρόνο και να αποτελέσουν τα μελλοντικά classics στις συναυλίες του συγκροτήματος.
Όσο για το πως λειτουργούν συναυλιακά τα παραπάνω τραγούδια, το έχουμε επιβεβαιώσει στις ζωντανές τους εμφανίσεις με εξαιρετικά αποτελέσματα.
Λογικό, λοιπόν, στην δεύτερη δουλειά του συγκροτήματος να περιμένω αν όχι ακόμη περισσότερα, τουλάχιστον έναν δίσκο που να είναι στα ίδια επίπεδα με το "Neon Lights", κάτι που - στον δικό μου κόσμο - δυστυχώς δεν έγινε.
Με mid-tempo ως επί το πλείστον συνθέσεις, το συγκρότημα μέσα από τα εννέα τραγούδια του δίσκου μας παρουσιάζει μια ηχητική παλέτα ικανή να ικανοποιήσει όλους τους φίλους του heavy metal, η ποιότητα όμως αυτής κάνει λίγο bungee jumping.
Τα καλά τραγούδια υπάρχουν (αυτό έλλειπε) αλλά δεν θα αναφέρω ενδεικτικά κάποια γιατί σκοπός είναι ο καθένας να αποκτήσει τα δικά του αγαπημένα ( τα οποία είναι πολύ φυσικό να διαφέρουν από ακροατή σε ακροατή) και όχι να δοθεί περισσότερη προσοχή σε ορισμένα επειδή τα είδατε κάπου γραμμένα αλλά υπάρχουν και κάποια τα οποία δεν στέκονται στο ίδιο ύψος ενώ εξ'αιτίας και των πεσμένων ταχυτήτων - κάτι που ξεδιπλώνει την ατμοσφαιρική και πιο επική πλευρά του συγκροτήματος - το αποτέλεσμα δεν σε κρατά σε εγρήγορση και μετά από έναν αριθμό ακροάσεων αρχίζει να κουράζει.
Το "Rendezvous with Destiny" είναι σίγουρα ένας ιδιαίτερος δίσκος, είναι ο δίσκος που οι Dexter Ward έπρεπε να αποδείξουν ότι μπορούν να έχουν ποιοτική συνέχεια και ότι το "Neon Lights" δεν ήταν φωτοβολίδα, κάτι που το κάνουν, χωρίς όμως να φτάνουν τα επίπεδα του ντεμπούτου.
Η ιστορία μας έχει δείξει ότι ο τρίτος δίσκος ενός συγκροτήματος μπορεί να κρίνει και την καριέρα αυτού, μέχρι τότε όμως . . .
Βαθμολογία 75/100
Για το Rock Overdose,
Δημήτρης "Maiden" Μπάκουλας
Comments
