Ημερομηνία δημοσίευσης: 5 Απριλίου 2017
Επιτέλους, μετά από 5 χρόνια αναμονής, και έχοντας να διαδεχτούν ένα εκπληκτικό ντεμπούτο, οι Ολλανδοί Dodecahedron επιστρέφουν στη δράση με ένα εξίσου τιτάνιο άλμπουμ. Πριν όμως μπούμε στο ψητό έχοντας βγάλει ήδη συμπεράσματα, ας κάνουμε μια απλή εισαγωγή γνωριμίας.
Το ντεμπούτο τους είχε πιάσει πολύ κόσμο απροετοίμαστο και αδιάβαστο (όσους ασχολήθηκαν τουλάχιστον), καθώς το σαρωτικό black metal τους διέθετε μια κάπως ιδιαίτερη προσέγγιση, δίνοντας την εντύπωση πως θέλει να δημιουργήσει αισθήματα αποστροφής και αποτροπιασμού. Το καινούργιο άλμπουμ λοιπόν, έχει ακόμα περισσότερες τέτοιες δυνατότητες.
Αυτό συμβαίνει διότι, ίσως είναι το μοναδικό συγκρότημα που έχει υποπέσει στην αντίληψή μου, που ναι μεν να έχει σπουδάσει ενδελεχώς τους Deathspell Omega, αλλά αντί να κάτσει να παρουσιάσει μια πλήρης και ολοκληρωμένη αντιγραφή όπως κάνουν οι περισσότεροι, αυτοί εστίασαν μονάχα στις δομές των συνθέσεων, όπως για παράδειγμα την σπειροειδή ανάπτυξή τους, δίνοντας την εντύπωση πως ναι μεν έχουν στοιχεία τους, αλλά εστίασαν σε στοιχεία που δεν εστίασε κανείς άλλος μέχρι τώρα, προτιμώντας να μην αγγίξουν αυτά τα στοιχεία που σοδομίζουν όλοι όσοι τους παρακολουθούν στενά και θέλουν να τους μοιάζουν.
Σε συνδυασμό με την επίσης χαοτική θεματολογία που τους διακατέχει, έχουμε έναν δίσκο άριστα στημένο και δομημένο, με σπειροειδή ανάπτυξη ικανή να ζαλίσει τον ακροατή από τη μεγάλη φυγόκεντρό της, δημιουργώντας αυτό το γνώριμο αίσθημα της αποστροφής που αναφέραμε πιο πάνω. Με τη διαφορά πως αυτή η δουλειά τους είναι πιο ολοκληρωμένη μουσικά, δομικά και στιχουργικά. Και είναι σίγουρο πως όποιος δοκιμάσει την τύχη του εδώ, το σίγουρο είναι πως δεν πρόκειται να μείνει αδιάφορος. Θα εκφραστεί είτε θετικά είτε αρνητικά. Αδιάφορα αποκλείεται.
Βαθμολογία: 90/100
Για το Rock Overdose,
Σταύρος Πισσάνος
Comments
